Τις αγαπώ πολύ τις εφημερίδες. Δεν θα πεθάνουν ποτέ. Το χαρτί δεν θα πεθάνει ποτέ. Αν θες να διαβάσεις σωστό σχόλιο, ανάλυση επιπέδου, να διαβάσεις έρευνα σε βάθος, θα πάρεις εφημερίδα. Αν ψάχνεις για γρήγορη ενημέρωση, διάβασε τους τίτλους στα sites
«Ωρα Ελλάδος» από τις 06.00 έως τις 10.00 το πρωί και η ενημέρωση έχει άλλο χρώμα, πιο ανθρώπινο και μια φωνή ζεστή και δυνατή κοντά στον πολίτη. Ο Γιάννης Κολοκυθάς και ο Μάνος Νιφλής συγκροτούν ένα δίδυμο συνέχειας και ανανέωσης, συζητούν, αναλύουν και σχολιάζουν με χιούμορ την ειδησεογραφία και δίνουν τον τέμπο της καθημερινότητας.
- Από τη Μαρία Ανδρέου
Το ανοιχτό κανάλι, δίπλα πάντα στον Ελληνα που δοκιμάζεται εδώ και χρόνια από τα Μνημόνια, την πανδημία και τώρα την αιματηρή ακρίβεια, αλλά δεν τον βάζει κάτω, μέσα σε ένα παγκόσμιο σκηνικό αβεβαιότητας και πολεμικών ιαχών, κάνει το δικό του ενημερωτικό μαραθώνιο τα πρωινά και τον δικό του πρωταθλητισμό.
Μάνο, συνηθίζεται το καθημερινό ξύπνημα στις 4 το πρωί;
Αγριο και σκληρό σπορ… Ετσι κι αλλιώς η ζωή είναι σκληρή. Αλλά για να πούμε τη μαύρη αλήθεια το ξύπνημα στις 4 το πρωί δεν συνηθίζεται, απλώς το διαχειρίζεσαι. Αν οι συνθήκες δουλειάς είναι καλές, θα σηκωθείς με όρεξη. Είμαι τριάντα χρόνια στον χώρο και ξέρω ότι τη δουλειά την κάνουν οι συνεργάτες. Οταν στο στούντιο σε περιμένει μια ωραία ομάδα, είναι αλλιώς. Τη χαίρομαι πολύ τη φετινή συνεργασία μου στο Open, ξυπνάω και είμαι ευδιάθετος. Να θυμίσω ότι και το 2022 είχα συνεργαστεί ξανά με το Open και πήγαινα για δουλειά στις 5 το πρωί (!), γιατί τότε έβγαινε στον αέρα η εκπομπή. Αρα ξυπνούσα από τις 3. Αρα συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια. Οταν μου πρότειναν από το κανάλι μετά την αποχώρηση του Παναγιώτη Στάθη να γίνω το επόμενο δίδυμο με τον Γιάννη Κολοκυθά, είπα αμέσως το «ναι», γιατί για μένα το ανοιχτό κανάλι είναι εγγύηση. Εχω δουλέψει ξανά στο Open και ξέρω την εμπειρία και την αγάπη που έχει ο διευθυντής ενημέρωσης του σταθμού ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος για την ενημέρωση. Είχα κι έχω άριστη συνεργασία μαζί του, ενώ πλέον χαίρομαι που είμαι στο στούντιο με τον συνάδελφό μου Γιάννη Κολοκυθά. Η τηλεόραση φέτος έχει πολλή αναμπουμπούλα. Ενα ντόμινο ανακατατάξεων. Η αποχώρηση του Γιώργου Παπαδάκη από την ενημέρωση του ΑΝΤ1 έφερε εξελίξεις σε πολλά κανάλια. Εφυγε, λοιπόν, από το Οpen o Παναγιώτης Στάθης και αυτό έφερε διάφορες καραμπόλες, έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να μπω στην επιτυχημένη ομάδα της εκπομπής «Ωρα Ελλάδος».
