Οι συνήγοροι υπεράσπισης του Ακη Τσοχατζόπουλου στη δεύτερη συνεδρίαση του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων, όπου δικάζεται ο πρώην υπουργός, ζήτησαν κάτι αυτονόητο και -σε άλλες, ευνομούμενες χώρες- απόλυτα εφικτό: να καταθέσουν στη δίκη τα μέλη του ΚΥΣΕΑ που ενέκριναν τις συμβάσεις για τις αγορές των υποβρυχίων και των ΤΟR-M1. Ούτως ή άλλως, αυτό θα έπρεπε να έχει ήδη δρομολογηθεί. Οι αποφάσεις για τα εξοπλιστικά προγράμματα, σε Ανατολή και Δύση, λαμβάνονται έπειτα από τις εισηγήσεις του αρμόδιου υπουργού, αλλά πάντοτε βαρύνουν κατά κύριο λόγο τον πρωθυπουργό και τα μέλη των συλλογικών οργάνων που αποφασίζουν γι’ αυτές τις μείζονος σημασίας αγορές.
Δεν είναι προσωπική υπόθεση η προμήθεια αμυντικών συστημάτων. Δεν είναι κατορθωτό από έναν άνθρωπο, όσο… χαρισματικός κι αν είναι να «παραπλανήσει» μια σειρά από πεπειραμένα πολιτικά στελέχη και να τα οδηγήσει σε εθνικά ασύμφορες αγορές.
Πάντοτε τον τελευταίο και καθοριστικό λόγο σε τέτοιου είδους υποθέσεις έχει ο πρωθυπουργός. Επικεφαλής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, όταν ο Ακης Τσοχατζόπουλος προέβαινε στις επίμαχες αγορές, ήταν ο Κώστας Σημίτης. Ουδείς τον έχει… ενοχλήσει έως σήμερα με άβολες ερωτήσεις για τον ρόλο του στα σκάνδαλα των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων. Ουδείς τολμά έστω να ψελλίσει το όνομά του. Μόνο ο Ακης Τσοχατζόπουλος, για προφανείς λόγους, ασχολείται με το βάρος της ευθύνης που πέφτει στους ώμους των συντρόφων του στο κόμμα που διέλυσε την Ελλάδα.
Τίποτα δεν πρόκειται να διαλευκανθεί και καμία σκιά δεν θα φωτιστεί, αν δεν υποστούν τη βάσανο της εξέτασης στο ακροατήριο οι άνθρωποι που μελέτησαν σε βάθος τις υποθέσεις των προμηθειών των οπλικών συστημάτων που «φορτώθηκαν» εξ ολοκλήρου στον Ακη Τσοχατζόπουλο.
Το γεγονός της επίκλησης της «άτυπης» ασυλίας, της οποίας χαίρουν οι πρώην πρωθυπουργοί, συνιστά βάναυση προσβολή των θεσμών και της νοημοσύνης των Ελλήνων πολιτών. Με τέτοιους άγραφους νόμους η χώρα μας υποβιβάζεται αυτομάτως στην κατηγορία της «μπανανίας».
Απαντες πρέπει να δώσουν εξηγήσεις. Πρώτος απ’ όλους, ο Κώστας Σημίτης.