Η βρετανική εφημερίδα «The Guardian» πυροβολεί τον Μητσοτάκη για την υπόθεση των υποκλοπών, αλλά και για τις υπόγειες σχέσεις με τον «ολιγάρχη» Βαγγέλη Μαρινάκη
Από τη Μαρία Παναγιώτου
Στο δημοσιογραφικό «στόχαστρο» της βρετανικής εφημερίδας «The Guardian» βρέθηκε για άλλη μία φορά η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για την υπόθεση των υποκλοπών και για τις σχέσεις της με τον εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη.
Το χθεσινό άρθρο, με τίτλο «Τι συμβαίνει όταν ένας ολιγάρχης αναμετράται με έναν πρωθυπουργό; Κοιτάξτε την Ελλάδα για να μάθετε», το οποίο υπογράφει ο δημοσιογράφος Αλεξάντερ Κλαπ, που εργάζεται ως ανταποκριτής στην Ελλάδα, εστιάζει κυρίως στη μεταστροφή του εφοπλιστή απέναντι στην κυβέρνηση με φόντο τις υποκλοπές: «Μεταξύ των υποτιθέμενων στόχων (σ.σ.: υποκλοπών) ήταν συνεργάτες του Ευάγγελου Μαρινάκη, ενός ανθρώπου που συχνά εμφανίζεται περιτριγυρισμένος από ένα απόσπασμα μαυροφορεμένων μπράβων, και μίας από τις πιο ισχυρές προσωπικότητες της διεθνούς ναυτιλίας και του ποδοσφαίρου» γράφει ο δημοσιογράφος.
Και συνεχίζει: «Το βράδυ της δημοσίευσης των πρώτων ευρημάτων του “Documento”, λίγα τετράγωνα μακριά από το γραφείο του Μητσοτάκη, ο Μαρινάκης παρακολουθούσε την ποδοσφαιρική ομάδα του, τον Ολυμπιακό, να δέχεται πέναλτι στο 90ό λεπτό, το οποίο κατέληξε σε ισοπαλία απέναντι στον ιστορικό αντίπαλό του, τον Παναθηναϊκό. Μέσα σε μία ώρα ο Μαρινάκης είχε περικυκλωθεί από κάμερες για μια αυτοσχέδια συνέντευξη Τύπου έξω από το γήπεδο. Η κατακύρωση του πέναλτι, υποστήριξε, ήταν απόδειξη ενός στημένου διαιτητή και ενός στημένου αγώνα – και μιας βαθιάς κρατικής συνωμοσίας. “Η χώρα μας ελέγχεται από ένα φασιστικό παρακράτος που πηγάζει από το γραφείο του πρωθυπουργού” είπε (μέσω Βρέντζου) ο Μαρινάκης. “Πρόκειται για μια εγκληματική οργάνωση που λειτουργεί εδώ και τρία χρόνια”. Ηταν, για κάθε Ελληνα που παρακολουθούσε, μια περίεργη επιλογή λέξεων».
Το άρθρο, μάλιστα, σκιαγραφεί ιδιαίτερα γλαφυρά τη μεταστροφή των μέσων ενημέρωσης του εφοπλιστή εναντίον της κυβέρνησης: «Τις επόμενες ημέρες ο Μαρινάκης έστησε τη σημαντική του δύναμη εναντίον του Μητσοτάκη, τον οποίο η αυτοκρατορία των μέσων ενημέρωσης βοήθησε να προωθηθεί στην εξουσία το 2019 […] Στον έντυπο Τύπο οι εφημερίδες του Μαρινάκη από εκεί που απέρριπταν το σκάνδαλο των υποκλοπών χαρακτηρίζοντάς το “τελειωμένο”, επέμειναν ότι μόλις είχε αρχίσει. “Αδυναμία, ερωτήματα, ανικανότητα” έγραφε στον πρωτοσέλιδο τίτλο της η εφημερίδα “Τα Νέα”, η καθημερινή εφημερίδα του Μαρινάκη. Οταν ο Μητσοτάκης απέκρουσε την επίθεση του Μαρινάκη, αποδίδοντάς την στις απειλές κάποιου που προσπαθεί να αποσπάσει χάρες από το κράτος, ο Μαρινάκης ανταπέδωσε: “Μόνο όσοι εμπλέκονται σε υποκλοπές και στον υπόκοσμο θα έκαναν τέτοια πράγματα”».
Στη συνέχεια ο Αλεξάντερ Κλαπ αναφέρεται στην έρευνα που διενεργεί «το ελληνικό κράτος» στον Βαγγέλη Μαρινάκη για την κατηγορία της «σύστασης εγκληματικής οργάνωσης που διακινούσε τη μεγαλύτερη ποσότητα ηρωίνης που έχει κατασχεθεί ποτέ στην Ευρώπη», δηλαδή στην υπόθεση του «Noor 1», η οποία βγήκε στο φως το 2014. «Τώρα ο Μαρινάκης αντιστρέφει το σενάριο κατά του κράτους που τον ερευνά», γράφει, «λέγοντας ότι η κυβέρνηση ή παρατάξεις εντός αυτής αποτελούν την πραγματική εγκληματική οργάνωση». Και παρατηρεί συμπερασματικά:
«Ολα αυτά εγείρουν το ερώτημα: Ποιος εκβιάζει ποιον εδώ; Η κυβέρνηση που χρειάζεται ευνοϊκή κάλυψη από έναν μεγιστάνα των μέσων ενημέρωσης καθώς οδεύει προς τις εκλογές του επόμενου έτους; Ή ένας ολιγάρχης που προσφέρεται να αποδώσει ευθύνες σε ένα κράτος που τυχαίνει να τον έχει υπό έρευνα για διακίνηση ναρκωτικών; Από ορισμένες απόψεις το επίκεντρο του σκανδάλου έχει μετατοπιστεί, καθώς δεν αφορά πλέον τις υποκλοπές καθαυτές, αλλά το πώς λειτουργεί στην πραγματικότητα το ελληνικό κράτος κάτω από το προσωπείο της εκλογικής πολιτικής».
O Αλεξάντερ Κλαπ μεταφράζει όλα τα παραπάνω ως «βαριά ολιγαρχική παρέμβαση», που «μεταμφιέζεται σε μια καθυστερημένη ώθηση για δημόσια διαφάνεια», σημειώνοντας ότι «ο Μητσοτάκης κουτσαίνει στον αγωνιστικό χώρο, ενώ ο Μαρινάκης χαμογελά από το περιθώριο. Ολο αυτό το διάστημα οι απλοί Ελληνες περιμένουν να τελειώσει ο διαγωνισμός και να έρθουν οι απαντήσεις».
Σημειώνει, τέλος, πως η ειρωνεία της παρέμβασης του Μαρινάκη είναι ότι πιθανότατα «δεν θα είχε συμβεί ποτέ, αν είχε διεξαχθεί μια σοβαρή έρευνα εξαρχής, μήνες πριν, όταν ξέσπασε η είδηση του σκανδάλου».