Τι είναι για την τηλεόραση ο Γιώργος Παπαδάκης;
Ο Γιώργος Παπαδάκης δεν είναι μόνο δάσκαλος για εμάς τους νεότερους, αλλά και δημιουργός της πρωινής ενημερωτικής ζώνης. Είναι κεφάλαιο για την ελληνική τηλεόραση, για τη δημιουργία της, για την ιστορία της. Για μένα, ο Γιώργος Παπαδάκης δεν μπορεί να φύγει έτσι από την τηλεόραση. Θα παραμείνει, γιατί στην τηλεόραση ανήκει. Ο κόσμος τον αγαπά και τον έχει αγκαλιάσει εδώ και χρόνια.
Τι σας λέει το τηλεοπτικό κοινό; Εχετε μια αμφίδρομη επικοινωνία. Ποια είναι τα προβλήματα του Ελληνα σήμερα;
Μετά τα Μνημόνια και την πανδημία, ο Ελληνας έχει να τα βάλει σήμερα με το τέρας της ακρίβειας. Μιλάμε για οικονομικό τσουνάμι ακρίβειας. Οταν ο μισθός είναι χίλια ευρώ, πώς να ζήσει κάποιος και να δώσει 500 ευρώ ενοίκιο; Θα πρέπει να βγάλει τον μήνα με άλλα 500 ευρώ. Τι να πληρώσει με αυτά; ΔΕΗ, τηλέφωνο, σούπερ μάρκετ; Τα προϊόντα, είτε εισαγόμενα είτε εγχώρια, στην λαϊκή και στο σούπερ μάρκετ είναι απλησίαστα. Ναι, η ακρίβεια είναι εισαγόμενη, λόγω των πολεμικών κρίσεων, αλλά υπάρχει και μεγάλη αισχροκέρδεια. Οι πολίτες καταγγέλλουν σε εμάς χυδαία αισχροκέρδεια. Αν δεν επιβληθούν τσουχτερά πρόστιμα και δεν αντιμετωπιστεί όλο αυτό το κακό συντονισμένα από την Πολιτεία, ο κόσμος θα συνεχίσει να υποφέρει μέχρι να αγανακτήσει.
Τι γίνεται με τα ενοίκια;
Τα ενοίκια είναι στο ταβάνι. Η κόρη μου είναι πριν από το Πανεπιστήμιο, θα δώσει φέτος, και είναι καλή μαθήτρια, και μας έχει πιάσει πανικός οικογενειακώς, σε περίπτωση που περάσει εκτός Αθήνας, βλέποντας τα ενοίκια σπιτιών για φοιτητές να έχουν φτάσει στα 300 με 400 ευρώ για ένα δωμάτιο. Δυστυχώς, στη χώρα μας δεν υπάρχει εθνική στρατηγική ούτε για την οικονομία ούτε για την Παιδεία ούτε για την Υγεία, αλλά ούτε και για την εξωτερική πολιτική, και αυτό είναι μεγάλο λάθος. Για μένα, το τεράστιο έγκλημα των κυβερνήσεων είναι το δημογραφικό πρόβλημα και θα το αντιμετωπίσουμε πολύ έντονα τα επόμενα έτη. Δεν είναι μόνο ότι κλείνουν σχολεία, γιατί δεν υπάρχουν μαθητές, είναι ότι θα συρρικνωθεί ο ελληνικός πληθυσμός. Οι νέοι δεν κάνουν παιδιά, γατί σου λένε εδώ δεν μπορούμε να ζήσουμε εμείς, πώς θα φέρουμε ακόμα έναν άνθρωπο σε αυτόν τον κόσμο. Το εθνικό μας πρόβλημα είναι σαφέστατα το Δημογραφικό και τα αποτελέσματά του θα τα δούμε μακροπρόθεσμα. Το είδατε πώς συγχωνεύονται σχολεία και τάξεις, πόσα ήταν τα πρωτάκια του δημοτικού. Λιγότερα αριθμητικά από όλες τις άλλες χρονιές. Για μένα το να μην μπορεί ένα νέο ζευγάρι να κάνει παιδιά στη χώρα μας, λόγω των οικονομικών του, μισθοί σε δραχμές και ζωή σε ευρώ, είναι βιασμός του μέλλοντος. Αν ρωτήσετε σήμερα ένα παιδί αν στα σχέδιά του είναι η δημιουργία οικογένειας, θα σου πει να τελειώσω το μεταπτυχιακό μου, να βρω δουλειά, να πάω στο εξωτερικό, δεν θα σου πει τίποτα για δημιουργία οικογένειας.
