Από το… ΙΚΑ Γλυφάδας στο Νetflix και στα θέατρα του κόσμου
Μπαίνει στο καφέ όπου έχουμε ραντεβού και λάμπει ο τόπος από το χαμόγελό της. Η περίπτωση μιας μελαχρινής κοπέλας από το Μεσολόγγι, που άφησε τη σίγουρη θέση της στο Ελληνικό Δημόσιο για να ανοίξει τα φτερά της στα θέατρα του Λονδίνου και, φτάνοντας, να μοιραστεί το ίδιο πλατό με την Πενέλοπε Κρουζ σε σκηνή στο «Murder on the Orient Express» δεν είναι απλώς άλλο ένα success story ενός Ελληνα του εξωτερικού!
- Της Μαρίας Ανδρέου
Η περίπτωση της Κυριακής Μήτσου είναι ένα story πείσματος και ρίσκου για να πετύχεις σε αυτό που η μοίρα έφερε στη ζωή σου: την υποκριτική και τη σκηνοθεσία! Εχοντας «πατήσει» μέσω του «Maestro» το πόδι της στον «πλανήτη Netflix», ακούει διθυραμβικές κριτικές για την τελευταία παράστασή της «Για τρία ψυγεία και ένα πλυντήριο» που ανέβηκε στο Greenwood Theatre, ενώ μέρος της καλλιτεχνικής της δουλειάς εκτίθεται στη διεθνούς φήμης γκαλερί Tate Modern στο Λονδίνο.
Και να ήταν μόνο αυτό; Εχοντας παίξει δίπλα στις Τζόντι Κόμερ και Χάριετ Γουόλτερ σε μια σειρά στο BBC America, έφτασε η στιγμή που είναι υποψήφια για τα βραβεία GIWA (Greek International Women Awards) στην κατηγορία Τέχνες και Πολιτισμός για το σύνολο της καλλιτεχνικής της δουλειάς στο εξωτερικό και για τις πολιτιστικές δράσεις προώθησης του Ελληνισμού στο εξωτερικό! H Κυριακή Μήτσου, που μαζί με τη φίλη της Βικτόρια Χίσλοπ κάνει μεγάλο αγώνα για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, μίλησε αποκλειστικά στην «Espresso» για το πώς πήρε την απόφαση να αφήσει τη θέση της στο Δημόσιο για να κυνηγήσει τα όνειρά της στο εξωτερικό, αλλά και για την εμπειρία της σε σκηνή του «Murder on the Orient Express» με την Πενέλοπε Κρουζ!
Κυριακή, από πού είναι η καταγωγή σου;
Εχω καταγωγή από πολλά μέρη της Ελλάδας. Από την πλευρά της μητέρας μου από το Μεσολόγγι και την Αμπλιανη Ευρυτανίας, και από την πλευρά του πατέρα μου από την Ακράτα Αχαΐας, την Ηπειρο και την ορεινή Κορινθία. Ομως είμαι πιο δεμένη με το Μεσολόγγι και την Αμπλιανη!
Οταν μάθαμε ότι παράτησες το Δημόσιο για να κυνηγήσεις τα όνειρά σου, η αλήθεια είναι πως ξαφνιαστήκαμε!
Οταν ήμουν σε δραματική σχολή, εργαζόμουν αρχικά με σύμβαση και μετέπειτα μόνιμη μέσω ΑΣΕΠ στο ΙΚΑ Γλυφάδας! Ημουν ελέγκτρια εσόδων μεγάλων επιχειρήσεων στο Περιφερειακό Αθηνών, όμως τα παράτησα τον καιρό της κρίσης, το 2015. Κάτι εντελώς τρελό και παράτολμο για τον μέσο Ελληνα, που έχει σαν όνειρο να «βολευτεί» πίσω από μια καρέκλα του Δημοσίου.
Και έφυγες για το Λονδίνο;
Ναι! Για να κυνηγήσω το όνειρό μου στην υποκριτική και τη σκηνοθεσία, αλλά και γιατί πάντα ήθελα να ζήσω στο εξωτερικό. Πήγα με λίγα χρήματα, δεν είχα εξασφαλισμένη δουλειά και τον πρώτο ενάμιση μήνα έμεινα φιλοξενούμενη σε δύο φίλες, μέχρι να βρω δουλειά και σπίτι, με την πρώτη μου δουλειά να είναι σερβιτόρα σε events! Στο Λονδίνο είχαμε ξαναπάει το 2008 για να σπουδάσω στο Acting School του Giles Foreman και με το πείσμα μου έπειτα από δέκα χρόνια εργάστηκα εκεί ως δασκάλα υποκριτικής. Επίσης, έκανα μαθήματα σκηνοθεσίας στη Royal Central School of Speech and Drama.
