Η κυβέρνηση Μπαρνιέ άντεξε μόνο τρεις μήνες, για να έρθει το χτύπημα της Εθνικής Συσπείρωσης που ήταν αρκετό ώστε να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος
Ταλαντεύτηκε, αλλά τελικά έπεσε! Η κυβέρνηση του Μισέλ Μπαρνιέ άντεξε τελικά μόνο τρεις μήνες, και στο τέλος ένα και μοναδικό χτύπημα της Εθνικής Συσπείρωσης, του κόμματος της Μαρίν Λεπέν, ήταν αρκετό για να καταρρεύσει σαν χάρτινος πύργος.
- Από τη Μαρία Δεναξά
Η γαλλική Εθνοσυνέλευση έβαλε τέλος στη βασιλεία του «Μισέλ τού Σύντομου», όπως τον αποκαλεί η δημοσιογραφική πιάτσα μετά την πρόταση μομφής που εγκρίθηκε με 311 ψήφους επί 577, την οποία κατέθεσε το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς και υποστήριξε το κόμμα της Μαρίν Λεπέν.
Το 2024 ήταν σίγουρα μια περιπετειώδης πολιτική χρονιά για τη Γαλλία, η οποία πέρασε από τη διάλυση της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου στην πρόταση δυσπιστίας μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, κι όλα αυτά σε μια δημοσιονομική κατάσταση που είναι κάτι παραπάνω από τεταμένη. Η απόφαση της Εθνοσυνέλευσης ήταν προδιαγεγραμμένη από τις 2 Δεκεμβρίου, όταν η Μαρίν Λεπέν ανακοίνωσε ότι το κόμμα της θα ενώσει τις δυνάμεις του με το Νέο Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς για να αποκαθηλώσει την κυβέρνηση. Τελικά, το κόμμα της ριζοσπαστικής Δεξιάς τράβηξε τη σκανδάλη, «ενώ κρατούσε στο χέρι του τον πρωθυπουργό υπό την απειλή του όπλου, γύρω από τις τροπολογίες που υπερασπιζόταν στο πλαίσιο της συζήτησης για τα νομοσχέδια χρηματοδότησης του προϋπολογισμού και της κοινωνικής ασφάλισης», όπως συνοψίζει η εφημερίδα «Le Monde».
Αλλά ποιος επωφελείται από το έγκλημα, τώρα που η χώρα έχει περιέλθει σε απερίγραπτο αδιέξοδο και βυθίζεται ακόμη περισσότερο στην αβεβαιότητα; Πολιτικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι το ρίσκο που πήρε το κόμμα της Λεπέν είναι επικίνδυνο. «Ο μύθος της αθόρυβης πορείας της γνωστής πολιτικού προς την εξουσία έχει τελειώσει και η βιτρίνα της αξιοπρέπειας, με την οποία είχε προσπαθήσει να στολίσει τα στρατεύματά της, έχει φθαρεί. Με το πρόσχημα της ανταπόκρισης στην οργή των ψηφοφόρων της, άφησε τον δικό της θυμό να εκραγεί» αναφέρει η «Liberation», που θέτει επίσης υπό αμφισβήτηση την επιλογή της συμμαχίας μεταξύ της Εθνικής Συσπείρωσης και του Νέου Λαϊκού Μετώπου, αναρωτώμενη μήπως το κόμμα της Λεπέν έκανε λάθος.
