Η Μέση Ανατολή συνεχίζει να αιμορραγεί – Και θα συνεχίσει όποια και αν είναι η πορεία των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων
Δύο χρόνια μετά την αιματηρή επίθεση της Χαμάς που συγκλόνισε το Ισραήλ, η χώρα παραμένει βαθιά τραυματισμένη και πολιτικά διχασμένη.
Χιλιάδες Ισραηλινοί συγκεντρώθηκαν την Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2025 στα νότια της χώρας για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα, ενώ οι μάχες στη Γάζα συνεχίζονται αδιάκοπα και οι έμμεσες διαπραγματεύσεις με τη Χαμάς διεξάγονται στην αιγυπτιακή πόλη Σαρμ ελ-Σέιχ.
Το κεντρικό μνημόσυνο στην πλατεία του Τελ Αβίβ, που οργανώθηκε από οικογένειες των θυμάτων, έγινε χωριστά από την επίσημη τελετή που έχει προγραμματίσει η κυβέρνηση για την επόμενη εβδομάδα, σύμφωνα με το εβραϊκό ημερολόγιο.
Η διπλή αυτή τελετή αντανακλά και τον βαθύ πολιτικό διχασμό στο εσωτερικό της χώρας, με πολλούς πολίτες να κατηγορούν τον πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου για την αποτυχία εξασφάλισης μιας εκεχειρίας που θα οδηγούσε στην απελευθέρωση των τελευταίων ομήρων.
Οι πληγές της 7ης Οκτωβρίου
Η επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 υπήρξε η πιο φονική στην ιστορία του Ισραήλ. Χιλιάδες ένοπλοι διείσδυσαν στα σύνορα, εισβάλλοντας σε κοινότητες, στρατιωτικές βάσεις και στο υπαίθριο φεστιβάλ Nova, σκοτώνοντας περίπου 1.200 ανθρώπους, κυρίως άμαχους, και απάγοντας 251. Από αυτούς, οι περισσότεροι έχουν απελευθερωθεί σε συμφωνίες ανταλλαγής, όμως 48 παραμένουν αγνοούμενοι, εκ των οποίων περίπου 20 εκτιμάται ότι είναι ακόμη ζωντανοί.
Η Χαμάς απαιτεί πλήρη κατάπαυση του πυρός και αποχώρηση του ισραηλινού στρατού από τη Γάζα για να τους απελευθερώσει, ενώ ο Νετανιάχου έχει δεσμευθεί ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί μέχρι να απελευθερωθούν όλοι οι όμηροι και να «εξουδετερωθεί πλήρως» η οργάνωση.
Η επίθεση της Χαμάς πυροδότησε αλυσιδωτές συγκρούσεις σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή. Το Ισραήλ ήρθε αντιμέτωπο όχι μόνο με τη Χαμάς, αλλά και με τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο, ενώ συμμετείχε σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά του Ιράν και των συμμάχων του. Ο αμερικανοϊσραηλινός πόλεμος διάρκειας 12 ημερών τον περασμένο Ιούνιο έπληξε σημαντικά το ιρανικό στρατιωτικό και πυρηνικό πρόγραμμα.
Ωστόσο, το μεγάλο αγκάθι παραμένει οι όμηροι. Οι συνεχείς διαδηλώσεις κάθε εβδομάδα κατά του Νετανιάχου αντανακλούν την αυξανόμενη αγανάκτηση της κοινωνίας, καθώς η επιστροφή τους θεωρείται από πολλούς ζήτημα τιμής και εθνικής αξιοπρέπειας.
Το μνημόσυνο στο σημείο της σφαγής
Στην κοινότητα Ρεΐμ, στο νότιο Ισραήλ, εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν στο χώρο του φεστιβάλ Nova, όπου είχαν χάσει τη ζωή τους σχεδόν 400 άνθρωποι. Το σημείο έχει μετατραπεί σε τόπο προσκυνήματος, γεμάτο φωτογραφίες και αναμνηστικά.
Αν και δεν πραγματοποιήθηκε επίσημη τελετή λόγω της εορτής του Σουκότ, πλήθος κόσμου πέρασε από το σημείο για να ανάψει ένα κερί και να σταθεί σιωπηλά. Στις 6:29 το πρωί, την ώρα που ξεκίνησε η επίθεση, η μουσική σταμάτησε για ένα λεπτό σιγής.
Ο 28χρονος Αλόν Μουσκίνοφ, που επέζησε αλλά έχασε τρεις φίλους του, είπε ότι «ο καθένας μας ζει την 7η Οκτωβρίου ξανά και ξανά, κάθε μέρα».
Ο Γεχούντα Ραχμάνι, πατέρας μιας αστυνομικού που σκοτώθηκε στο φεστιβάλ, δήλωσε στο Associated Press ότι πηγαίνει κάθε μέρα εκεί, στο τελευταίο σημείο όπου την είδε ζωντανή. «Δεν μπορώ να ησυχάσω αν δεν μάθω τι ακριβώς συνέβη», είπε, επικρίνοντας την κυβέρνηση που δεν έχει διατάξει ακόμη επίσημη έρευνα για τις αποτυχίες εκείνης της ημέρας.