Φεύγουν τα Ελληνόπουλα για το εξωτερικό…
Εχω τρία παιδιά. Μία κόρη στα 18, μία στα 14 και έναν γιο 4 ετών. Ξέρω τι συμβαίνει σε κάθε ηλικία. Με το χέρι στην καρδιά, αν μου έλεγαν «πατέρα, θα φύγουμε έξω γιατί βρήκαμε αυτή τη δουλειά και μας εξασφαλίζει μια καλύτερη ζωή», δεν θα ήξερα τι να τους πω. Δυστυχώς, στην Ελλάδα κάνουμε οι γονείς αιματηρές οικονομίες για να σπουδάσουν τα παιδιά μας και να φοιτήσουν στα δημόσια πανεπιστήμια, που κατά βάση είναι πολύ καλά, και μετά τα βλέπουμε να φεύγουν για μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό. Τι να πω στις κόρες μου και στον γιο όταν μου πουν ότι έχουν βρει ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς στο εξωτερικό; Οταν μου πουν ότι στην Ελλάδα δεν τους φτάνουν για να δημιουργήσουν οικογένεια; Αυτό που γίνεται σήμερα στην Ελλάδα, δεν είναι μόνο οικονομικός πόλεμος, αλλά και βιασμός των ονείρων.
Στη Γαλλία και τη Γερμανία σήμερα εξεγείρονται για να μη γίνουν σαν την Ελλάδα. Εμάς ποια Ευρώπη θα μας ξεπληρώσει τα χαμένα μας χρόνια από τα Μνημόνια;
Καλά κάνουν οι Γάλλοι και οι Γερμανοί και βγαίνουν στους δρόμους και αναγκάζουν τις κυβερνήσεις τους να πάρουν μια άλλη οδό από αυτήν της στενής, οικονομικής επιτήρησης και λιτότητας. Υπάρχει και άλλο μονοπάτι από αυτό που επέλεξαν η Γερμανία και η Μέρκελ για μας, με τα Μνημόνια και την τρόικα. Που, σημειωτέον, αργότερα όλοι οι πολιτικοί στην Ευρώπη παραδέχτηκαν το μεγάλο τους λάθος με την Ελλάδα, που αποδείχθηκε καταστροφικό, και άφησε μια χώρα ρημαγμένη να υπολειτουργεί ακόμα σε βασικούς τομείς. Τα Μνημόνια έβαλαν την Ελλάδα στο περιθώριο. Φτάσαμε στην καταστροφή. Πόσοι άνθρωποι στην Ελλάδα χρεοκόπησαν και έχασαν ακόμα και την ίδια τους τη ζωή. Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί είναι πιο έξυπνοι. Δεν θα ακολουθήσουν τον ίδιο καταστροφικό δρόμο που επέλεξαν για την Ελλάδα και μας οφείλουν μια μεγάλη συγγνώμη για όσα μας έκαναν. Το πείραμα που έκαναν με την Ελλάδα είναι προς αποφυγήν.