Για την αρχηγό του κόμματος της ριζοσπαστικής Δεξιάς ο Μισέλ Μπαρνιέ ήταν ο άνθρωπός της. Εκανε τη βρόμικη δουλειά του Εμανουέλ Μακρόν, εκείνη επικροτούσε ή αποδοκίμαζε ανάλογα με την περίσταση, επιβάλλοντας κατά το δοκούν τις δικές της επιταγές από τον οδικό χάρτη του κόμματός της. «Η γυναίκα που υποσχέθηκε να μην προσθέσει χάος στο χάος φαίνεται λοιπόν ότι αθέτησε τον λόγο της και επέστρεψε στις πρώτες αντισυστημικές της αγάπες» συνεχίζει η «Liberation», η οποία φοβάται ότι η απόφαση αυτή της Λεπέν θα αφήσει το στίγμα της «στους αναποφάσιστους ή στους δεξιούς ψηφοφόρους των Ρεπουμπλικάνων, οι οποίοι ήταν ευαίσθητοι στην αξιοσέβαστη εικόνα που η Λεπέν είχε σφυρηλατήσει τα τελευταία χρόνια».
Αποδοκιμασία
Από την πλευρά της, η εφημερίδα «Le Figaro» υπογραμμίζει την κωμικοτραγική πλευρά της κατάστασης, επισημαίνοντας ότι «η Εθνική Συσπείρωση συμμάχησε με την Ακροαριστερά, που είναι πολέμια του κόμματος της ριζοσπαστικής Δεξιάς, για να αποδοκιμάσει έναν δεξιό πρωθυπουργό», ενώ ταυτόχρονα εκφράζει την ανησυχία της για το μέλλον της χώρας. Το ερώτημα στα χείλη όλων είναι: τι θα γίνει μετά; Η συντηρητική εφημερίδα δίνει τη δική της απάντηση, υπενθυμίζοντας προς τα πού πιστεύει ότι γέρνει η Γαλλία. «Αρχικά, μη χρονοτριβείτε επί εβδομάδες, αλλά διορίστε νέο πρωθυπουργό μέσα σε λίγες ημέρες. Δεύτερον, μην ενδώσετε στον μικρόκοσμο που πάντα παραληρεί για τη σοσιαλδημοκρατική οφθαλμαπάτη. Η χώρα είναι προφανώς δεξιά και το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Γαλλία είναι ένας πρωθυπουργός από τα Αριστερά» υπογραμμίζει, στέλνοντας μήνυμα στον ένοικο του Ελιζέ.
Τοπίο στην ομίχλη
Το πολιτικό μέλλον της Γαλλίας την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές μοιάζει πιο θολό από ποτέ. Λίγοι είναι πλέον οι Γάλλοι που ατενίζουν το μέλλον έστω με λίγη αισιοδοξία. Ο Εμανουέλ Μακρόν είναι ένας γυμνός βασιλιάς, που το πολιτικό του κεφάλαιο έχει καταναλωθεί εδώ και καιρό. Εχει οδηγήσει τη χώρα σε μια από τις σοβαρότερες πολιτικές κρίσεις της Ε’ Γαλλικής Δημοκρατίας, ίσως την πιο σοβαρή. Πλέον, ένας στους δύο Γάλλους επιθυμεί την παραίτησή του, σύμφωνα με χθεσινή δημοσκόπηση του περιοδικού «Le Point».
Ο Γάλλος πρόεδρος άρχισε τις επαφές με υποψήφιους «μνηστήρες»
Μετά τον Μισέλ Μπαρνιέ το χάος; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά προς τα πού οδεύει η Γαλλία, ύστερα από την υπερψήφιση της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησής του, η οποία είχε διάρκεια ζωής μόλις 91 ημέρες. Το σίγουρο είναι πως η χώρα έχει μπροστά της έναν δημοσιονομικό γολγοθά και σε συνδυασμό με τη διακυβέρνηση του Εμανουέλ Μακρόν δημιουργείται ένα εκρηκτικό κοκτέιλ.
