Ρεπορτάζ
Χάρης Δάντσης,
Γιώργος Αδαμόπουλος
O Αμερικανός μουσικός, ηθοποιός και ραδιοφωνικός παραγωγός Χένρι Ρόλινς επιμένει ότι «ο Αύγουστος, ο τελευταίος αγγελιοφόρος του καλοκαιριού για τη δυστυχία, είναι ένας “κούφιος” ηθοποιός». Για την Ελλάδα ωστόσο ο φετινός Αύγουστος έφερε καλά μηνύματα από το «σανίδι» των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο ντε Τζανέιρο, με έξι «παραστάσεις» ισάριθμων ολυμπιονικών που «απαίτησαν» θερμό χειροκρότημα και έβγαλαν για λίγο την Ελλάδα από τη μιζέρια της δύσκολης καθημερινότητάς της.
Τα αθλητικά «αριστουργήματα» των Κατερίνας Στεφανίδη, Λευτέρη Πετρούνια, Αννας Κορακάκη, Σπύρου Γιαννιώτη και των Παναγιώτη Μάντη και Παύλου Καγιαλή δεν θα βελτιώσουν πρακτικά τη ζωή και τη σκληρή πραγματικότητα των Ελλήνων πολιτών. Μια ενδεχόμενη ήττα τους δεν θα άλλαζε προς το χειρότερο την έξωθεν -δυστυχώς, κακή- μαρτυρία της χώρας. Αλλωστε, είναι μάλλον υπερβολή (ακόμη και σε έναν τόπο που ζει και «τρέφεται» από αυτήν) να θεωρήσει κανείς εθνικό θρίαμβο ή εθνική τραγωδία τη νίκη ή την αποτυχία σε έναν αθλητικό στίβο. Σε μια «θλιμμένη» χώρα, όμως, όπου κατά μια μελαγχολική ειρωνεία ξεχειλίζει πια η… έλλειψη προσδοκιών, από τα γήπεδα της Βραζιλίας και τις οθόνες της τηλεόρασης ξεπήδησαν «ήρωες» που χάρισαν εικόνες αισιοδοξίας. Εξι νέοι άνθρωποι που αποτύπωσαν στον αγωνιστικό χώρο τις ιστορίες της ζωής τους. Ιστορίες που μπορεί για κάποιους να είναι προσωρινή «αυταπάτη» του μυαλού ή ενδέχεται να εξελιχθούν σε έμπνευση για όσους δεν θέλουν να σκύψουν το κεφάλι…
ΑΝΝΑ ΚΟΡΑΚΑΚΗ • Επαιζε με τα όπλα από 12 ετών στο δωμάτιό της
Οταν τα περισσότερα κορίτσια της ηλικίας της έπαιζαν με κούκλες, η Αννα Κορακάκη έπαιζε με όπλα, θέτοντας μάλιστα υψηλούς στόχους. Μόλις στα 12 της άρχισε, με προτροπή του πατέρα (και προπονητή) της Τάσου, την ασχολία της με το άθλημα της σκοποβολής. Ασφαλώς και δεν του κρατάει κακία που από πολύ μικρή ηλικία αναγκάστηκε να μετατρέψει το δωμάτιό της σε αίθουσα σκοποβολής. Ηταν μονόδρομος, γιατί οι συνθήκες προπόνησης (στο γήπεδο της Δόξας Δράμας) ήταν τραγικές. Πώς να σημαδέψεις με 40 βαθμούς το καλοκαίρι και με πολικές θερμοκρασίες, υπό το μηδέν, τον χειμώνα;
«Νιώθω περήφανη που καμία δυσκολία δεν με πτόησε, καμία σκοπιμότητα για παρεμπόδιση των προσπαθειών μου και καμία κλειστή πόρτα σε κάποια σπάνια έκκληση βοήθειας δεν με έριξε κάτω. Κάθε εμπόδιο στον δρόμο μου με έκανε να δουλεύω ακόμη πιο σκληρά, με περισσότερο πείσμα, επιμονή και θέληση» είχε τονίσει η 20χρονη ολυμπιονίκης, που γεννήθηκε στις 8/4/1996 στη Δράμα και ανήκει στον σύλλογο Ωρίων Θεσσαλονίκης.
Μπορεί να έγινε η πρώτη Ελληνίδα αθλήτρια που κατάφερε να πάρει δύο μετάλλια στην ίδια διοργάνωση Ολυμπιακών Αγώνων, ωστόσο δεν προτίθεται να αλλάξει ζωή. Θα συνεχίσει τη φοίτηση στη Σχολή Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και την ανάρτηση -εξωαγωνιστικών- φωτογραφιών στο Instagram, έχοντας πλέον περισσότερους από 42.000 θαυμαστές να την ακολουθούν!
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ • Κόλλησε το «μικρόβιο» από τους αθλητές γονείς
Οι πορείες επιτυχίας είναι ενίοτε αντιφατικές. Για τη χρυσή ολυμπιονίκη του άλματος επί κοντώ η «απογείωση» στον θρίαμβο του Ρίο είναι μεν μόνο η αρχή, όμως προήλθε από την… υψοφοβία! Η Κατερίνα Στεφανίδη, η οποία φέτος κατέκτησε επίσης χάλκινο στο Παγκόσμιο Κλειστού Στίβου στο Πόρτλαντ και χρυσό στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Αμστερνταμ, είχε αποκαλύψει προ μηνών σε συνέντευξη στην ιστοσελίδα της παγκόσμιας ομοσπονδίας στίβου: «Ακούγεται παράξενο, αλλά φοβάμαι τα ύψη! Ανεβαίνω στη σκάλα και ζαλίζομαι…» Εκείνο πάντως που δεν φοβήθηκε το 19χρονο κορίτσι του 2009 ήταν η μετακόμιση στις ΗΠΑ εκείνη τη σεζόν.
Η Στεφανίδη, που σε προ εβδομάδων διαφημιστικό της εταιρίας Nike σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχε τονίσει «η ιστορία μου ξεκίνησε στην Αθήνα, όπου κέρδισα την αυτοπεποίθησή μου», γεννήθηκε στις 4/2/1990 στην Παλλήνη.
Πριν από επτά χρόνια έλαβε υποτροφία από το φημισμένο πανεπιστήμιο Στάνφορντ και στην Καλιφόρνια, εκτός του ότι έσπασε το ρεκόρ του κολεγίου, αποφοίτησε με πτυχίο Νευροψυχολογίας. Στο διδακτορικό της στο Αριζόνα Στέιτ γνώρισε τον μετέπειτα σύζυγο και προπονητή της Μιτς Κρίερ. Το «μικρόβιο» του επί κοντώ το κόλλησε σε ηλικία δέκα ετών από τους πρώην αθλητές γονείς της, τον άλτη του τριπλούν Γιώργο Στεφανίδη και την άλλοτε σπρίντερ Ζωή Βαρέλη. Επιμένει να υποστηρίζει «ό,τι κάνω το κάνω για να διασκεδάζω» και τονίζει «η καλύτερη συμβουλή που άκουσα ήταν “να μάθω να μαθαίνω”».
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΝΤΗΣ / ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΓΙΑΛΗΣ • Οι καπετάνιοι στον αφρό παρά τις (οικονομικές) δυσκολίες!
Το τέλος της κούρσας μεταλλίων της κατηγορίας 470 της ιστιοπλοΐας δεν βρήκε τους Παναγιώτη Μάντη και Παύλο Καγιαλή να… τρίβουν τα χέρια τους. Αφενός, διότι παραδοσιακά τα χέρια των ιστιοπλόων είναι ροζιασμένα από την προσπάθεια με τα σχοινιά και τα πανιά. Αφετέρου, γιατί ενώ είχαν εξασφαλισμένο το μετάλλιο, είχαν χάσει στην τελευταία στροφή της καθοριστικής ιστιοδρομίας το ασημένιο και κατέκτησαν το χάλκινο. Αυτό, βεβαίως, δεν τους έκλεψε το χαμόγελο από τα χείλη. Απλώς, συνηθισμένοι να ζουν στον μικρόκοσμό τους -έστω κι αν είναι ειρωνεία να αποκαλεί κάποιος «μικρόκοσμο» τη μεγαλοσύνη της θάλασσας-, για εκείνους η αλμύρα του νερού εξελίχθηκε επιτέλους στη γλύκα του βάθρου.
Σε «νέκταρ», που διαδέχθηκε το πικρό ποτήρι του αποκλεισμού που γεύτηκαν το 2012, όταν έμειναν απρόσμενα εκτός των Ολυμπιακών του Λονδίνου…Το πλήρωμά τους είχε προκριθεί στους Αγώνες της αγγλικής πρωτεύουσας μέσω του χρυσού μεταλλίου του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 2010. Ωστόσο, ο κανονισμός της ελληνικής ομοσπονδίας αναφέρει πως η πρόκριση κρίνεται σε εγχώριο αγώνα, στου οποίου την τελευταία κούρσα έχασαν… Η απογοήτευση γέννησε την πρώτη σκέψη αποχώρησης για τους δύο ιστιοπλόους που είχαν «συμμαχήσει» από το 2008. Το 2013, με τις οικονομικές δυνατότητές τους να στενεύουν, έμοιαζε με βεβαιότητα. Μονάχα που η λύση βρέθηκε μέσω του προγράμματος « Υιοθετήστε έναν Αθλητή», μια ιδέα του προέδρου της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής Σπύρου Καπράλου. Τους Μάντη και Καγιαλή «υιοθέτησε» το Ιδρυμα Λάσκαρη, με τον ιδιοκτήτη της ΚΑΕ Αρης Νίκο Λάσκαρη να καλύπτει τα έξοδα της αγοράς και συντήρησης του σκάφους των δύο ολυμπιονικών, με το όνομα «Ιφιγένεια»!