Πώς σου φαντάζει η ανθρωπότητα σήμερα;
Θεωρώ ότι η ανθρωπότητα σήμερα ζει έναν Γ΄ Παγκόσμιο Πόλεμο σε τεύχη, με κίνδυνο να επικρατήσει στο τέλος ένας συνολικός πόλεμος. Η Ρωσία συνεχίζει τον πόλεμο στην Ουκρανία και βάλλει κατά της Πολωνίας, το Ισραήλ χτυπά σε Γάζα, Κατάρ, στην Αμερική γίνεται ένας εμφύλιος, δυστοπικές, ζοφερές καταστάσεις. Σκέφτεσαι καθημερινά, όταν ακούς ένα δελτίο ειδήσεων, μα τι συμβαίνει σήμερα στον κόσμο; Πέρα από τις πολεμικές συρράξεις, όπως στο Ισραήλ, έχουμε τον οικονομικό και ενεργειακό πόλεμο που τον ζούμε όλοι στην τσέπη μας. Και μη σας ξενίζει αυτό που σας λέω. Γιατί ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε άλλη μορφή, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος άλλη. Ο κάθε παγκόσμιος πόλεμος είναι διαφορετικός από τον άλλον. Τώρα ζούμε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που είναι σπασμένος σε κομμάτια. Οι ηγεσίες της Ευρώπης ανησυχούν πολύ για έναν γενικευμένο πόλεμο, γι’ αυτό και ενημερώνουν τους πολίτες τους.
Υπάρχει έλλειμμα πολιτικής ηγεσίας στη χώρα μας; Πού είναι οι πολιτικοί με όραμα;
Νομίζω δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, είναι ευρωπαϊκό και παγκόσμιο. Υπάρχει έλλειψη στην ποιότητα του πολιτικού προσωπικού. Οχι μόνο στην κυβέρνηση ή σε ένα κόμμα. Θα έλεγα ότι αυτό είναι γενικότερο φαινόμενο σε όλα τα κόμματα. Εν τω μεταξύ στη Βουλή δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τίποτα. Είμαστε εγκλωβισμένοι. Σε θέματα Υγείας, Παιδείας, εξωτερικής πολιτικής να μην μπορούν να συμφωνήσουν; Να μην υπάρχει εθνική στρατηγική; Και από την άλλη ο κόσμος ακούει για σκάνδαλα τύπου ΟΠΕΚΕΠΕ. Να δηλώνουν δρόμους για κτήματα. Η νοοτροπία να μοιράσουμε λεφτά στους δικούς μας δεν έχει αλλάξει. Οι ίδιες πρακτικές. Και πάνε όλοι τους να τα κουκουλώσουν στο τέλος.
Οι δημοσιογράφοι κουκουλώνουμε σκάνδαλα;
Οχι. Και θα σας πω και κάτι: Εδώ και χρόνια υπάρχει μια προσπάθεια σπίλωσης των δημοσιογράφων ότι είμαστε πληρωμένοι κονδυλοφόροι, παπαγαλάκια, ότι τα παίρνουμε κάτω από το τραπέζι, ότι παίζουμε ρόλους. Ποιος καλλιέργησε αυτή την εντύπωση; Ο δημοσιογράφος είναι απέναντι από την εξουσία, δεν υπηρετεί κόμματα. Αν κάνει κάτι καλό η κυβέρνηση, θα το επικροτήσω, αν κάνει κάτι άσχημο, θα το πω, το ίδιο και για την αντιπολίτευση και για το όποιο κόμμα. Εμένα η Ελλάδα με νοιάζει να πηγαίνει καλά. Οι δημοσιογράφοι δεν είμαστε δεξιοί, αριστεροί. Χαίρομαι πολύ που είμαι σε ένα κανάλι σαν το Open που μπορώ να λέω ελεύθερα τη γνώμη μου. Και στο ραδιόφωνο, πάλι το ίδιο κάνω. Μέγα λάθος να καλλιεργείται πολιτική σπίλωση των δημοσιογράφων. Αυτός είναι δεξιός, αριστερός, κομμουνιστής. Δεν φοράω και δεν θα φορέσω καμία κομματική μπλούζα.
