Ο Αντώνης Λιάκος ξαναχτύπησε! Ένας από τους στυλοβάτες της «Σημιτικής Σχολής» του ενδοτισμού στη χώρα, που τώρα βρήκε φιλόξενη στέγη στην αυλή του ΣΥΡΙΖΑ, παρεμβαίνει συστηματικά από τα κοινωνικά δίκτυα, προωθώντας απόψεις που μοναδικό στόχο έχουν να εμπλουτίσουν το ρεπερτόριο της προκλητικότητας.
Αυτή τη φορά ο… κεντροαριστερός καθηγητής, υπέρμαχος του εθνομηδενισμού, βρήκε «πεδίον νέας δόξης λαμπρόν» στη φωτιά της Μόριας. Με… βαρυσήμαντη ανάρτησή του δικαιώνει απολύτως τους εμπρηστές που βρίσκονται ήδη στα χέρια της Δικαιοσύνης αντιμετωπίζοντας βαριές κατηγορίες και ζητάει να τους βρούμε και δικηγόρους, ώστε να πέσουν στα μαλακά! Και όλο αυτό, επειδή, όπως λέει, αυτό επιτάσσει το… δημοκρατικό και ανθρωπιστικό καθήκον! Ιδού πώς το γράφει:
«Αν ήμουν 16-17 χρόνων, είχα περάσει από χίλια μύρια κύματα για να φτάσω σε ευρωπαϊκή γη της επαγγελίας και βρισκόμουν στην κόλαση της Μόριας, κι εγώ φωτιά θα έβαζα. Να μην αφήσουμε ανυπεράσπιστους τους Αφγανούς νεαρούς πρόσφυγες. Να οργανώσουμε τη νομική τους υπεράσπιση. Να μην τους εγκαταλείψουμε στα χέρια του Χρυσοχοΐδη. Είναι και δημοκρατικό και ανθρωπιστικό καθήκον».
Ο καθηγητής Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, που έχει διατελέσει και επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία επί υπουργίας Νίκου Φίλη, σύντροφος της Μυρσίνης Ζορμπά που βολεύτηκε στο υπουργείο Πολιτισμού επί ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι πρώτη φορά που υποστηρίζει «εκκεντρικές» απόψεις. Δεν πάει πολύ καιρός που σε άρθρο του για τον Μακεδονικό Αγώνα προέβη σε μια αυθαίρετη, απόλυτα χοντροκομμένη και ανόμοια σύγκριση σφαγών των αμάχων που υποτίθεται ότι έγιναν στη διάρκεια του Αγώνα για την απελευθέρωση της υπόδουλης Μακεδονίας με αυτές που πραγματικά έγιναν στο Ιράκ και στη Συρία, επιχειρώντας χωρίς καμία ιστορική αντιστοιχία να ταυτίσει τους θρυλικούς Μακεδονομάχους με τους «φανατικούς εξτρεμιστές του Ισλάμ», δηλαδή τους τζιχαντιστές.
Δείγματα γραφής είχε δώσει διαχρονικά. Ήταν υπέρμαχος του Σχεδίου Ανάν στην Κύπρο, ενώ, όταν τέθηκε επικεφαλής της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, φρόντισε για την επιλεκτική απουσία από το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού των Ολοκαυτωμάτων στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο, των μαζικών εκτελέσεων πατριωτών στην Καισαριανή και του Μπλόκου της Κοκκινιάς, μη τυχόν και περάσουν στη συνείδηση των μαθητών «ηρωικά πρότυπα» πατριωτικής αντίστασης.