Το 2026 καλεί σε μια εξέγερση της συνείδησης, όπου ο άνθρωπος γίνεται πολίτης αληθινός. Η κλεπτοκρατία, αυτό το καθεστώς που ρουφά το αίμα του έθνους σαν βδέλλα, πρέπει να γκρεμιστεί
Καθώς το ημερολόγιο γυρίζει τη σελίδα στο 2026, η Ελλάδα στέκει μπροστά σε μια καμπή χρονική και οντολογική. Είναι η στιγμή όπου το έθνος, βυθισμένο σε μια μακρά νύχτα αυτοαμφισβήτησης, εσωτερικής υπονόμευσης και εξωτερικών επιρροών και επιβουλών, μπορεί να ξαναβρεί τον πυρήνα της ύπαρξής του.
- Από τον Παναγιώτη Λιάκο
Αν θέλουμε να ζήσουμε, πρέπει να ξαναβρούμε τους εαυτούς μας. Να γίνει ο βίος μας πράξη βαθιάς αυτοσυνειδησίας, όπου η γνώση του εαυτού θα καταστεί κινητήριος δύναμή μας.
Αυτή η χρονιά μπορεί να κάνει εφικτή την επανασύνδεση με μια πορεία που ξεκίνησε πριν από χιλιετίες, από τα βάθη της αρχαίας πνευματικότητάς μας μέχρι τις κορυφές της βυζαντινής ισχύος καθώς και τη νεότερη Ελλάδα. Να σταθούμε όρθιοι. Να γίνουμε συνδημιουργοί του μέλλοντός μας (και θα το κατορθώσουμε αυτό, αν ευθυγραμμίσουμε τις πράξεις μας με τη θεία βούληση). Να διεκδικήσουμε ήθος και αξιοπρέπεια σε έναν κόσμο που συχνά τα υπονομεύει.
Η επανεκκίνηση του έθνους αρχίζει από την ψυχή του λαού. Ενας λαός που έχει μάθει να σκύβει το κεφάλι μπροστά σε πολιτικές δυναστείες, εκείνες τις σκιές που κληρονόμησαν την εξουσία σαν να ήταν οικογενειακό φέουδο, καταστρέφοντας τον τόπο με την απληστία τους. Αυτές οι δυναστείες, ριζωμένες σε έναν νεποτισμό που μολύνει τα πάντα σαν σηπτικό φαινόμενο, μας οδήγησαν σε οικονομικές καταρρεύσεις, κοινωνικές διαβρώσεις και, το χειρότερο, σε πνευματική εξάντληση. Δεν πρέπει να προσκυνούμε πια σε αυτά τα ψεύτικα είδωλα. Μας σκοτώνει.
Το 2026 καλεί σε μια εξέγερση της συνείδησης, όπου ο άνθρωπος γίνεται πολίτης αληθινός, που δεν αρκείται στην ιδιότητα του υπηκόου. Στέκει όρθιος στα πόδια του, αρνείται την υποταγή σε γόνους που κληρονόμησαν θέσεις, αξιώματα, πόρους και την τέχνη της λεηλασίας. Η κλεπτοκρατία, αυτό το καθεστώς που ρουφά το αίμα του έθνους σαν βδέλλα, πρέπει να γκρεμιστεί. Θα το κατεδαφίσει η αδυσώπητη δύναμη της αλήθειας και της συλλογικής βούλησης.
Οι στατιστικές του δημογραφικού προβλήματος, εκείνες οι ψυχρές αριθμητικές που προφητεύουν εξαφάνιση, δεν είναι μοιραίες. Είναι κραυγές αφύπνισης: λιγότερα παιδιά, γηρασμένος πληθυσμός, εγκατάλειψη της υπαίθρου. Αλλά πίσω από τους αριθμούς κρύβεται η αποτυχία ενός συστήματος που προτίμησε την ιδιοτέλεια από τη συνέχεια της ζωής. Μπορούμε να αντιστρέψουμε το ρεύμα. Ομως, θέλει και κόπο και τρόπο.
Για να υπάρξει επανεκκίνηση, πρέπει να ξαναβρούμε τον τρόπο να ζούμε ελληνικά. Τι σημαίνει αυτό; Οχι επιφανειακή νοσταλγία για αρχαίες δόξες, αλλά βαθιά ενσάρκωση της ελληνικής ουσίας στην καθημερινότητα. Ζούμε ελληνικά όταν μιλάμε ελληνικά, όταν μάθουμε καλά και σε βάθος τον πηγαίο μας κώδικα, που είναι η θεία γλώσσα μας. Ζούμε ελληνικά όταν η σχέση μας με τον άλλον γίνεται γνήσια και δραπετεύει από τα κάτεργα της υποκρισίας. Σε έναν κόσμο όπου οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν γίνει εμπορεύματα, εμείς μπορούμε να επαναφέρουμε την αυθεντικότητα: τον διάλογο που δεν είναι ανταγωνισμός, τη φιλοξενία που δεν είναι συναλλαγή, την αγάπη που δεν είναι κατανάλωση.