Ποιοι σας βλέπουν 6 το πρωί; Εχεις αναρωτηθεί; Αρτοποιοί, φοιτητές, συνταξιούχοι, στρατιωτικοί, δάσκαλοι;
Θα μπορούσαν να μας βλέπουν φουρνάρηδες, που ξυπνάνε και αυτοί στις 4 το πρωί για να βγάλουν το ψωμί τους. Και τους στέλνω και τον χαιρετισμό μου, καθώς ξέρω ότι με την οικονομική πολιτική τα τελευταία χρόνια έχουν κλείσει πάνω από 1.500 φούρνοι. Για μένα, τον Γιάννη Κολοκυθά και τον σταθμό δεν υπάρχει επαγγελματική πληθυσμιακή στόχευση. Πρόθεσή μας είναι να αναφερόμαστε σε όλους τους Ελληνες και τις Ελληνίδες. Η εκπομπή έχει έναν στόχο: να ενημερώνει τους Ελληνες και τις Ελληνίδες χωρίς κομματικό μανδύα, χωρίς πανικό, χωρίς φωνές, να λέει τα πράγματα σοβαρά, ήρεμα, να κυριαρχεί η πολιτισμένη συζήτηση, αν θέλουν οι καλεσμένοι μας διαξιφισμούς, να πάνε να διαπληκτιστούν στα social media. Πραγματικά είναι τόσο πιεσμένη η καθημερινότητά μας, που θέλουμε να αποφύγουμε τους καβγάδες. Στην εκπομπή θέλουμε χαμόγελα, αισιοδοξία, γιατί η καλή και αγωνιστική διάθεση είναι μεταδοτική. Από την τηλεοπτική εμπειρία μου και σε μικρότερα κανάλια, όπως στο ΟΝΕ, δεν ξέρεις πραγματικά ποιοι σε βλέπουν. Μπορεί να είναι καθηγητές, οικοδόμοι, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, κομμωτές. Και σας το λέω γιατί στο κανάλι ΟΝΕ μού έδιναν οι συνεργάτες μου τις παρεμβάσεις του κοινού και μου έγραφαν δίπλα κ. Δημήτρης, εργολάβος από το Περιστέρι. Ο κόσμος εκτιμά τις εκπομπές που δεν έχουν κομματικό μανδύα και το μόνο που τους νοιάζει είναι η Ελλάδα.
Τα Τέμπη στοιχειώνουν όλους τους Ελληνες. Ο κόσμος διψά ακόμα για Δικαιοσύνη…
Τα Τέμπη είναι η μεγαλύτερη τραγωδία που έχει συμβεί την τελευταία δεκαετία στην Ελλάδα. Ενωσε όλους τους Ελληνες. Για μένα, στην περίπτωση των Τεμπών κρίθηκε και
η Δικαιοσύνη στην Ελλάδα, όχι μόνο το πολιτικό πρόσωπο της χώρας. Κρίθηκαν όλοι και οι πολιτικοί και οι δικαστές και οι πολίτες. Εγινε ένας πόλεμος για την αλήθεια. Κρίθηκαν και οι δημοσιογράφοι. Ο καθένας μας θα μπορούσε να ήταν μέσα σε αυτό το τρένο. Το καλό είναι όταν έχεις τόσα πολλά ΜΜΕ στην Ελλάδα δεν μπορείς να αποκρύψεις την αλήθεια. Και οι δημοσιογράφοι θα συνεχίσουμε να κυνηγάμε την αλήθεια για τα Τέμπη. Γιατί είναι μια τραγωδία που αποζητά δικαίωση, αν θέλουμε να αλλάξει κάτι στις μεταφορές στην Ελλάδα σε τρένα, πλοία, λεωφορεία, αεροπλάνα.
Τι σε στενοχωρεί σήμερα στη χώρα μας;
Οτι οι άνθρωποι έχουν πάψει να χαμογελούν στον δρόμο. Είναι σκυθρωποί, απογοητευμένοι, θυμωμένοι, θλιμμένοι. Η ζωή έχει γίνει άδικη με αυτούς και τους έχει στερήσει τη χαρά. Δεν βλέπετε πόσο διχασμένοι είναι στην Αμερική; Εχουν φτάσει να δολοφονούν ανθρώπους που λένε τη γνώμη τους. Εμφύλιος. Εμφύλιος και στα social media. Επικίνδυνα πράγματα. Τα ΜΜΕ έχουν αρχίσει να γίνονται επικίνδυνα στον πλανήτη και τοξικά.