Ποια ήταν η πρώτη σου δουλειά στο θέατρο, στη σκηνοθεσία και την
υποκριτική;
Στην υποκριτική, όταν ένας συγγραφέας με κάλεσε -μαζί με άλλους ηθοποιούς- να διαβάσουμε το έργο του για να το ακούσει δυνατά. Πληρώθηκα 20 λίρες την ώρα. Σκηνοθετικά, έκανα μια διασκευή πάνω στις Δούλες του Ζενέ, με τίτλο «Οι δούλες, ένα παιχνίδι για δύο». Εγινε ακριβώς δύο χρόνια μετά την άφιξή μου στο Λονδίνο. Ηταν δίγλωσση παράσταση με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Ποιο είναι το σκηνοθετικό ταξίδι όλα αυτά τα χρόνια;
Εχω σκηνοθετήσει από το «Shopping and Fuck» στο θέατρο Βαφείο στην Αθήνα μέχρι το «Χελιδόνι που περίμενε τα Χριστούγεννα» στο Ελληνικό Κέντρο, και από το «Στις γειτονιές του Καμπανέλλη» στο Golden Goose Theatre μέχρι το «Manfred» του Λόρδου Βύρωνα (στα ελληνικά και τα αγγλικά), το οποίο παρουσιάστηκε στο King’s College και στο Trinity College Cambridge με αφορμή τα 200 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου φιλέλληνα ποιητή. Και πολλά άλλα, τόσο, όπως ανέφερα, στην Ελλάδα όσο και στη Βρετανία
Και ξάφνου έρχεται και η υποψηφιότητα για τα βραβεία GIWA!
Ναι! Στα Greek International Women Awards είμαι υποψήφια στην κατηγορία Τέχνες και Πολιτισμός για το σύνολο της καλλιτεχνικής μου δουλειάς στο εξωτερικό, για τις πολιτιστικές δράσεις προώθησης του Ελληνισμού στο εξωτερικό και για τη στήριξη της ελληνικής κοινότητας στο Λονδίνο.
Από πού αντλείς έμπνευση για να γράψεις; Πώς σου ήρθε η ιδέα να γράψεις ένα θεατρικό για τις παράνομες υιοθεσίες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Ελλάδα; Ποια ήταν η ανταπόκριση του κοινού;
Η έμπνευση έρχεται από παντού και πολλές φορές εκεί που δεν το περιμένεις. Ομως να διευκρινίσω κάτι για αυτό το έργο: δεν το έχω γράψει μόνη μου. Ουσιαστικά είμαστε τέσσερις γυναίκες. Η καθηγήτρια του King’s College London και κάτοχος της έδρας Κοραή, Γκόντα βαν Στιν, μας έδωσε το υλικό μέσα από την πολυετή έρευνά της πάνω στο θέμα και επιμελήθηκε ένα κομμάτι του έργου, ενώ είχε και τη γενική επίβλεψη. Εγώ και οι θεατρολόγοι Ρομίνα Σπυράκη και Ρενάτα Σοφρωνά δραματοποιήσαμε το υπόλοιπο και έτσι προέκυψε αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα, το οποίο ελπίζουμε να παρουσιάσουμε στο ελληνικό κοινό σύντομα.
Η ζωή στη μητρόπολη της Βρετανίας
Πώς είναι η καθημερινότητα στο Λονδίνο πέραν της δουλειάς σου;
Μου αρέσει που, ακόμα και έπειτα από δέκα χρόνια, θα βγω μια βόλτα και πάντα θα βρεθεί κάτι να με εμπνεύσει ή να θέλω να το φωτογραφίσω. Μου αρέσει που, ενώ ζω σε μια από τις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου, μπορώ να χαθώ στη φύση των πάρκων της. Δεν αισθάνομαι τον πανικό της Αθήνας. Αγαπώ το τσάι μου – ήμουν πάντα tea person! Λατρεύω τα μαγαζιά, είμαι αρκετά καταναλωτική, το ομολογώ…Μου αρέσουν η πολυπολιτισμικότητα και η καλλιτεχνική ζωντάνια που υπάρχει παντού. Το αγαπώ το Λονδίνο – από την πρώτη φορά που το επισκέφτηκα το 2000 ως αεροσυνοδός!
Συνηθίζεται η βροχή;
Χαχα, φήμες! Το Λονδίνο έχει πολλές ηλιόλουστες μέρες, ειδικά τον χειμώνα, και το καλοκαίρι οι μέρες είναι τεράστιες!
Αλήθεια, πώς είναι η ζωή ενός Λονδρέζου μετά το Brexit;
Το Λονδίνο ήταν πάντα μία από τις πιο ακριβές πόλεις στον κόσμο και δυστυχώς παραμένει. Τα πράγματα έχουν ξεφύγει, τα ενοίκια είναι απλησίαστα, αλλά πλέον και η καθημερινότητα, όπως τα σούπερ μάρκετ, ο καφές, το φαγητό, που ήταν πολύ καλύτερα από την Ελλάδα, έχουν ακριβύνει πάρα πολύ. Προσωπικά παρατηρώ μια ραγδαία φθίνουσα πορεία στο Λονδίνο τα τελευταία 2-3 χρόνια. Δυστυχώς έχει φύγει ένα μεγάλο κομμάτι Ευρωπαίων και ανθρώπων με δυτική φιλοσοφία και πολιτισμό, ενώ αναπτύσσεται πολύ γρήγορα το μουσουλμανικό στοιχείο. Με την ανεξέλεγκτη εισροή μεταναστών από τρίτες χώρες και την αύξηση του μουσουλμανικού πληθυσμού, το πεδίο αλλάζει δραματικά και γενικά παρατηρείται μια φθίνουσα πορεία στην πόλη. Σε αυτό συμβάλλουν και η αύξηση των τιμών, η φτωχοποίηση του πληθυσμού, η έλλειψη δυνατοτήτων. Οι γειτονιές ήταν πιο καθαρές, τώρα βλέπεις εγκατάλειψη, υπάρχουν δυσαρέσκεια, θυμός, η εγκληματικότητα αυξάνεται ραγδαία και ελπίζω να γίνει κάτι πριν οδηγηθούμε στο χάος. Αλλά και το χάος είναι μια νέα πραγματικότητα στην οποία, ως προσαρμοστικά όντα, θα προσαρμοστούμε μια χαρά… η πλειονότητα δηλαδή. Για όσους είναι ρομαντικοί δεν ξέρω να σου πω αν θα τα καταφέρουν…
Είναι μεγάλη η ελληνική κοινότητα στο Λονδίνο; Υπάρχει αλληλεγγύη;
Ναι, είναι αρκετά μεγάλη, είμαστε περίπου 100.000 σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο. Η ελληνική κοινότητα είναι σχετικά νέα, κυρίως δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της κρίσης, όταν πολλοί Ελληνες επέλεξαν το Λονδίνο, οπότε δεν έχει βρει ακόμη τα πατήματά της όπως άλλες κοινότητες στο εξωτερικό, όπως της Αμερικής, της Αυστραλίας ή της Γερμανίας. Υπάρχει αλληλεγγύη, κυρίως σε βιοποριστικά θέματα και ενημέρωση, αλλά πάντα υπάρχουν και αυτοί που όχι μόνο δεν θα βοηθήσουν, αλλά θα σου βάλουν και τρικλοποδιά. Ο καθένας πορεύεται με ό,τι έχει μέσα του, απλώς εμείς εστιάζουμε στους θετικούς και φωτεινούς ανθρώπους.
Τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Πέρα από τους δικούς μου ανθρώπους, η θάλασσα. Δεν μπορείς ποτέ να αφεθείς πλήρως σε έναν νέο τόπο – πάντα κουβαλάς μια γλυκιά νοσταλγία και ένα νοιάξιμο για τη χώρα και τους ανθρώπους σου. Είσαι με το ένα πόδι εδώ και με το άλλο εκεί.
Μαγειρεύεις ελληνικά;
Εννοείται! Μαγειρεύω πολύ και όσο μπορώ προμηθεύομαι υλικά από την Ελλάδα.
Πηγή: Εφημερίδα Espresso
