Εκτός ηθικής

Η νεότερη Ιστορία της Ελλάδας -και δη η μεταπολιτευτική- χωρίζεται σε δύο εποχές: προ Μνημονίου και μετά Μνημονίου. Προτού χτυπήσει η κατάρα της υποτέλειας και της ανέχειας την πατρίδα μας, οι δημοσιολόγοι και οι πολιτικοί συνήθιζαν να λένε ότι «έχουμε νόμους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν τους τηρούμε». Εν πολλοίς, ήταν ορθή η άποψη. Τώρα, στη μετά Μνημονίου εποχή είναι κοινή η διαπίστωση ότι το μείζον πρόβλημα της χώρας είναι η τήρηση των νόμων που σχετίζονται με το Μνημόνιο και τις άλλες επαχθείς συμβάσεις που έδεσαν χειροπόδαρα τον λαό μας!

Η «δημοκρατία» παρέθεσε ένα χαρακτηριστικό και ακραίο παράδειγμα. Το ξενόδουλο καθεστώς έφτασε σε τέτοιο σημείο κατάντιας, ώστε «έβαλε χέρι» σε τραπεζικό λογαριασμό, στον οποίον είχαν απομείνει 20,20 ευρώ για ληξιπρόθεσμες οφειλές 6.754,32 ευρώ! Το υπουργείο Οικονομικών, διά του «αντιμνημονιακού» αναπληρωτή υπουργού Π. Οικονόμου, κόμπαζε ότι η αχαρακτήριστη ενέργειά του ήταν νόμιμη!

Η λογική του πορτοφολά, πλέον, αποτελεί την επίσημη κρατική ιδεολογία. Φέρει τη σφραγίδα της νομιμότητας αλλά ταυτόχρονα και το στίγμα της αθλιότητας.

Την ίδια στιγμή που οι οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες και τα ασφαλιστικά ταμεία φτάνουν τα 5,7 δισ ευρώ, οι μανδαρίνοι της μπανανίας αρπάζουν 20 ευρώ από τραπεζικό λογαριασμό!

Το κράτος-μπαταχτσής, που έχει διαλύσει ό,τι είχε απομείνει από την ιδιωτική πρωτοβουλία, τώρα «χτυπάει» τους πολίτες στις αποταμιεύσεις τους – ακόμα κι αν αυτές είναι αμελητέες.

Αυτό δεν είναι «πολιτική έκτακτης ανάγκης», αλλά έμπρακτη απόδειξη ότι επικράτησε η λογική της μαφίας. Οι πολίτες νιώθουν ότι δεν έχουν να αντιμετωπίσουν δημόσιους λειτουργούς, αλλά μέλη μιας σπείρας που δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Κι ύστερα μερικοί αναρωτιούνται για τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας…