Από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ δήλωσε ότι αξίζει το Νόμπελ Ειρήνης, αποθέωσε τον… εαυτό του και είπε ότι η κλιματική αλλαγή είναι μια απάτη
Μιλώντας με το γνωστό, αιχμηρό του ύφος, στη διάρκεια της πρώτης του ομιλίας στον ΟΗΕ μετά την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο, ο Ντόναλντ Τραμπ από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού δεν δίστασε χθες να ξεδιπλώσει την πολιτική του ατζέντα, σε μια χρονική στιγμή της Ιστορίας κατά την οποία ο πλανήτης βράζει.
Για τον ίδιο, οι ΗΠΑ έχουν μπει σε μια «χρυσή εποχή», όπως επιμένει να λέει, επιβάλλοντας την αμερικανική ατζέντα παγκοσμίως, αν και πολλά μέλη της διεθνούς κοινότητας δεν κρύβουν την ανησυχία τους όχι μόνο για τη «μονοκρατορία» που εξαπλώνει τη δυναμική της, ελλείψει δεύτερου ισχυρού πόλου, αλλά και για το γεγονός πως η Ουάσινγκτον απομακρύνεται κάθε μέρα και περισσότερο από τις παραδοσιακές συμμαχίες, στρεφόμενη την ίδια ώρα υπέρ της απομονωτικής πολιτικής «Πρώτα η Αμερική». Βέβαια για τον Τραμπ αυτό είναι και ένα από τα μεγάλα ζητούμενα, «η διαφύλαξη των συνόρων των χωρών», όπως έλεγε χθες, «τα χαρακτηριστικά κάθε λαού», που πρέπει να διαφυλαχτούν στην εποχή της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης.
Προτού φτάσει όμως στο σημείο να εκτοξεύσει βέλη ακόμα και προς τον οικοδεσπότη ΟΗΕ για το Μεταναστευτικό, αρχικά επέκρινε τον Οργανισμό ότι δεν τον βοήθησε στις διάφορες ειρηνευτικές του προσπάθειες (σ.σ.: για τις οποίες, μάλιστα, είπε πως δικαιούται το… βραβείο Νόμπελ Ειρήνης). «Τα δύο πράγματα που έλαβα από τα Ηνωμένα Εθνη ήταν μια ελαττωματική κυλιόμενη σκάλα και ένα ελαττωματικό τηλεϋποβολέα» είπε ειρωνικά ο πρόεδρος των ΗΠΑ από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ, αναφερόμενος σε τεχνικά προβλήματα που περιέβαλαν την ομιλία του στην έδρα του ΟΗΕ, έναν θεσμό που είπε ότι «απέχει πολύ από το να αξιοποιήσει τις δυνατότητές του». Ακολούθως, λέγοντας πως η «ανεξέλεγκτη μετανάστευση είναι το κυριότερο ζήτημα της εποχής μας», κατηγόρησε ανοικτά τα Ηνωμένα Εθνη ότι χρηματοδοτούν το φαινόμενο.
«Τα Ηνωμένα Εθνη χρηματοδοτούν μια επίθεση στις δυτικές χώρες και τα σύνορά τους» δήλωσε, αναφερόμενος στην οικονομική βοήθεια που έχει παράσχει ο ΟΗΕ σε μετανάστες που έχουν ανάγκη. Πρόσθεσε, δε, πως «ο ΟΗΕ υποστηρίζει άτομα που εισέρχονται παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες», ενώ δεν έλειψαν και οι αναφορές στην εγκληματικότητα των αλλοδαπών, που τελικώς γεμίζει τις φυλακές δυτικών – ευρωπαϊκών χωρών με περισσότερους κρατουμένους, μάλιστα έκανε και αναφορά στο γεγονός πως «στις ελληνικές φυλακές το 54% των κρατουμένων είναι ξένοι».
Αναφερόμενος στα δύο μεγάλα μέτωπα πολέμου που παραμένουν ανοικτά, ο Τραμπ δήλωσε ότι η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους είναι «ανταμοιβή» για τις «φρικαλεότητες» που διέπραξε η Χαμάς, επικρίνοντας τις χώρες που προχώρησαν στην αναγνώριση αυτή. Ταυτόχρονα ζήτησε τον άμεσο τερματισμό του πολέμου στη Λωρίδα της Γάζας, λέγοντας πως εκείνοι που υποστηρίζουν την ειρήνη θα πρέπει να ενωθούν, απαιτώντας την απελευθέρωση των ομήρων που εξακολουθούν να κρατούνται στη Γάζα. Ως προς τον πόλεμο Ρωσίας – Ουκρανίας, ο Αμερικανός πρόεδρος προειδοποίησε τη Ρωσία ότι είναι έτοιμος να επιβάλει ισχυρά οικονομικά μέτρα λόγω του πολέμου στην Ουκρανία.
Η προειδοποίηση του Τραμπ προς τη Ρωσία είχε όμως μια ανατροπή. Είπε ότι θέλει οι σύμμαχοι των ΗΠΑ να επιβάλουν τα ίδια μέτρα στη Ρωσία που προτείνει, για να προσπαθήσει να αναγκάσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν να κάνει πίσω από τον μεγαλύτερο πόλεμο στην Ευρώπη από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει προειδοποιήσει για την πιθανότητα κυρώσεων κατά της Ρωσίας πολλές φορές, αλλά δεν έχει ακόμη υλοποιήσει τα μέτρα. Πρόσφατα έχει απαιτήσει από την Ευρώπη να σταματήσει όλες τις αγορές ρωσικού πετρελαίου προτού αναλάβει δράση.
«Σε περίπτωση που η Ρωσία δεν είναι έτοιμη να καταλήξει σε συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου, τότε οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πλήρως προετοιμασμένες να επιβάλουν έναν πολύ ισχυρό γύρο σφοδρών δασμών, οι οποίοι θα σταματήσουν την αιματοχυσία, πιστεύω, πολύ γρήγορα» είπε ο Αμερικανός πρόεδρος. Τέλος, μιλώντας για την κλιματική αλλαγή, επανέλαβε την πάγια θέση του, που έρχεται σε αντίθεση με την επιστημονική κοινότητα, χαρακτηρίζοντάς «τη μεγαλύτερη απάτη» στον κόσμο, εντείνοντας έτσι τον σκεπτικισμό του για παγκόσμιες περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες και πολυμερείς θεσμούς.