Προαστιακός, ΗΣΑΠ και άλλα ανέκδοτα

Η οθωμανική παράδοση στον ελλαδικό χώρο δεν έχει σβήσει. Τα μέσα μαζικής μεταφοράς δίνουν μάχη  για να μην ξεχνάμε…

Α ναχώρηση για ταξίδι. Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016, ώρα 6.03 πρωινή. Γκισέ του προαστιακού, Νερατζιώτισσα. Επιβάτης προς τον υπάλληλο: «Ενα για αεροδρόμιο, παρακαλώ». Υπάλληλος (άρρεν, με μούτρα, ένεκα μη καταπόσεως επαρκούς ποσότητος καφέ): «Δέκα ευρώ». Επιβάτης: «Εχω κάρτα απεριορίστων. Δεν υπάρχει κάποια έκπτωση;» Υπάλληλος: «Οχι. Ολα 10 ευρώ». Επιβάτης: «Μα, θυμάμαι, σε προηγούμενο ταξίδι μου μού είχαν ζητήσει λιγότερα». Υπάλληλος: «Λάθος. Δέκα ευρώ».

Επιστροφή από ταξίδι. Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016, ώρα 18.29. Γκισέ του προαστιακού, αεροδρόμιο. Επιβάτης προς υπάλληλο: «Ενα για Νερατζιώτισσα, παρακαλώ». Υπάλληλος (θήλυ, ευγενεστάτη): «Δέκα ευρώ». Επιβάτης: «Εχω κάρτα απεριορίστων. Εχει προβλεφθεί κάποια έκπτωση;» Υπάλληλος: «Ναι. Είναι το εισιτήριο μέχρι το Κορωπί που θα πληρώσετε, 6 ευρώ». Επιβάτης: «Και στη Νερατζιώτισσα ο συνάδελφός σας γιατί μου είπε 10 ευρώ;» Υπάλληλος: «Δεν θα το ήξερε.

Πάντως, κανονικά θα έπρεπε να κόψετε εισιτήριο από το Κορωπί μέχρι το αεροδρόμιο και στο Κορωπί να το ακυρώσετε». Επιβάτης: «Να βγω, δηλαδή, να χάσω τον προαστιακό, να ακυρώσω και να μπω στον επόμενο;» Υπάλληλος: «Ναι. Δυστυχώς, αυτό είναι ένα σφάλμα της διαδικασίας».

Σχόλιο για τα παραπάνω: Να χαίρονται οι μανδαρίνοι που διοικούν αυτόν τον οργανισμό και τα κομπαρσιλίκια τους με τα εισιτήρια και την μπίχλα στα βαγόνια και τα χαλασμένα μάτριξ στους σταθμούς και την αύρα Νέου Δελχί που επικρατεί στα μπάχαλά τους.
Ομως, για να μην παίρνει όλο το οσμανικό κλέος μόνο ο προαστιακός, πρέπει να γίνει μνεία και στα άλλα κοσμαγάπητα μέσα σταθερής τροχιάς.

Δεν είναι σταθερή μόνο η τροχιά τους, είναι σταθερή και η κατάντια τους… Ολημερίς κι ολονυχτίς βγαίνουν τα προγράμματα των στάσεων εργασίας, των απεργιών και των διακοπών της λειτουργίας τους. Κι όταν λειτουργούν, οι επιβάτες παίρνουν αυτό που αξίζουν να λάβουν εκείνοι που ψηφίζουν: βρόμα, δυσωδία, στριμωξίδι, επαιτεία, εκμετάλλευση ανηλίκων από συμμορίες που τα βγάζουν στη ζητιανιά, καθυστερήσεις και δεν συμμαζεύεται. Οι ορδές των καταραμένων πυκνώνουν και πληρώνουν τοις μετρητοίς τη δυστυχία τους.

Παναγιώτης Λιάκος