Οι φοβερές αποκαλύψεις για τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, που γίνονται με αφορμή το πόρισμα της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, εμπεδώνουν την πεποίθηση μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης που θεωρεί ότι η φιλανθρωπία είναι μια μάσκα που φορούν διάφοροι απατεώνες.
Ο ιδρυτής της «κοινωνικής κουζίνας» με την επωνυμία «Ο Aλλος Aνθρωπος» κατηγορείται ότι έπαιζε στον τζόγο τις δωρεές δεκάδων χιλιάδων καλοπροαίρετων και αφελών συμπολιτών μας και ότι χρησιμοποιούσε τον ανθρωπισμό ως μπίζνα. Το γεγονός ότι αυτή η «κοινωνική κουζίνα» δεν είχε επίσημη νομική μορφή και ότι κρατικοί παράγοντες ανέχονταν, αλλά και στήριζαν ποικιλοτρόπως μια ομάδα ατόμων που λειτουργούσαν χωρίς παραστατικά, χωρίς να δίνουν λογαριασμό, και μαγείρευαν στον δρόμο δίχως να ελέγχονται από τις υγειονομικές υπηρεσίες φανερώνει πόσο γελοίο και ανυπόληπτο έχει καταντήσει το κράτος τα τελευταία χρόνια.
Ενώ οι μεροκαματιάρηδες και οι επαγγελματίες της εστίασης δέχονται πρόστιμα για το παραμικρό, οι πονηροί ανεπάγγελτοι αεριτζήδες βρίσκουν ασυλία και άφθονο εισόδημα με την «καλοσύνη» τους.
Και αυτό το περιστατικό, ένα από τα πολλά που σχετίζονται με τη νεοταξική μόδα των ΜΚΟ, πρέπει να ευαισθητοποιήσει το κοινό που θέλει να βοηθήσει τον συνάνθρωπο ο οποίος βρίσκεται σε ανάγκη. Ο έλεγχος κάθε δομής που ζητά δωρεές πρέπει να γίνεται και από τους πολίτες, όχι μόνο από το κράτος.
Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι ο σημαντικότερος και μεγαλύτερος αρωγός των Ελλήνων είναι επίσημος, αποδίδει αναλυτικό λογαριασμό για τις οικονομικές δοσοληψίες του και έχει σώσει τον λαό μας σε πολύ δύσκολες στιγμές της Ιστορίας μας. Ο λόγος γίνεται για την Εκκλησία μας, τον οργανισμό που ίδρυσε ο Χριστός. Η Εκκλησία δέχεται συνεχώς επιθέσεις από τους δικαιωματιστές, αλλά πάνω σ’ αυτήν στηρίζεται η πατρίδα.
Καθημερινά, η Εκκλησία προσφέρει φαγητό, στέγη, περίθαλψη και εκπαίδευση σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους, και έχει δωρίσει στο ελληνικό κράτος το μεγαλύτερο μέρος της ακίνητης περιουσίας της. Το 1833 περιήλθε στο κράτος το 65% της τότε αγροτικής και αστικής ακίνητης περιουσίας της Εκκλησίας. Στη συνέχεια, το κράτος έλαβε από την Εκκλησία το 96% των ακινήτων που της είχαν απομείνει.
Εκεί, αξίζει να δίνουμε.
Μ.Η.Τ. 232120