Mεσουράνησε στη δεκαετία του 1950 και στις αρχές του 1960 ως η «βασίλισσα του αρχοντορεμπέτικου». Mε τη χαρακτηριστική μπάσα φωνή της αλλά και τη λάγνα παρουσία της (φορώντας καυτές τουαλέτες και με ένα τσιγάρο μόνιμα ακουμπισμένο στα χείλη) θεωρήθηκε η απόλυτη γυναικάρα της δεκαετίας του 1950, κάτι που της έδωσε αργότερα το εισιτήριο και για τον κινηματογράφο. Η Μάγια Μελάγια, μια από τις γυναίκες που σημάδεψαν το ελληνικό πεντάγραμμο, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 86 χρονών το περασμένο Σάββατο.
Η θρυλική ντίβα τον τελευταίο καιρό ζούσε απομονωμένη στο σπίτι της επί της οδού Αγίου Μελετίου, χτυπημένη από αλλεπάλληλα εγκεφαλικά και αντιμετωπίζοντας κινητικά προβλήματα λόγω γήρατος.
Πριν από μερικά χρόνια η Μάγια Μελάγια έχασε την κολλητή της φίλη Σπεράντζα Βρανά αλλά και την αγαπημένη της αδελφή Στέλλα, με αποτέλεσμα να κλειστεί στον εαυτό της και να αποφεύγει ολοένα και περισσότερο τις επαφές. «Παρ’ όλα αυτά είχε πλήρη διαύγεια πνεύματος και επιθυμούσε να μένει στο δικό της σπίτι και όχι στο Σπίτι του Ηθοποιού, όπως της είχαμε προτείνει» εξηγεί η Αννα Φόνσου συμπληρώνοντας ότι πέρυσι την είχαν φιλοξενήσει για έναν μήνα, επειδή έβαφε το δικό της σπίτι και όχι γιατί δεν είχε πού να μείνει, όπως διέρρευσε από λάθος πληροφόρηση.
Η Μελπομένη Τσιριγώτη (όπως ήταν το πραγματικό της ονοματεπώνυμο) γεννήθηκε το 1928 στην Πλάκα της Αθήνας και σε ηλικία 18 χρόνων άρχισε να γράφει τη δική της ιστορία στις πίστες και στο θεατρικό πάλκο τραγουδώντας κυρίως αρχοντορεμπέτικα και ελαφρολαϊκά, όπως τα «Αδύνατον να κοιμηθώ», «Η βαλίτσα», «Δυο πράσινα μάτια» «Της γυναίκας η καρδιά», «Ολα σπάσ’ τα», «Γλυκά μου μάτια», «Το πεπρωμένο μου», «Καφές». Από το 1956 εμφανίζεται στον κινηματογράφο, αφού ο φακός «την ήθελε» στις ταινίες «3 τρελοί ντετέκτιβς» (1957), «Ραντεβού με τον έρωτα (1957), «Η φτώχεια θέλει καλοπέραση» (1958).
Από τις πρώτες κιόλας εμφανίσεις της καταξιώνεται ως η τραγουδίστρια με τη χαρακτηριστική κοντράλτο φωνή, το μπρίο και το κέφι, που ανάβει φωτιές στο πέρασμά της. Εχει μείνει στην καλλιτεχνική ιστορία η ατάκα ενός οργάνου της τάξης που δεν άφηνε τη μεγάλη τραγωδό Κατίνα Παξινού να μπει στο θέατρο της Επιδαύρου για να παίξει: «Είμαι η Κατίνα Παξινού» του είπε αγανακτισμένη η ηθοποιός και το… «όργανο» της απάντησε: «Δεν πάει να είσαι και η Μάγια Μελάγια»!
Αν και το καλλιτεχνικό στερέωμα την έχασε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, όταν μετά τον χωρισμό της από τον Γιώργο Μουζάκη έφυγε από την Ελλάδα, η Μάγια Μελάγια έκανε μια δεύτερη καριέρα στα μαγαζιά της ελληνικής παροικίας των ΗΠΑ και παντρεύτηκε εκεί με έναν Ελληνα μάγειρα.
Η κηδεία της θα γίνει αύριο στις 14.00 από το Νεκροταφείο Ζωγράφου.
Δώρισε το τραγούδι «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη»
Το τραγούδι «Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη», που ακούγεται στην ταινία «Το παιδί και το δελφίνι» με τη Σοφία Λόρεν, ήταν δικό της σουξέ και το είχε κάνει επιτυχία στο κέντρο «Η σπηλιά του Παρασκευά». Ομως, από μεγαλοκαρδία -και λόγω του ότι εκείνη την εποχή είχε στη δισκογραφική αγορά το μεγάλο της σουξέ «Ολα σπάσ’ τα» – το «χάρισε» στη φίλη της Νίκη Ντένις, επειδή εκείνη δεν γνώριζε ανάλογη επιτυχία.
Παράλληλα, ο σκηνοθέτης της ταινίας Jean Negulesco της πρότεινε να την πάρει στην Αμερική για να κάνει καριέρα, αλλά εκείνη αρνήθηκε, καθώς δεν ήθελε να μάθει αγγλικά αλλά ούτε και να φτιάξει -όπως της ζητήθηκε- το στραβό μπροστινό δόντι της, που ήταν και η γοητεία της.
Μ.Η.Τ. 232120