Ο Νικηφόρος είναι μαθητής της γ’ γυμνασίου. Εχει δημιουργήσει έως σήμερα 700 έργα. Η μητέρα του μιλά για την καλλιτεχνική του έκφραση, επηρεασμένη από τη βυζαντινή και την ελληνική παράδοση
Καθισμένος δίπλα στη μητέρα του ζωγραφίζει προσηλωμένος στο έργο του. Καθώς η μητέρα του, η Γιώτα Τσεκούρα, μιλά στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» και εξηγεί τον τρόπο που ο 14χρονος Νικηφόρος -μαθητής της γ’ γυμνασίου-εκφράζει το ταλέντο του στην τέχνη της ζωγραφικής, ένα χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπό του, ενώ συγχρόνως αναμειγνύει τα χρώματα στο νερό και σχηματίζει ένα ηλιοτρόπιο -γεμάτο φως και αισιοδοξία- πάνω στο χαρτί.
- Από τον Σωτήρη Λέτσιο
Το επίτευγμα του Νικηφόρου -έργα του παρουσιάζονται αυτή την περίοδο στην Γκαλερί Σιαντή- αποκτά μεγαλύτερη ακόμη αξία λόγω του ότι πάσχει από το φάσμα του αυτισμού, μια νευροβιολογική διαταραχή που καθιστά δύσκολη τη συμβατική επικοινωνία με το περιβάλλον γύρω του.
Είναι επίσης και απόδειξη πως η δύναμη της θέλησης είναι ικανή να υπερνικήσει τα εμπόδια θέτοντας τις βάσεις, ώστε να αναδειχθεί η ευφυΐα που κρύβει η ανθρώπινη ψυχή. Το ταλέντο του Νικηφόρου έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας, αφού έχει λάβει μέρος και έχει βραβευτεί σε εκθέσεις που έχουν γίνει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Δείγματα της ικανότητάς του στο πεδίο των εικαστικών ο αυτοδίδακτος Νικηφόρος άρχισε να δείχνει από πολύ νωρίς, όταν ακόμη ήταν 3 ετών. Δεν περιοριζόταν μόνο στο χαρτί, αλλά ζωγράφιζε σε τοίχους, καρέκλες, πατώματα και σε όποια άλλη επιφάνεια συναντούσε μπροστά του. Εως σήμερα έχει δημιουργήσει συνολικά 700 έργα.
Από το πρώτο του έργο έως και εκείνα που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια αποτυπώθηκε η αγάπη του προς το μπλε, το κίτρινο και το κόκκινο, χρώματα που τραβούσαν την προσοχή του όταν βρισκόταν στη φύση, όπως ιδιαίτερη έλξη ένιωθε και για τους πλανήτες. Οι συχνές επισκέψεις σε μουσεία και χώρους τέχνης στάθηκαν η κατάλληλη αφορμή ώστε να καλλιεργηθεί η κλήση του προς τη ζωγραφική, ενώ εξίσου καθοριστική για την ανάπτυξη του ταλέντου του ήταν και η επίδραση που δέχτηκε από τη βυζαντινή αγιογραφία και εν γένει από την ελληνική παράδοση.
«Τον εντυπωσίαζαν πάντα τα χρώματα αλλά και οι μορφές των Αγίων, αφού ήδη έχει φιλοτεχνήσει κάποιους από αυτούς» επισημαίνει η κυρία Τσεκούρα και προσθέτει: «Η επίδραση της βυζαντινής αγιογραφίας είναι ορατή στο σχήμα των μυγδαλωτών ματιών που φτιάχνει. Επίσης, του άρεσε τόσο πολύ η βυζαντινή γραφή, ώστε συχνά στο σχολείο χρησιμοποιούσε αυτή τη γραφή με αποτέλεσμα να τον διορθώνουμε. Στη σκέψη του περίοπτη θέση έχουν και τα εξωκλήσια, όπως είναι π.χ αυτό που έχει ζωγραφίσει και βρίσκεται στην Αμοργό. Θα ήθελα πολύ να ασχοληθεί ακόμη περισσότερο στο μέλλον με τη βυζαντινή αγιογραφία. Λατρεία μεγάλη έχει και για τον Παρθενώνα. Τον έχει χαρακτηρίσει το μουσείο όλης της Ελλάδας».
