Η διαδικασία της μετάλλαξης του ανθρώπινου είδους σε δίποδα λάχανα, που θα αποτελέσουν την παγκόσμια σαλάτα, επιταχύνεταιTο Θηρίο βρίσκεται καβάλα σ’ ένα ολοστρόγγυλο μηδενικό, που καταπίνει την ανθρωπότητα, και προελαύνει. Αυτό που γίνεται στη Γαλλία, με τη νομοθετική πρόταση του προέδρου Μακρόν να καταργηθούν στα δημόσια έγγραφα οι λέξεις «πατέρας» και «μητέρα» και να αντικατασταθούν από τα «γονέας 1» και «γονέας 2», έρχεται και στην Ελλάδα! Υπάρχει σχετική διάταξη στο νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, που τιτλοφορείται «Προώθηση της ουσιαστικής ισότητας των φύλων και καταπολέμηση της έμφυλης βίας». Μεταξύ άλλων, το νεοταξικό τερατούργημα αναφέρει: «Απαγορεύεται ο γλωσσικός σεξισμός στα διοικητικά έγγραφα. […] Η ταυτοποίηση προσώπων σε δημόσια έγγραφα γίνεται με την αναγραφή του ονόματος της/του μίας/ενός μόνον γονέα, χωρίς αναφορά στο φύλο του. Εντός έξι μηνών από τη δημοσίευση του παρόντος οι αρμόδιες υπηρεσίες επαναδιατυπώνουν όλα τα σχετικά έγγραφά τους». Είναι προφανές ότι όσοι σκαρφίζονται αυτά τα παρανοϊκά νομοθετήματα δεν είναι τίποτε άλλο παρά θανατολάτρες που θέλουν να ρίξουν το είδος μας στο βάραθρο του μηδενισμού, να ισοπεδώσουν οτιδήποτε όμορφο, δίκαιο, αληθινό και θείο και να το αντικαταστήσουν με το βδέλυγμα που μαίνεται εντός τους.
Στον αντίποδα του τίποτα, το όντως ον του ελληνικού πολιτισμού. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος είναι ο τελευταίος Ελληνας ιστορικός της Υστερης Ρωμαϊκής Περιόδου. Στο δίτομο «Η ζωή και το έργο του Ιουλιανού» (τα εξώφυλλα, στις ένθετες εικόνες), που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Εύανδρος, ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει για τον βίο μιας συγκλονιστικής προσωπικότητας, του αυτοκράτορος Ιουλιανού (Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, λατ. Flavius Claudius Julianus, 331 ή 332 – 26 Ιουνίου 363). Ο Ιουλιανός κατόρθωσε κάτι που είχε ορίσει ο ίδιος ο Πλάτων ως ιδανικό. Να φιλοσοφεί και ταυτόχρονα να διοικεί. Hταν φιλόσοφος που βασίλευσε και βασιλιάς που φιλοσοφούσε. Σε αυτούς τους δύο τόμους ο Αμμιανός Μαρκελλίνος παρουσιάζει με ακρίβεια και οξυδέρκεια έναν αυτοκράτορα που συμβόλισε με τον τρόπο του τη δύση του αρχαίου πολιτισμικού ήλιου μας. Αυτό το έργο αποτελεί μια ανάσα αρετής, αυταπάρνησης και βαθύνοιας στην ασφυξία της παρακμής και της ανοησίας που κυριαρχεί στη σύγχρονη νεοταξική δυστοπία.
Παναγιώτης Λιάκος
