Η Δικαιοσύνη απέρριψε αγωγή με την οποία ζητούσε αποζημίωση ύψους 300.000 ευρώ
Mε μια γενναία απόφασή του, ύμνο στην ελευθεροτυπία, το Εφετείο της Αθήνας (15ο τμήμα) απέρριψε αγωγή του Κώστα Σημίτη κατά της εφημερίδας μας, με την οποία ισχυριζόταν ότι από τα δημοσιεύματα που είχαν λάβει χώρα στο φύλλο 2.099 της 14.2.2018 προκλήθηκε συκοφαντική του δυσφήμηση και σοβαρή προσβολή της προσωπικότητάς του και για τον λόγο αυτόν ζητούσε την καταδίκη μας σε αποζημίωσή του ύψους 300.000 ευρώ αλλά και σε σειρά άλλων μέτρων που ίσχυαν σε παλιές ταραγμένες εποχές, όπως υπογραφή δήλωσης συγγνώμης και κοινοποίησή της τόσο προς τον ίδιο όσο και προς την ΕΣΗΕΑ, τοιχοκόλληση (!!!) της (καταδικαστικής όπως πίστευε) απόφασης σε όλα (!!!) τα δικαστικά καταστήματα των Αθηνών (αστικών, ποινικών και διοικητικών), με δημοσίευση της απόφασης αυτής στις εφημερίδες «ΤΑ ΝΕΑ», «ΤΟ ΒΗΜΑ», «Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (τυχαία άραγε η επιλογή;) και «ΕΘΝΟΣ», με απειλή μάλιστα σε περίπτωση άρνησής μας χρηματικής ποινής 50.000 ευρώ και προσωπικής κράτησης ενός έτους για καθέναν από τους υπεύθυνους της εφημερίδας.
Ειδικότερα, με την αγωγή του ισχυριζόταν ότι όσα είχαν δημοσιευθεί στο παραπάνω φύλλο της «δημοκρατίας» σχετικά με το πρόσωπό του αποτελούσαν «ειδήσεις ψευδών και ανιστόρητων γεγονότων», γι’ αυτό ζητούσε, μεταξύ άλλων, στη γραπτή δήλωση που θα κάναμε, να αναφέρουμε ότι ανακαλούμε τις (δήθεν) συκοφαντικές και δυσφημιστικές φράσεις και χαρακτηρισμούς μας.
Να σημειωθεί ότι τα δημοσιεύματα, κατά το κύριο μέρος τους, περιλαμβάνονταν στην τελευταία σελίδα της εφημερίδας μας, στη σατιρική στήλη του Παναγιώτη Λιάκου «ΠΕΡΙ ΠΩΛΗΤΙΚΗΣ» και στη στήλη «ΗΡΕΜΟΛΟΓΙΟ» και όπως αναφερόταν ρητά σε αυτά αλλά δέχθηκε και το Δικαστήριο, είχαν συνταχθεί με αφορμή δύο σημαντικά πολιτικά γεγονότα, που είχαν δει το φως της δημοσιότητας τις προηγούμενες ημέρες και συγκεκριμένα τον εμβολισμό ελληνικού σκάφους του Λιμενικού από τουρκική ακταιωρό στα Ιμια αλλά και την κατάθεση στο Εφετείο Κακουργημάτων του στελέχους του ΠΑΣΟΚ Σπ. Αυγερινού, ότι επί πρωθυπουργίας του είχαν κατατεθεί στα ταμεία του κόμματος «μαύρα» χρήματα και δη 1.000.000 μάρκα από τη SIEMENS.
Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε με την απόφασή του τελεσίδικα ότι: «…Στο δημοσίευμα με τίτλο “SIHAMOSAURUS TSIFOUTIUS CHRIMATISTHRIOUS” τα μοναδικά γεγονότα που αναφέρονται ως συμβάντα του εξωτερικού κόσμου αναγόμενα στο παρόν ή το παρελθόν είναι α) ότι ο ενάγων διετέλεσε πρωθυπουργός της χώρας κατά τον χρόνο που έλαβε χώρα το περιστατικό της λεγόμενης “κρίσης στα Ιμια”, το έτος 1996, β) ο ενάγων στην ομιλία του στη Βουλή την επόμενη ημέρα του εν λόγω περιστατικού ευχαρίστησε την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής για τη συνδρομή της στην αποφυγή κλιμάκωσης της κρίσης και γ) κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του ενάγοντος έλαβε χώρα η αλλαγή του νομίσματος της χώρας από δραχμές σε ευρώ λόγω της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Τα γεγονότα αυτά… είναι αληθή και ως εκ τούτου δεν είναι συκοφαντικά αλλά ούτε και δυσφημιστικά σε βάρος του ενάγοντος, η δε αξιολόγησή τους αποτελεί αντικείμενο πολιτικού διαλόγου. Όλες οι υπόλοιπες εκφράσεις… αποτελούν χαρακτηρισμούς, κρίσεις και απόψεις του συντάκτη…».
Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι το Δικαστήριο έκρινε μεταξύ άλλων: «…Η φράση “θα έπρεπε να είναι σιδεροδέσμιος και να αναμένει να περάσει Ειδικό Δικαστήριο για εσχάτη προδοσία…” δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι υποκρύπτει δυσφημιστικό γεγονός, καθώς είναι προφανές ότι ο συντάκτης του κειμένου 4ος εναγόμενος κάνει χρήση του όρου εσχάτη προδοσία κατά την καθομιλουμένη… και εκφράζει προσωπική άποψη για τη στάση του ενάγοντος στο περιστατικό των Ιμίων, που συνεπάγεται αυστηρότατη κριτική στο πρόσωπό του, η οποία ωστόσο έχει εκφραστεί και στο παρελθόν από πολιτικούς του αντιπάλους…
Η αναφορά ότι “ο ελληνικός λαός πληρώνει τη σύνταξη και τη φρουρά του” ενάγοντος αποτελεί αληθές γεγονός που δεν είναι καθαυτό προσβλητικό για την τιμή και την υπόληψη του ενάγοντος…
Επίσης η κατάθεση που έδωσε ο υπεύθυνος οικονομικών επί αρχηγίας του στο κόμμα Σπύρος Αυγερινός στην οποία ανέφερε ότι ο Θόδωρος Τσουκάτος έφερε στο ταμείο του κόμματος χρήματα, τα οποία δεν γνώριζε ο ίδιος (Σπ. Αυγερινός) ότι προέρχονταν από χορηγία της αλλοδαπής εταιρίας SIEMENS… Ο συντάκτης του άρθρου επιχειρεί να στηλιτεύσει τη στάση που αντιλαμβάνεται ότι έχει υιοθετήσει ο τελευταίος να μην τοποθετείται δημοσίως επί του ως άνω ζητήματος… θεωρώντας ότι ως πρωθυπουργός κατά την περίοδο της ερευνώμενης από τη Δικαιοσύνη ως άνω χορηγίας, θα έπρεπε να τοποθετηθεί δημοσίως και τον κατακρίνει για τη στάση που ακολουθεί…
Ο χαρακτηρισμός που αποδίδεται από τον συντάκτη του δημοσιεύματος στον ενάγοντα με τη λέξη “λαδέμπορας”, υιοθετώντας σατιρική φράση που χρησιμοποιούσε η δημοσιογράφος Μαλβίνα Κάραλη, όπως άλλωστε και ο ίδιος αναφέρει στο δημοσίευμα, αποτελεί σατιρικό σχόλιο αναφορικά με την προαναφερθείσα χορηγία που φέρεται να δόθηκε επί των ημερών του ενάγοντος στο κόμμα που ηγείτο… Σημειώνεται ότι και ο ίδιος ο ενάγων παραπονείται για τον χαρακτηρισμό “λαδέμπορας”, τον οποίο θεωρεί υποτιμητικό για το πρόσωπό του και όχι για το περιεχόμενο του σχολίου της εφημερίδας, το οποίο αποτελεί πολιτική κριτική προς αυτόν. Επιχειρείται διακωμώδηση με προκλητικό τρόπο της πολιτικής κατάστασης στη χώρα επί πρωθυπουργίας του ενάγοντος με περιγραφή σκηνών, βγαλμένων από ταινία επιστημονικής φαντασίας με εξωγήινους και συγχρόνως πραγματοποιείται άσκηση δριμείας κριτικής με τη χρήση σατιρικών υποκειμενικών σχολίων και περιπαιχτικών χαρακτηρισμών του ενάγοντος, ενίοτε δε και με τη χρήση υπερβολικών φράσεων και εκφράσεων με εμφανή σκοπό τον αρνητικό σχολιασμό της πολιτικής και μόνο ιδεολογίας που πρέσβευε ο κατέχων πρωταγωνιστικό ρόλο σ’ αυτές ενάγων…
Παρά ταύτα πρόκειται για θεμιτή μορφή δημοσιογραφίας και άσκησης ελέγχου, που δεν υπερβαίνει το αντικειμενικά αναγκαίο μέτρο της δημοσιογραφικής έκφρασης, όπως αυτό διαγράφεται από τις διατάξεις των άρθρων 10 παρ. 1 της ΕΣΔΑ και 14 του Συντάγματος και μάλιστα στα πλαίσια της σάτιρας, από την οποία διαπνέεται το κρισιολογούμενο μέρος του συγκεκριμένου άρθρου, ακόμα κι αν γίνεται με υπερβολικό και καυστικό τρόπο, ο οποίος αποτελεί συστατικό στοιχείο σε στήλες εφημερίδων ανάλογου περιεχομένου (σατιρικού) εν όψει της ιδιότητας του ενάγοντος ως δημοσίου προσώπου, με αισθητή την ενεργό παρουσία του στην πολιτική ζωή της χώρας, ακόμα και μετά το πέρας της πρωθυπουργικής του θητείας, συνεπεία της οποίας υπόκειται σε θεμιτό ανώτατο επίπεδο δημοσιογραφικής κριτικής και ελέγχου…».
Και έτσι δέχθηκε η απόφαση την έφεση της εφημερίδας μας κατά της απόφασης του Πρωτοδικείου (η οποία είχε απορρίψει όλα τα άλλα αιτήματά του περί «έγγραφης δήλωσης», «περί τοιχοκόλλησης» κ.λ.π, είχε δεχθεί ότι δεν υπήρξε συκοφαντική δυσφήμηση του Σημίτη, αλλά η χρήση ορισμένων εκφράσεων ήταν υπερβολική και μπορούσε να προσβάλει την προσωπικότητά του και του επεδίκασε να λάβει το ποσό των 20.000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση ηθικής βλάβης) και εξαφάνισε την πρωτόδικη απόφαση, αποκαθιστώντας τα πράγματα στη σωστή τους βάση με επίκληση των κανόνων του Συντάγματος περί ελευθεροτυπίας αλλά και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) και ειδικά το άρθρο 10 αυτής περί ελευθερίας εκφράσεως.
