Από την προφορική παράδοση στη γραφή – Πώς η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια» άλλαξαν για πάντα τον τρόπο που οι άνθρωποι αφηγούνται τον κόσμο.
Από τον λόγο στη γραφή
Ο Όμηρος θεωρείται ο πρώτος μεγάλος ποιητής της Ευρώπης του οποίου τα έργα διασώθηκαν στο πέρασμα των αιώνων.
Με τη «Ιλιάδα» και την «Οδύσσεια», η ποίηση πέρασε για πρώτη φορά από την προφορική στην γραπτή μορφή, σηματοδοτώντας μια νέα εποχή για τον ελληνικό και κατ’ επέκταση τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
Περίπου στα μέσα του 8ου αιώνα π.Χ., οι Έλληνες, έχοντας πλέον υιοθετήσει το αλφάβητο από τους Φοίνικες, χρησιμοποίησαν τη γραφή όχι μόνο για πρακτικούς σκοπούς, αλλά και για τη δημιουργία λογοτεχνίας.
Σε αυτό το ιστορικό πλαίσιο, τα ομηρικά έπη έγιναν τα πρώτα μεγάλα έργα της ευρωπαϊκής γραμματείας.
Η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια»: η αρχή της λογοτεχνίας
Τα δύο έπη του Ομήρου, με περισσότερους από 28.000 στίχους συνολικά, θεμελίωσαν τη λογοτεχνική παράδοση της Δύσης.
Μέσα από τα κατορθώματα των ηρώων, τη σύγκρουση της μοίρας και της ανθρώπινης βούλησης, ο Όμηρος έθεσε τις βάσεις για τον αφηγηματικό, ηρωικό και ηθικό κόσμο της Ευρώπης.
Ο Όμηρος και η μνήμη του πολιτισμού
Η γραφή, χάρη στον Όμηρο, απέκτησε νέα λειτουργία: να διασώσει τη μνήμη των ανθρώπων και των πράξεών τους.
Έτσι, τα έπη του έγιναν όχι μόνο ποιητικά έργα, αλλά και εργαλεία διατήρησης της συλλογικής ταυτότητας, εμπνέοντας γενιές δημιουργών: από τον Ησίοδο έως τον Δάντη.