Για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του Νικηφόρου οι γονείς του φρόντισαν ήδη από μικρή ηλικία να αποκτήσει τα κατάλληλα ερεθίσματα μέσα από τη μουσική: «Του μαθαίναμε τις νότες, άκουγε μουσική από έργα των Χατζηδάκη και Θεοδωράκη, αλλά και διάφορα εμβατήρια, όπως π.χ τον Εθνικό μας Υμνο, το “Μακεδονία ξακουστή” κ.ά.» αναφέρει η μητέρα του και συνεχίζει: «Αυτά δημιούργησαν μια εσωτερική αφύπνιση και συνέβαλαν στην οργάνωση της σκέψης του. Νομίζω ότι έτσι καλλιεργήθηκε το εθνικό φρόνημά του. Απόδειξη αυτού που σας λέω είναι ότι κάποιοι πίνακές του έχουν σχέση με την ελληνική Ιστορία. Αξίζει να σας αναφέρω ότι σε όλες τις παρελάσεις του σχολείου ο Νικηφόρος παίρνει μέρος σε αυτές κρατώντας το έργο που έφτιαξε και απεικονίζει τη γαλανόλευκη. Τα παιδιά μοιράζονται με χαρά αυτό το γεγονός και συμμετέχουν επιδοκιμάζοντας την πρωτοβουλία του Νικηφόρου».
Το έργο του Νικηφόρου χωρίζεται –σύμφωνα και με όσα έχουν παρατηρήσει καθηγητές της Σχολής Καλών Τεχνών- σε ενότητες και εποχές. Υπήρξαν περίοδοι που τον είχαν συνεπάρει π.χ τα αεροπλάνα, το σύμπαν, τα φανάρια στους δρόμους, οι δείκτες του ρολογιού κ.ά. Ο,τι, δηλαδή, έχει σχέση με τον χώρο και τον χρόνο και πώς αυτά επηρεάζουν τη ζωή του. Είναι χαρακτηριστικό πως κάθε πίνακάς του εμπεριέχει το στοιχείο της αφήγησης σε πολλά επίπεδα. Αν και είναι δύσκολο να συζητήσεις μαζί του για το περιεχόμενο ενός πίνακα, οι στιγμές σαφήνειας και οι εύστοχες φράσεις που χρησιμοποιεί σε θέματα που τον έχουν συγκινήσει είναι μοναδικές.
Μιλώντας για την τεχνοτροπία του Νικηφόρου, η μητέρα του επισημαίνει ότι δεν έχει επηρεαστεί από το ύφος συγκεκριμένων ζωγράφων. Προσλαμβάνει με έναν πρωτότυπο, αρχέγονο τρόπο την αυθεντικότητα και την αλήθεια, που μπορεί να εκφράζει κάθε εικόνα, κατάσταση ή ερέθισμα και να το αποτυπώνει με τον δικό του προσωπικό τρόπο, μη έχοντας τίποτε επιτηδευμένο. Αυτή είναι η ομορφιά στο έργο του! Εχει μια διεισδυτική ματιά μέσω της οποίας μπορεί και προσλαμβάνει άμεσα θέματα και τα αποτυπώνει στο χαρτί, όπως π.χ. το θέμα με το εξωκλήσι του Αγίου Γεωργίου στην Τζια – έργο με στοιχεία αφαιρετικότητας.
«Έκλαιγε απαρηγόρητα όσο ζωγράφιζε το δυστύχημα των Τεμπών»
Καθώς η συνομιλία μας πλησιάζει προς το τέλος, η μητέρα του μου δείχνει τον πίνακα με θέμα το δυστύχημα στα Τέμπη. «Ζητήθηκε από τον Νικηφόρο να ζωγραφίσει τα Τέμπη ως παραγγελία έργου» σημειώνει η ίδια και καταλήγει: «Δεν είχαμε μιλήσει γ’ αυτό. Ολα όσα γνώριζε προέρχονταν από το σχολείο ή από τις ειδήσεις που άκουγε στο σπίτι από την τηλεόραση. Του είπα να φτιάξει ένα τρένο με 57 περιστέρια. Σε όλη τη διάρκεια του έργου έκλαιγε απαρηγόρητα, ενώ τα δάκρυα έπεφταν πάνω στον πίνακα. Τα περιστέρια – γλάροι στα έργα του είναι συνήθως ήρεμα με συναισθήματα. Στον συγκεκριμένο πίνακα είναι όλα τρομαγμένα, με έντονες κινήσεις κατευθύνονται ψηλά στον ουρανό. Οταν τελείωσε περίπου ύστερα από μία ή μιάμιση ώρα, ήταν εξαντλημένος και ήσυχος».
