Χωρίς ιερό και όσιο το θολό Ποτάμι

Το κόμμα του Θεοδωράκη αντιδρά στην απόφαση να τελείται στην Ροτόντα θεία λειτουργία μία Κυριακή τον μήνα

Εμπάθεια με καθετί χριστιανικό έχει το Ποτάμι, που αυτήν τη φορά αντιτίθεται στην εκχώρηση της Ροτόντας στην Εκκλησία έστω και για μία φορά τον μήνα. Η σχετική απόφαση του υπουργού Πολιτισμού Αριστείδη Μπαλτά, μετά τις αντιδράσεις που αρχικά προήλθαν από το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, «δαιμόνισε» και τη Σεβαστουπόλεως. «Με αφορμή την απόφαση του υπουργού Πολιτισμού κ. Μπαλτά να γίνεται μία Κυριακή κάθε μήνα θρησκευτική λειτουργία στην ιστορική εκκλησία Ροτόντα της Θεσσαλονίκης, το Ποτάμι καλύπτεται από την ανάρτηση στο Facebook του Συνταγματολόγου Σταύρου Τσακυράκη, μέλους της Επιτροπής Διαλόγου του Κινήματος» αναφέρει η ανακοίνωση του Ποταμιού και παραθέτει το απόσπασμα:

«Ο κ. Αρ. Μπαλτάς σε νέα ανδραγαθήματα. Εχει βαλθεί να ευτελίζεται με κάθε απόφαση που παίρνει. Δεν ξέρω αν είναι έξαλλοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι (έχουν συνηθίσει να καταπίνουν τα πάντα), αλλά είμαστε έξαλλοι όλοι εμείς, που θεωρούμε αδιανόητο να μετατρέπεται ένα μνημείο σαν τη Ροτόντα σε χώρο θρησκευτικής λατρείας».

Η απόφαση Μπαλτά να τελείται μία Κυριακή τον μήνα θρησκευτική λειτουργία στη Ροτόντα ικανοποιεί αίτημα των ορθοδόξων της Θεσσαλονίκης ήδη από την εποχή που το κτίσμα βρισκόταν στο στάδιο της αναστήλωσης. Εθιξε, όμως, τους μεταμοντέρνους ορίζοντες του υπό κατάρρευση Ποταμιού… Ως δικαιολογία παρουσιάζεται η πολιτιστική φυσιογνωμία του κτίσματος του 4ου μ.Χ. αιώνα προς τιμήν του Διός, που έχει χαρακτηρισθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η απόδοση της Ροτόντας μία φορά τον μήνα στην Εκκλησία ενισχύει τον δεσμό του κτιρίου με την πόλη και την Ιστορία της.

Εξάλλου, η Ροτόντα από τον 4ο αιώνα λειτουργούσε ως χριστιανικός ναός και μάλιστα εκεί γίνονταν πολλές βαπτίσεις. Επομένως, όσοι αντιδρούν αρνούνται την ίδια την ιστορία του κτιρίου! Το Ποτάμι και ο σύμβουλος του Σταύρου Θεοδωράκη καθηγητής Τακυράκης, που δεν κρύβουν την απέχθειά τους σε ό,τι στηρίζει την εθνική ταυτότητα (διαχωρισμός Εκκλησίας – κράτους, κατάργηση του όρου «έθνος» από το Σύνταγμα κ.ά.), βρήκαν άλλο ένα πεδίο να ξεφορτώσουν τα συμπλέγματά τους.