Το γεγονός ότι είναι παλιόκαιρος και δεν του φαίνεται δεν σημαίνει ότι δεν έφτασε κιόλας το θέρος με τη νέα εσοδεία του
Η φωτογραφία είναι φρεσκότατη. Μυρίζει θάλασσα, σπαρταράει. Χθεσινή η λήψις. Η αφίσα, η οποία δεν περιποιεί τιμή στον νέο ένοικο του Μεγάρου Μαξίμου, βρίσκεται στη συμβολή των οδών Χαριλάου Τρικούπη και Ακαδημίας. Το κόμμα το οποίο την πραγματοποίησε είναι το ΑΚΕΠ (Αυτοδύναμο Κίνημα Επαναστατικής Πολιτικής). Σύμφωνα με την ηλεκτρονική βιβλιοθήκη wikipedia, αυτός ο σχηματισμός είναι «ένα ελληνικό ριζοσπαστικό εξωκοινοβουλευτικό πολιτικό κόμμα. Ασπάζεται τον διαλεκτικό και ιστορικό υλισμό, τον ηθικό ιδεαλισμό και τον πολιτικό δημοκρατισμό. Εχει συλλογική ηγεσία με πρόεδρο τον Αντώνη Π. Χάλαρη και γενικό γραμματέα τον Εμμανουήλ Γ. Γρηγοριάδη. Είναι επίσημο πολιτικό κόμμα αναγνωρισμένο από τον Αρειο Πάγο και τη Βουλή των Ελλήνων. Το ΑΚΕΠ ταυτίζεται πολιτικά, οργανωτικά, ιδεολογικά με την ΑΚΕΠ (Αυτοδύναμη Κίνηση Εργατικής Πολιτικής), που είναι προσωνυμία του επίσημου τίτλου του κόμματος».
Τα ποσοστά του ΑΚΕΠ δεν το βοηθούν να έρθει σε επαφή με τις ευρύτατες μάζες. Δεν μπορεί να εκπροσωπηθεί κοινοβουλευτικά διότι χρειάζεται να προσπαθήσει κατά τι περισσότερο, ούτως ώστε να ξεπεράσει το 3% των ψήφων. Ως τώρα οι πολυετείς αγώνες του Κινήματος δεν έχουν αποδώσει περισσότερο από το πενιχρό 0,κάτι%.
Κατσιφάρας
Κι όμως, τελικά το μέγεθος ενός κόμματος δεν μετράει. Από τη μια έχεις την πασοκάρα που σάρωνε, συγκέντρωνε άνετα σαραντάρες (ποσοστιαίες μονάδες) και μας διέλυσε. Από την άλλη τον πρόεδρο Βασίλη Λεβέντη, ο οποίος δικαιώνεται με καθυστέρηση εικοσαετίας. Επαληθεύονται κυρίως οι πιο πολεμοχαρείς ατάκες του. Αρα, ένα τόσο δα κόμμα μπορεί να ομιλεί τη γλώσσα της αληθείας, κι ας βρίσκεται κολλημένο στο 0,κάτι%.
Ωστόσο, πρέπει να επισημανθεί ότι ο παραλληλισμός του Τσίπρα με καρπούζι δεν στέκει. Το ΠΑΣΟΚ έμοιαζε με καρπούζι. Πράσινο απέξω, κόκκινο από μέσα. Σοσιαλισμό σου έλεγε αλλά έκανε πραγματικότητα την αταξική κοινωνία. Μπορούσε να μεταμορφώσει σε λαμόγιο ολκής ακόμα και τον πιο μπατίρη που άγγιζε με το πολιτικό ραβδάκι του. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καρπούζι ανάποδο. Κόκκινο στο φαίνεσθαι αλλά καραπασοκάρα από μέσα. Μπορεί οι ορκισμένοι αριστεριστές που τον ψηφίζουν να θεωρούν ότι η φωνή της συνείδησής τους είναι μαχητική σαν της Ρόζας Λούξεμπουργκ, αλλά στο φινάλε θα προκύψει κάτι από Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου. Και όχι, δεν βλέπουν τον Γκεβάρα στην κυβέρνηση αλλά επιγόνους του Κατσιφάρα.
Παναγιώτης Λιάκος
