Πέρασε το θέρος και ακόμα να αναγνωριστεί το δικαίωμα της γυναίκας να αντιμετωπίζεται σαν αντικείμενο και να το δείχνει σε όλους Στην εικόνα βλέπουμε ένα εκ των μωσαϊκών που κοσμούν τη Βίλα Ρομάνα ντελ Κασάλε. Βρίσκεται στη Σικελία της Ιταλίας. Χρονολογείται στον 4ο αιώνα μ.Χ. Η έπαυλη ήταν μια «βίλα ουρμπάνα», δηλαδή η εξοχική κατοικία κάποιου που ανήκε στην ανώτερη τάξη της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στο εικαστικό αυτό απεικονίζονται γυναίκες που ασχολούνται με διάφορα αθλήματα και οι αρχαιολόγοι τού έχουν δώσει το παρατσούκλι «τα κορίτσια με τα μπικίνι».
Αυτό το κομψό καλλιτέχνημα, το οποίο είναι ένα φυσικό απότοκο της αρχαίας ελληνικής και (αργότερα) ρωμαϊκής θέασης του ανθρώπινου σώματος, αρκεί για να μας δείξει πόσο χαώδης και αγεφύρωτη είναι η απόσταση που χωρίζει την αληθή Ευρώπη από το Ισλάμ. Ο,τι γινόταν στην ελληνορωμαϊκή επικράτεια πριν από δύο και τρεις χιλιετίες σήμερα θεωρείται από τους μουσουλμάνους εξωφρενικά προκλητικό, άσεμνο, κολάσιμο με την εσχάτη των ποινών.
Για παράδειγμα, η αρχαία Σπάρτη, πέρα από την ατσάλινη πειθαρχία, τον πατριωτισμό, το άκαμπτο φρόνημα και το αξιόμαχο των ανδρών της, μπορούσε να καυχάται για τις φαινομηρίδες που φορούσαν οι γυναίκες της. Οι φαινομηρίδες ήταν κοντοί χιτώνες που άφηναν λίγα στη φαντασία! Οι μηροί των γυναικών φαίνονταν (γι’ αυτό και «φαινομηρίδες») και υπήρχε και σκίσιμο στο πλάι για ακόμα εντυπωσιακότερο αποτέλεσμα.
Η νεοταξική καρικατούρα της Ευρώπης έτρωγε τα νύχια της καθ’ όλη τη διάρκεια του θέρους για το αν θα επιτρέπεται στις μουσουλμάνες να φορούν μπουρκίνι στις παραλίες και να επιδεικνύουν τοιουτοτρόπως την υποταγή τους στο θρησκευτικό – κοινωνικό και πολιτικό σύστημα που τις θέλει εργαλεία των ανδρών.
Επίσης, οι μουσουλμάνοι της γηραιάς ηπείρου εντυπωσίασαν με το αγωνιστικό πάθος τους εναντίον της απαγόρευσης του μπουρκίνι. Κρίμα που δεν διαδήλωσαν, ούτε φώναξαν με το ίδιο πάθος εναντίον των αποκεφαλιστών του Ισλαμικού Κράτους και των τρομοκρατικών ενεργειών που οργανώνει και εκτελεί στην Ευρώπη.
Το αυτό και εις τας Αθήνας: έγινε συγκέντρωση εναντίον της απαγόρευσης του μπουρκίνι, αλλά όχι κόντρα στην τρομοκρατία των τζιχαντιστών.
Από τον
Παναγιώτη Λιάκο