Ο Γάλλος πρόεδρος, που από τον περασμένο Ιούνιο έχει υποβάλει τη χώρα στη χειρότερη δοκιμασία των τελευταίων εξήντα χρόνων, αναμένεται να συνεχίσει τα καταστροφικά του παιχνίδια κατά της Γαλλίας και των Γάλλων, μιας και, όπως υποστηρίζουν οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ώρες, θέλει να επαναφέρει στον πρωθυπουργικό θώκο έναν από τους πιστούς του υποστηρικτές και να πάρει έτσι πίσω τον έλεγχο της εκτελεστικής εξουσίας. Ούτε η ήττα στις βουλευτικές εκλογές ούτε και η πρόταση μομφής φαίνεται να έχουν κλονίσει τις πεποιθήσεις του και μαρτυρούν πως δεν επιθυμεί καμία εναλλαγή στην εξουσία ή στον αυταρχικό τρόπο που κυβερνά τη χώρα.
Τα ονόματα που κυκλοφορούν έντονα για το πρωθυπουργικό αξίωμα είναι του κεντρώου Φρανσουά Μπαϊρού, με τον οποίο χθες ο Εμανουέλ Μακρόν γευμάτισε, του πρώην υπουργού Αμυνας Σεμπαστιάν Λεκορνίμ, ο οποίος είναι ένθερμος «μακρονιστής», του δεξιού Μπρουνό Ρεταγιέ, πρώην υπουργού Εσωτερικών στην κυβέρνηση Μπαρνιέ, του Φρανσουά Μπαρουάν, πρώην υπουργού Οικονομίας του Νικολά Σαρκοζί (ο πρώην πρόεδρος είναι σκιώδης σύμβουλος του Εμανουέλ Μακρόν). Για ν’ αποφύγει μια πολυήμερη διαδικασία κάστινγκ που θα τραβήξει τόσο πολύ όσο το περασμένο καλοκαίρι, ο Μακρόν άρχισε τις επαφές με διάφορους υποψήφιους προσωπικά και τηλεφωνικά από την προηγούμενη εβδομάδα.
Οι εξελίξεις φέρνουν τη Λεπέν πιο κοντά στον αντικειμενικό της στόχο
Είναι Χριστούγεννα πριν από την ώρα τους για την Εθνική Συσπείρωση. Η αλληλουχία των γεγονότων των τελευταίων ημερών, που ολοκληρώθηκε το βράδυ της Τετάρτης, με την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Μισέλ Μπαρνιέ που ψηφίστηκε σχεδόν απ’ όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης, είναι ένα πολύτιμο δώρο για τη Μαρίν Λεπέν. Η ηγέτιδα της Εθνικής Συσπείρωσης έδειξε σε όσους εξακολουθούσαν να αμφιβάλλουν για τις ικανότητες της ότι είναι πλέον η πραγματική κυρίαρχος του πολιτικού παιχνιδιού στη Γαλλία και η μόνη αντιπολίτευση που μετράει.
Με την απόφασή της να χρησιμοποιήσει την απειλή της πρότασης μομφής στα μέσα Νοεμβρίου, η ηγέτιδα της Ακροδεξιάς άνοιξε πρώτη τη βάνα για παραχωρήσεις από τον Μισέλ Μπαρνιέ. Εναν πρωθυπουργό που είχε υποσχεθεί προηγουμένως αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία απέναντι στην εκτίναξη των δημόσιων ελλειμμάτων, μια πολύ επιφυλακτική Ευρωπαϊκή Ενωση και δύσπιστες χρηματοπιστωτικές αγορές.
Υποχωρήσεις
Ο αποδυναμωμένος επικεφαλής της γαλλικής κυβέρνησης έκανε υποχωρήσεις στη φορολογία, στις τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος και στην αύξηση της συμμετοχής ορισμένων φαρμάκων, επιτρέποντας στη Μαρίν Λεπέν να δώσει το στίγμα της, με θεαματικό τρόπο και με εκτεταμένη κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης, σε θέματα που είναι σημαντικά στην εργατική και τη μεσαία τάξη. Υποχωρήσεις που θα έπρεπε να ικανοποιούν την Αριστερά, όμως η τελευταία αναγκάστηκε να τις καταγγείλει ως «δώρα στη ριζοσπαστική» Δεξιά. Μόνο μια υποχώρηση είχε σκληρό ριζοσπαστικό πρόσημο: η μείωση της κρατικής ιατρικής βοήθειας στους μετανάστες χωρίς επίσημα έγγραφα, όχι απαραίτητα προς δυσαρέσκεια της πλειοψηφίας των ψηφοφόρων της εργατικής και της μεσαίας τάξης.
