«Ξεκλειδώθηκαν» 7.000.000 στρέμματα για γεωργική εκμετάλλευση, όπως και ανέγερση τουριστικών καταλυμάτων
Από τον Β. Παπακωνσταντόπουλο
Τη δυνατότητα να καλλιεργήσουν ξανά εκτάσεις που παρέμεναν ανεκμετάλλευτες επί δεκαετίες έχουν πλέον χιλιάδες ιδιοκτήτες, καθώς ψηφίστηκε στη Βουλή η ρύθμιση του υπουργείου Περιβάλλοντος για τους δασωθέντες αγρούς.
Πρόκειται για 6.889.985 στρέμματα, τα οποία αποδίδονται στους πολίτες κυρίως για γεωργική εκμετάλλευση και άλλες χρήσεις, όπως η ανέγερση τουριστικών καταλυμάτων. Επόμενη παρέμβαση, η ρύθμιση για 2.300.000 στρέμματα εκχερσωμένων εκτάσεων, που θα κατατεθεί τον Μάιο στη Βουλή, όπως ανακοίνωσε η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ.
Η ρύθμιση για τους δασωμένους αγρούς, πάντως, έχει προκαλέσει ήδη πολλές αντιδράσεις. Πέρα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που καταψήφισαν το νομοσχέδιο, η Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων του Δημοσίου εκτίμησε ότι η ρύθμιση κινείται στα όρια της συνταγματικότητας, ενώ η WWF Ελλάς έκανε λόγο για απαράδεκτη προαγωγή της εκχέρσωσης δασικών εκτάσεων προς όφελος ιδιωτικών επιδιώξεων.
Το υπουργείο από την πλευρά του υποστηρίζει πως επιλύεται το ζήτημα της χρόνιας αμφισβήτησης από το Δημόσιο της κυριότητας των δασωθέντων αγρών, που αποτελούν εκτάσεις αγροτικού χαρακτήρα οι οποίες δασώθηκαν λόγω εγκατάλειψής τους σε δύσκολες ιστορικές συνθήκες, αλλά και της σημερινής ή μελλοντικής αξιοποίησής τους.
Σύμφωνα με τη ρύθμιση, το Δημόσιο δεν προβάλλει πλέον δικαιώματα κυριότητας σε εκτάσεις που είχαν αγροτική μορφή στις αεροφωτογραφίες του 1945 ή του 1960, ανεξάρτητα από τη μορφή που έχουν σήμερα, παρά μόνο αν το ίδιο έχει τίτλους ιδιοκτησίας.
Εάν το γεωτεμάχιο ήταν αγροτικής μορφής στο παρελθόν, αλλά σήμερα είναι δάσος και έως 30 στρέμματα, θα επιτρέπεται μόνο η χρήση του για γεωργική και δενδροκομική εκμετάλλευση, χωρίς δυνατότητα περαιτέρω αλλαγής χρήσης. Εάν το γεωτεμάχιο ήταν αγροτικής μορφής το 1945 ή το 1960 και σήμερα θεωρείται δασική έκταση, δεν υπάγεται πλέον στη δασική νομοθεσία και επιτρέπονται όλες οι χρήσεις.
Προϋπόθεση είναι να αποδειχθεί η κυριότητα ή ο νομικός δεσμός του ιδιοκτήτη με το ακίνητο, κάτι που δεν γίνεται απαραίτητα μόνο με τίτλους, αλλά και με οποιοδήποτε θεσμικά προβλεπόμενο αποδεικτικό στοιχείο από το οποίο πιθανολογείται ο νομικός δεσμός με το ακίνητο.