Πριν από τη θριαμβευτική παρθενική συμμετοχή τους σε Ολυμπιακούς Αγώνες κατέκτησαν χάλκινα μετάλλια στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα του 2013 και 2014 και ασημένιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2015. Ο γεννημένος στις 30/9/1981 στην Αθήνα και πρώην αθλητής των ιστιοπλοϊκών ομίλων Τζιτζιφιών – Καλλιθέας και Πειραιά Μάντης και ο γεννημένος στις 14/7/1984 στη Θεσσαλονίκη Καγιαλής βρέθηκαν πριν από οκτώ χρόνια στον Ν.Ο. Βουλιαγμένης, με προπονητή τον Γεράσιμο Ωρολογά. Πλέον, όπως ξεκαθαρίζουν, σκέφτονται ήδη τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, το 2020.
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΝΝΙΩΤΗΣ • Θα διδάξει τα μυστικά της μαραθώνιας κολύμβησης
Κάθε αγώνας είναι μια μεγάλη μάχη, στην οποία πρέπει να υπερβάλει εαυτόν για να σηκώσει την ελληνική σημαία ψηλά.
Με κομμένη την ανάσα, όπως κάθε φορά που έδινε εξετάσεις για να περάσει τις τάξεις στο σχολείο, έφτασε ο Σπύρος Γιαννιώτης στον τερματισμό των 10 χλμ. μαραθώνιας κολύμβησης και κατέκτησε το ασημένιο στο Ρίο!
Αυτό το μετάλλιο ήταν η επιβράβευση της σκληρής δουλειάς αλλά και η δικαίωση της απόφασής του να στραφεί στην κολύμβηση, αφότου κατάλαβε ότι δεν το… έχει με το διάβασμα. Εξάλλου, όπως έχει παραδεχθεί, είναι και δυσλεκτικός, όμως όλα τα νέα παιδιά κρέμονται από κάθε του λέξη. Πρότυπο για τους νεαρούς κολυμβητές, ο 36χρονος ολυμπιονίκης, που ολοκληρώνει τη σπουδαία καριέρα του (σύντομα θα το ανακοινώσει επισήμως), βρίσκεται ήδη δίπλα στα νέα παιδιά, με την ακαδημία που ίδρυσε με τον προπονητή του Νίκο Γέμελο, ώστε να τα διδάξει όσα έμαθε τόσα χρόνια στις πισίνες, στα ποτάμια και στις θάλασσες.
«Αν δεν είχα αγάπη για την κολύμβηση, δεν θα κατάφερνα τίποτα» έχει πει πολλές φορές και έχει εξηγήσει ότι ύστερα από κάθε αγώνα δεν μπορεί να σηκώσει τα χέρια του πάνω από τους ώμους του, έχοντας αφόρητους πόνους σε όλο το σώμα του! «Δύο ώρες μετά τον τερματισμό αρχίζεις να μπαίνεις σε λήθαργο. Απαιτούνται τουλάχιστον τρεις ημέρες αποκατάστασης» έχει τονίσει χαρακτηριστικά.
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΕΤΡΟΥΝΙΑΣ • Εκανε παρκούρ για να παραμένει σε φόρμα!
Ο Λευτέρης Πετρούνιας είναι ο απόλυτος κυρίαρχος στους κρίκους της ενόργανης γυμναστικής, με χρυσά μετάλλια σε ευρωπαϊκό, παγκόσμιο και ολυμπιακό τουρνουά! Κατέκτησε τον κόσμο με πολύ… πόνο (μέχρι και βίδες έχει στο δάχτυλο του χεριού του) αλλά και κάνοντας προετοιμασία για πολλά χρόνια υπό αντίξοες συνθήκες. Ο ίδιος σε συνέντευξή του στη «δημοκρατία» λίγο πριν βρεθεί στο Ρίο είχε τονίσει: «Ευτυχώς που μας αντικατέστησαν τους κρίκους τον περασμένο Δεκέμβριο στον Αγιο Κοσμά και μπορούμε να προπονηθούμε. Αυτό έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα».
Πριν από μία δεκαετία ο Πετρούνιας, με καταγωγή από τη Μάνη, είχε σταματήσει (για μια τριετία) την ενόργανη. Οι λόγοι που οδήγησαν τον 15χρονο τότε Λευτέρη σε αυτήν την απόφαση ήταν οι αφόρητοι πόνοι στους αγκώνες του, που είχαν ταλαιπωρηθεί από τις επίπονες προπονήσεις αλλά και από τα σκαρφαλώματα σε… θρανία και δέντρα. Υπερκινητικός, άλλωστε, πρωτομπήκε στο γυμναστήριο του Πανιωνίου στην ηλικία των 5 ετών.
Το παρκούρ που έκανε, όταν απείχε από την ενόργανη, τον βοήθησε να διατηρήσει τη σωματική του κατάσταση και να επανέλθει στα 18 του. Ο Δημήτρης Ράφτης ήταν αυτός που τον οδήγησε, όταν οι άλλοι προπονητές δεν ήθελαν να τον αναλάβουν, προς τη δόξα. Καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του υποδειγματικού χαρακτήρα του 25χρονου ολυμπιονίκη έπαιξαν ο πατέρας του Παναγιώτης, που έφυγε από τη ζωή πριν από έναν χρόνο, και η μητέρα του Σοφία, η οποία ήταν μαζί του στο Ρίο.
Μ.Η.Τ. 232120