Κι αυτές οι υποχωρήσεις έγιναν με κάθε επισημότητα ως άμεση και ρητή απάντηση στις απαιτήσεις της Εθνικής Συσπείρωσης, γκρεμίζοντας μια για πάντα το περίφημο «δημοκρατικό ανάχωμα» απέναντι σε ένα κόμμα που στο παρελθόν αποτελούσε το μαύρο πρόβατο της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις, όχι πια. Τελικά, η μόνη παραχώρηση που αρνήθηκε να κάνει ο Μισέλ Μπαρνιέ ήταν αυτή της άμεσης αναπροσαρμογής όλων των συντάξεων στα επίπεδα του πληθωρισμού. Πρόσφερε έτσι στη Μαρίν Λεπέν το μαγικό ραβδί με το οποίο θα του στερούσε την εξουσία, και ταυτόχρονα την ευκαιρία να αναδειχθεί ως η μόνη πραγματική υπέρμαχος μιας επιπλέον κατηγορίας ψηφοφόρων: των συνταξιούχων.
Η αιώνια υποψήφια για τη γαλλική προεδρία έχει επομένως καταφέρει να είναι εκείνη που ενσάρκωσε πολύ έντονα και για αρκετές ημέρες την υπέρμαχο της αγοραστικής δύναμης των Γάλλων (η αγοραστική δύναμη παραμένει η σημαντικότερη προτεραιότητά τους) αλλά κι εκείνη που στο τέλος της ημέρας έδωσε μορφή στην επιθυμία τους για ενδεχόμενη απομάκρυνση του Εμανουέλ Μακρόν από την εξουσία. Το 53% των Γάλλων σε δημοσκόπηση είχε ταχθεί υπέρ της πρότασης μομφής και το 63% υπέρ της παραίτησης του προέδρου της χώρας. Παράλληλα, το κόμμα της Εθνικής Συσπείρωσης έχει στείλει το μήνυμα σε όλα τα ειδησεογραφικά πρακτορεία πως ξέρει να απαιτεί τον σεβασμό των ψηφοφόρων του και όσων πιστεύουν στο κόμμα της Μαρίν Λεπέν, χωρίς να εγκαταλείπει τη μάχη και να κλείνει πόρτες πίσω του, όπως έκανε η Αριστερά -συμπεριλαμβανομένου των σοσιαλιστών- με το κόμμα του Ζαν Λικ Μελανσόν. Η Μαρίν Λεπέν μπορεί πλέον να παρουσιαστεί ως η συνήγορος των δυσαρεστημένων, ασυμβίβαστη αλλά πιο λογική από τους υπολοίπους, και αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που έλαβε φέτος.
Ωστόσο, υπάρχει μια μικρή περίπτωση να πληγεί η εικόνα της σεμνότητας και του οραματισμού που έχει καταφέρει να επιβάλει η κληρονόμος της Εθνικής Συσπείρωσης τα τελευταία χρόνια. Η συμπεριφορά της θα μπορούσε να περιγραφεί από τους αντιπάλους της (ήδη άρχισαν να χρησιμοποιούν αυτό το επιχείρημα) ως αυτή ενός κακομαθημένου παιδιού, παρορμητικού και ασυνεπούς. Το στρατόπεδο του Εμανουέλ Μακρόν και των αντιπάλων της Λεπέν είναι βέβαιο ότι θα αναδείξει αυτή την απειλή για τη γαλλική οικονομία τις επόμενες ημέρες, ωστόσο δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα μπορέσουν να τα καταφέρουν μπροστά στον οδοστρωτήρα που λέγεται Μαρίν Λεπέν.
Μ.Η.Τ. 232120