Ο πόλεμος χωρίς τέλος
Στη Γάζα, η κατάσταση παραμένει εφιαλτική. Σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας της Λωρίδας της Γάζας, το οποίο ελέγχεται από τη Χαμάς, περισσότεροι από 67.000 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από την έναρξη των εχθροπραξιών. Αν και δεν είναι γνωστό πόσοι ήταν μαχητές, εκτιμάται ότι περίπου οι μισοί νεκροί είναι γυναίκες και παιδιά.
Η ισραηλινή εκστρατεία έχει εκτοπίσει σχεδόν το 90% του πληθυσμού των δύο εκατομμυρίων κατοίκων, πολλοί από τους οποίους έχουν μετακινηθεί επανειλημμένα από τη μία περιοχή στην άλλη. Οι περιορισμοί στην ανθρωπιστική βοήθεια έχουν οδηγήσει σε μαζική πείνα, με διεθνείς οργανισμούς να μιλούν ανοιχτά για λιμό στη Γάζα.
Οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διεθνείς φορείς κατηγορούν το Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου και γενοκτονία. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο έχει εκδώσει εντάλματα σύλληψης κατά του Νετανιάχου και του πρώην υπουργού Άμυνας, κατηγορώντας τους ότι χρησιμοποίησαν την πείνα ως μέσο πολέμου.
Το Ισραήλ απορρίπτει κατηγορηματικά τις κατηγορίες, υποστηρίζοντας ότι διεξάγει νόμιμο πόλεμο αυτοάμυνας και ότι η ευθύνη για τους θανάτους αμάχων βαραίνει τη Χαμάς, επειδή επιχειρεί μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Οι διαπραγματεύσεις της Σαρμ ελ-Σέιχ και το «σχέδιο Τραμπ»
Την ίδια ώρα, στην αιγυπτιακή Σαρμ ελ-Σέιχ, αντιπροσωπείες του Ισραήλ και της Χαμάς συμμετέχουν σε έμμεσες συνομιλίες με αντικείμενο την ειρηνευτική πρόταση του Αμερικανού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ. Το σχέδιο προβλέπει μόνιμη εκεχειρία στη Γάζα, σταδιακή απελευθέρωση των ομήρων και επιστροφή της διοίκησης του παλαιστινιακού θύλακα υπό διεθνή εποπτεία.
Οι διαπραγματεύσεις παραμένουν δύσκολες, καθώς η Χαμάς επιμένει στην πλήρη αποχώρηση του ισραηλινού στρατού, ενώ η Ιερουσαλήμ απορρίπτει κάθε ενδεχόμενο που θα άφηνε τη Χαμάς να διατηρήσει έστω και μέρος της εξουσίας της.
Ο Νετανιάχου, το αφήγημα της «ισχυρότερης Μέσης Ανατολής» και η υπόσχεση για ειρήνη
Σε πρόσφατη συνέντευξή του σε αμερικανικό podcast, ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου εμφανίστηκε βέβαιος ότι «το τέλος του πολέμου στη Γάζα πλησιάζει». Υποστήριξε ότι το Ισραήλ «συνέτριψε τη Χαμάς, αν και δεν την έχει ακόμη εξαλείψει πλήρως», και υποσχέθηκε ότι «ό,τι ξεκίνησε στη Γάζα θα τελειώσει στη Γάζα, με την απελευθέρωση των αιχμαλώτων και το τέλος της κυριαρχίας της Χαμάς».
Ο Νετανιάχου τόνισε ότι το Ισραήλ αντιμετώπισε ταυτόχρονα τη Χεζμπολάχ, τη Συρία και το Ιράν, «συντρίβοντας το πυρηνικό τους πρόγραμμα» και ενισχύοντας τη στρατιωτική συνεργασία με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
«Αναπτύξαμε τα πιο προηγμένα επιθετικά όπλα στον πλανήτη και τα μοιραστήκαμε με τους συμμάχους μας», είπε χαρακτηριστικά, επιμένοντας ότι «το Ισραήλ είναι σήμερα η ισχυρότερη δύναμη στη Μέση Ανατολή».
Ωστόσο, παρά τις δηλώσεις του, η πραγματικότητα για πολλούς Ισραηλινούς παραμένει σκληρή. Οι οικογένειες των θυμάτων ζητούν απαντήσεις, οι όμηροι δεν έχουν επιστρέψει, και η διεθνής απομόνωση της χώρας βαθαίνει. Οι μνήμες της 7ης Οκτωβρίου παραμένουν ανοιχτές πληγές σε μια κοινωνία που, δύο χρόνια μετά, συνεχίζει να αναζητά ειρήνη, δικαιοσύνη και ελπίδα μέσα σε μια ατελείωτη σύγκρουση.
Δείτε Επίσης:
