Η έκθεση-κόλαφος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη φέρνει στη μνήμη, σε όσους ασχολούνται επί μακρόν με τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, ένα παρόμοιο περιστατικό του μακρινού 1991, αλλά και τις μεγάλες διαφορές έκτοτε.
Στην έκθεση του 1991 κάποιοι φωστήρες της αμερικανικής πρεσβείας της Αθήνας και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ είχαν εισηγηθεί στην Ουάσινγκτον ένα απαράδεκτο κείμενο, βασισμένο σε αναξιόπιστες πηγές, για τη δήθεν ύπαρξη μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα.
Ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κινητοποιήθηκε αμέσως και, μέσω του τότε πρεσβευτή των ΗΠΑ Μάικλ Σωτήρχος (ελληνοαμερικανικής καταγωγής), έπεισε τους Αμερικανούς να αναιρέσουν τα επίμαχα σημεία και να αυτοδιαψευστούν ως προς την ανύπαρκτη μειονότητα. Προς τον σκοπό αυτό, ο Σωτήρχος έστειλε διορθωτική επιστολή στον τότε υπουργό Εξωτερικών Αντ. Σαμαρά (που την παρουσίασε σαν δική του επιτυχία).
Ποιες είναι οι διαφορές με το σήμερα; Πρώτη και κύρια ότι τα περί μειονότητας ήταν ψευδέστατα, ενώ οι παρούσες αναφορές για τις υποκλοπές, τη λίστα Πέτσα και την Αστυνομία (επί Θεοδωρικάκου) απολύτως αληθείς. Μάλλον και λίγα γράφει η έκθεση. Η δεύτερη διαφορά είναι ότι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τολμούσε να έχει απαιτήσεις από τους Αμερικανούς, ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διανοείται ούτε να ψελλίσει κάτι ή και να ζητήσει θεμιτά ανταλλάγματα (π.χ. για τη συμφωνία για τις βάσεις ή για την ελληνική βοήθεια στην Ουκρανία). Και η τρίτη διαφορά είναι ότι ο Σωτήρχος είχε άμεση και πραγματική πρόσβαση στον Λευκό Οίκο, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, ενώ ο σημερινός πρέσβης Τζορτζ Τσούνης είναι όλο λόγια και τίποτα παραπάνω.