Τι ρόλο μπορούν να παίξουν οι εφημερίδες στην αντικειμενική ενημέρωση;
Καταλυτικό. Τις αγαπώ πολύ τις εφημερίδες. Δεν θα πεθάνουν ποτέ. Το χαρτί δεν
θα πεθάνει ποτέ. Αν θες να διαβάσεις σωστό σχόλιο, ανάλυση επιπέδου, να διαβάσεις έρευνα σε βάθος, θα πάρεις εφημερίδα. Αν ψάχνεις για γρήγορη ενημέρωση, διάβασε τους τίτλους στα sites. Δεν καταλαβαίνω τη λογική του τύπου «πέθαναν οι εφημερίδες». Και στα παλιά τα χρόνια χρησιμοποιούσαν τα άλογα για μεταφορές. Με την εύρεση των μηχανών δεν σκοτώσαμε τα άλογα, τα έχουμε για άλλη χρήση, ακόμη υπάρχουν τα άλογα στον αθλητισμό, στην ιππασία. Οι εφημερίδες είναι για τους καλούς αναγνώστες. Οι εφημερίδες είναι για τους αναγνώστες που θέλουν ρεπορτάζ, άποψη. Αν θέλεις γρήγορη ενημέρωση, άκουσε ραδιόφωνο, πάτα το κουμπί στην τηλεόραση, δες το κινητό σου, τα sites. Για μένα, όλα κάνουν τον κύκλο τους στη ζωή. Είμαι αισιόδοξος για τις εφημερίδες. Ναι, υπάρχει και η τεχνολογία, αλλά υπάρχουν και οι ρυθμοί της κανονικότητας. Και να μην ακούσω ότι στον καιρό της Τεχνητής Νοημοσύνης δεν χρειάζονται δημοσιογράφοι. Η Τεχνητή Νοημοσύνη συλλέγει έτοιμες πληροφορίες, δεν τις εφευρίσκει, δεν κάνει το ρεπορτάζ. Οι δημοσιογράφοι πάντα θα χρειάζονται. Κοιτάξτε τι γίνεται στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης… Πολύ δύσκολη περίοδος. Εχει χαθεί η ισορροπία. Και στην τηλεόραση τα πράγματα είναι δύσκολα, αν θέλεις να παρέχεις σωστή ενημέρωση και πληροφόρηση. Για μένα, δεν μπορείς να παρέχεις και ψυχαγωγία και ενημέρωση σε ένα. Γίνεται μπάχαλο έτσι. Χάος. Εκαστος στο είδος του. Για να πετύχεις την ισορροπία ανάμεσα στα δύο είναι πολύ δύσκολο.
Πώς θα αλλάξει η Ελλάδα μας;
Ολα είναι θέμα παιδείας. Αλλά, δυστυχώς, έχουν περάσει τόσοι υπουργοί Παιδείας και δεν έχουν κάνει τίποτα ουσιαστικό για την εκπαίδευση. Πόσο ψυχοφθόρο και στείρο είναι το σύστημα των πανελλαδικών εξετάσεων. Και όμως υπάρχει μέχρι σήμερα. Να μου πείτε, είναι αδιάβλητο, ΟΚ, αλλά κάνει τα παιδιά παπαγαλάκια και στηρίζει το σύστημα των φροντιστηρίων. Δεν υπάρχει εθνικό σχέδιο για την παιδεία στην Ελλάδα. Ναι, να έρθουν ιδιωτικά πανεπιστήμια από το εξωτερικό στη χώρα, αλλά πρώτα να διασφαλίσουμε την ποιότητα των δημόσιων πανεπιστημίων. Να φροντίσουμε πρώτα τη γνώση στα δημόσια πανεπιστήμια.
