Η νίκη θρίαμβος του Ζοχράν Μαμντάνι στις δημαρχιακές εκλογές της Νέας Υόρκης αποτυπώνει αφενός την πλήρη απαξίωση του κατεστημένου του δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ από την ίδια του την εκλογική φάση και αφετέρου φέρνει στο προσκήνιο την αγανάκτηση του κόσμου, ο οποίος έφτασε στο σημείο να ψηφίσει έναν μετανάστη σοσιαλιστή με θολό και ανεφάρμοστο πρόγραμμα.
Θα σκεφτεί κανείς, αφορά ιδιαίτερα την Ελλάδα ποιος είναι δήμαρχος της Νέας Υόρκης; Ελάχιστα είναι η απάντηση, ακόμη και αν είναι θετική εξέλιξη η αποχώρηση του νυν τουρκόφιλου Δημάρχου ο οποίος κατηγορείται για διαφθορά.
Ωστόσο φαίνεται να υπάρχει μερίδα του πολιτικού κόσμου της χώρας, ο οποίος δηλώνει ενθουσιασμένος με την νίκη του Μαμντάνι, με τον καθένα να λέει το μακρύ και το κοντού του και να προχωρεί σε συμπεράσματα που φτάνουν τα όρια της παραίσθησης.
Από την μία πλευρά έχουμε την ελληνική αριστερά, ό,τι έχει απομείνει τουλάχιστον σε αυτόν τον δύσμοιρο και κατακερματισμένο χώρο, με τους μισούς, που περιμένουν την Δευτέρα Παρουσία του Αλέξη Τσίπρα, να βλέπουν στο πρόσωπο του Ζοχράν τον Αμερικανό Αλέξη (Που να έβγαινε και δήμαρχος Αθηναίων ο Τσίπρας, τώρα θα είχε γίνει πλανητάρχης).
Αυτή η πτέρυγα φυσικά πανηγυρίζει την εκλογή ενός προσώπου που βασίζεται μόνο στην επικοινωνία και δεν έχει κανένα πρακτικό τρόπο να εφαρμόσει παράλογες πολιτικές προτάσεις όπως μαζικά δημόσια σούπερ μάρκετ και κρατικοποίηση της αγοράς ακινήτων. Αν μη τι άλλο όσα προτείνει ο Μαμντάνι δεν είναι και αρμοδιότητα της δημοτικής αρχής. Αν έκανε κάτι αντίστοιχο ο Μπακογιάννης θα διπλασίαζε το εθνικό χρέος.
Φυσικά υπάρχει και η πιο woke διεθνοποιημένη αριστερά, άνθρωποι σαν τον Αλέξη Χαρίτση και τα στελέχη του κόμματος του, που ακόμη ονειρεύονται κάποιο ενωμένο μέτωπο στυλ Γαλλίας και μετά την νίκη του Μαμντάνι, ετοιμάζονται να κατέβουν στις εκλογές μαζί με τον Μελανσόν, τον Μπέρνι Σάντερς, το φάντασμα του Μπεναρόγια και τον Δημοσθένη Βεργή. Τουλάχιστον χαίρονται τις επιτυχίες της αριστεράς στο εξωτερικό, γιατί στα καθ’ημάς ανταγωνίζονται την ΔΗΜΑΡ σε εκλογική απόδοση.
Τέλος, φυσικά για την νίκη του Ζοχράν Μαμντάνι χαίρεται και μία πτέρυγα των Μητσοτακικών, η νεοφιλελεύθερη διεθνής, που φυσικά πανηγυρίζει τον θρίαμβο ενός μουσουλμάνου μετανάστη σε εκλογική αναμέτρηση και τις woke ιδέες του. Τα λεφτόδεντρα φαίνονται πως δεν τους νοιάζουν ιδιαίτερα. Άλλωστε κανένας Μητσοτακικός δεν έχει κάτσει ποτέ να πληρώσει λογαριασμό.