Οι Ελληνες που πιστεύουμε έχουμε το καθήκον να θρησκευόμαστε ορθόδοξα ως ζωντανή εμπειρία. Η Ορθοδοξία δεν είναι μουσείο, είναι η πηγή που ποτίζει την ψυχή μας, μας διδάσκει την ταπεινότητα μπροστά στο μυστήριο, την αντίσταση στην ατομικιστική αλαζονεία του δυτικού, καρτεσιανού ορθολογισμού (που στην πραγματικότητα δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ακόμη οδός προς τον μηδενισμό). Είναι η παράδοση που μας υπενθυμίζει ότι η ελευθερία είναι αρμονία με το όλον, ελεύθερη συνύπαρξη με όρια την ελευθερία του άλλου. Και εδώ έρχεται η κριτική ενσωμάτωση των ξένων καινοτομιών. Δεν αντιγράφουμε τυφλά. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να γίνει κακέκτυπο της Δύσης ή της Ανατολής.
Εχουμε μάθει από τα λάθη μας: την εισαγωγή ξένων τρόπων που μας έκαναν να χάσουμε την ταυτότητά μας, από την οικονομική εξάρτηση μέχρι την πολιτιστική ισοπέδωση. Το 2026, ας ενσωματώσουμε κριτικά τις τεχνολογίες, τις ιδέες, τις πρακτικές. Η ψηφιακή επανάσταση, για παράδειγμα, μπορεί να γίνει εργαλείο αναγέννησης της υπαίθρου, όχι εργαλείο περαιτέρω ερήμωσής της. Οι καινοτομίες στην εκπαίδευση μπορούν να ξαναζωντανέψουν την αρχαία παιδεία, συνδυάζοντας τη φιλοσοφική σκέψη με τη σύγχρονη επιστήμη. Αλλά πάντα με κριτήριο: τι εξυπηρετεί την ελληνική ψυχή; Τι ενισχύει την κοινότητα και αντιμετωπίζει αποτελεσματικά την απομόνωση; Η επανεκκίνηση απαιτεί να ξαναβρούμε την ισορροπία μεταξύ παράδοσης και νεωτερικότητας ως μια νέα σύνθεση.
Στο κέντρο αυτής της επανεκκίνησης βρίσκεται η μάχη κατά του νεποτισμού και της κλεπτοκρατίας. Αυτά τα δίδυμα τέρατα μας έφεραν ένα βήμα πριν από την άβυσσο. Οι πολιτικές οικογένειες, με την αλαζονεία τους και τη διαχρονική ανηθικότητα και αναξιότητά τους, λεηλάτησαν δημόσια αγαθά, διόρισαν ημετέρους, διέβρωσαν θεσμούς. Το Δημογραφικό δεν είναι τυχαίο: πώς να γεννήσεις παιδιά σε έναν τόπο όπου το μέλλον φαντάζει λεηλατημένο; Το 2026 πρέπει να γίνει η χρονιά της κάθαρσης. Νόμοι που τιμωρούν αμείλικτα τη διαφθορά, θεσμοί που προάγουν την αξιοκρατία, εκπαίδευση που καλλιεργεί την ηθική συνείδηση. Αλλά η κάθαρση ξεκινά από τον καθένα: από τον πολίτη που αρνείται να ψηφίσει με βάση συμφέροντα, από τον νέο που διεκδικεί θέσεις με τα προσόντα του, από την οικογένεια που διδάσκει αξίες αντί για κυνισμό.
Και όμως, πίσω από την κριτική λάμπει η ελπίδα. Η Ελλάδα έχει μέσα της τη δύναμη της αναγέννησης. Από τις στάχτες των κρίσεων μπορεί να ξαναγεννηθεί. Το 2026 ας γίνει η χρονιά που το έθνος ξαναβρίσκει τη φωνή του. Μια φωνή που εκφράζεται αυθεντικά, εργάζεται σκληρά. Στα χωριά που ερημώνουν ας φυτρώσουν κοινότητες αυτοοργάνωσης. Στις πόλεις που ασφυκτιούν ας αναδυθούν χώροι δημιουργίας. Στην οικονομία ας προχωρήσουμε πέρα από τον τουρισμό-παρασιτισμό, προς μια παραγωγή ριζωμένη στη γη και τη γνώση. Και στο Δημογραφικό ας δούμε πολιτικές που στηρίζουν την οικογένεια ως αναγνώριση της ζωής ως υπέρτατο αγαθό.
Τελικά, αυτή η επανεκκίνηση είναι μια πρόσκληση στην αυτονομία. Να ζήσουμε με ήθος, να σχετιστούμε με αλήθεια, να θρησκευτούμε με βάθος. Το 2026 είναι η ευκαιρία να ξανασυνδεθούμε με τον Χριστό και την αιώνια Ελλάδα, εκείνη που δεν σβήνει, αλλά μεταμορφώνεται. Ας σταθούμε όρθιοι, λοιπόν, και ας βαδίσουμε προς το φως.
Καλή χρονιά σε όλες και όλους!