«Μόνο με μητέρα – πατέρα το παιδί έχει μια σωστή και ξεκάθαρη εικόνα του εαυτού του» είπε ο διακεκριμένος στοχαστής, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους
Τελικά δεν υπάρχει ορθολογικό διάβασμα της επικαιρότητας χωρίς τη φιλοσοφία. Παραδόξως, ένας άνθρωπος που ασχολείται κυρίως με τη «θεωρία», όπως ο στοχαστής Στέλιος Ράμφος, είναι σε θέση να μεταβολίσει ποιοτικότερα από τους πολιτικούς τα πρακτικά ζητήματα για ένα θέμα που περισσότερο πατάει σε μια «ιδεολογία», παρά στην πραγματικότητα της κοινωνίας.
- Από τον Βασίλη Γαλούπη
Ο Στέλιος Ράμφος είναι ένας από τους σημαντικότερους πνευματικούς ανθρώπους που ζουν και προσφέρουν μέσα στην κοινωνία μας αυτή τη στιγμή. Και αποφάσισε, μέσω του capital.gr, να πάρει ξεκάθαρη θέση για τον γάμο των ομοφύλων, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους.
Κατά τον Ελληνα φιλόσοφο, «το νομοσχέδιο περί γάμου των ομόφυλων ζευγαριών περισσότερο δημιουργεί παρά λύνει προβλήματα», θεωρώντας ότι νέα σχήματα στην οικογένεια, «όπως μπαμπάς – μπαμπάς ή μαμά – μαμά», διαμορφώνουν στο παιδί «μια θολή και προβληματική εικόνα» Ο διανοούμενος καταλήγει ότι «με αυτή τη θολή εικόνα εαυτού, τα παιδιά ως ενήλικοι θα δημιουργήσουν κοινωνίες σκληρά ανταγωνιστικές, όπου το μεγάλο ψάρι θα τρώει το μικρό. Θα επιστρέψουμε σε μια ζωώδη κοινωνία, στη ζωώδη, πραγματικά και κυριολεκτικά, κατάσταση του ανθρώπου».
Τα σημαντικότερα σημεία της συνέντευξης – παρέμβασης στο capital.gr του Στέλιου Ράμφου: «Μέσω του γάμου δημιουργείται οικογένεια και ο ρόλος της είναι πάρα πολύ σημαντικός, διότι μέσω αυτής αναπροσανατολίζεται με τρόπο ποιοτικό και με τρόπο αξιακό η επιθυμία του ανθρώπου. Αντί δηλαδή για ζωώδεις ορμικές πιέσεις, αναπτύσσουμε επιθυμίες αξιακές που μπορούν να μας εξανθρωπίσουν».
«Αυτός είναι ο σκοπός της οικογένειας, ο εξανθρωπισμός του ανθρώπου, μιλώντας ανθρωπολογικά, ψυχαναλυτικά και κοινωνιολογικά. Και όχι με βάση τι ακούμε για άθλιους γονείς που κακοποιούν τα παιδιά τους ή οτιδήποτε ανάλογο, που όντως υπάρχουν». «Ο πυρήνας της κοινωνίας είναι η οικογένεια. Ως ιδεότυπος και όχι ως καλή ή κακή πρακτική. Και έχει πολύ μεγάλη σημασία να καταλάβουμε ότι όλη η κουβέντα γίνεται γι’ αυτόν τον ιδεότυπο».
«Το παιδί είναι το μεταγενέστερο βήμα μέσα σ’ αυτήν την οικογένεια και σ’ αυτόν τον ιδεότυπο. Το σημαντικό είναι η εικόνα εαυτού που αποκτά το παιδί ως υποδοχέας αξιών και συναισθημάτων. Και είναι η οικογένεια που το εξανθρωπίζει μέσα από τα μικρά και μεγάλα “μη”, “όχι” και τις άλλες απαγορεύσεις». «Υπό αυτή την έννοια, το παιδί έχει ανάγκη μητέρας και πατέρα, και όχι ομόφυλων συζύγων, για να έχει μια σωστή και ξεκάθαρη εικόνα εαυτού και όχι μια θολή εικόνα εαυτού, επειδή τότε δεν θα μπορεί να εκτιμήσει τι πρέπει να κάνει και τι όχι».
«Στην Ολλανδία υπάρχουν σωματεία παιδόφιλων που κάνουν οργανωμένες εκδρομές σε χώρες με χαλαρά ήθη. Το ότι χώρες προηγμένες οικονομικά έχουν θεσπίσει τέτοια μέτρα, όπως η Ολλανδία, δεν σημαίνει ότι δεν κάνουν λάθη. Οπότε δεν μπορούμε να παίρνουμε τοις μετρητοίς ό,τι εκείνες αποφασίζουν. Κάνουν κι εκείνες μεγάλα λάθη». «Είμαι βέβαιος ότι με την καλύτερη των προθέσεων η Πολιτεία σκέφτηκε αυτό το μέτρο, κυρίως πιεζόμενη από την επικαιρότητα του διεθνούς συρμού».
«Καλύτερα θα ήταν να ακούσουμε τις ενοχές μας για τον άθλιο τρόπο που φέρθηκε η ανθρωπότητα ανά τους αιώνες στους ομοφυλόφιλους και να κρατήσουμε στη θετική λύση, όπως είναι το σύμφωνο ελευθέρας συμβιώσεως, ένα από τα καλύτερα πράγματα που έχει κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ και είχαν ψηφίσει τότε -και ορθώς- και αρκετοί βουλευτές της Ν.Δ. Και το οποίο καλύπτει όλα τα προβλήματα που σήμερα θέλει να ξαναλύσει το νομοσχέδιο που πρόκειται να φέρει στη Βουλή η κυβέρνηση. Τα καλύπτει όλα απολύτως. Οπότε δεν υπάρχει θέμα ιδρύματος, όπως φοβάται ο πρωθυπουργός, το παιδί είναι απολύτως καλυμμένο και για άλλα κληρονομικά ή άλλης φύσεως θέματα».
Η φιλοσοφική ανάλυση του Στέλιου Ράμφου τοποθετεί τα πράγματα στην ορθολογική βάση τους, αυτήν που έτσι κι αλλιώς ακολουθεί η παγκόσμια κοινωνία ανά τους αιώνες ως την απόλυτα λειτουργική στην πράξη. Μάλιστα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεωρηθεί ο Ελληνας διανοούμενος πολέμιος είτε του Κυριάκου Μητσοτάκη συγκεκριμένα είτε της Αριστεράς. Και πολύ περισσότερο εχθρός του εκσυγχρονισμού. Ούτε πρόκειται για έναν αποτραβηγμένο κι αρτηριοσκληρωτικό «μοναχό» της σκέψης που ζει έξω και μακριά από το κοινωνικό γίγνεσθαι.
Ο Στέλιος Ράμφος ξεκίνησε από τη νεολαία της ΕΔΑ, επηρεάστηκε από τον Κορνήλιο Καστοριάδη, αργότερα έγινε ένας από τους θεωρητικούς του «εκσυγχρονισμού», με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ έχει κατά καιρούς μιλήσει με κολακευτικά λόγια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οπως, για παράδειγμα, όταν πριν από τις εκλογές του περασμένου Μαΐου χαρακτήριζε «αποδοτική» τη θητεία της κυβέρνησης: «Στη γεμάτη προκλήσεις πορεία της η κυβέρνηση Μητσοτάκη συνδύασε τη σταθερότητα με πραγματιστική ευελιξία, επαναφέροντας ολικά, όπου χρειαζόταν, τον κρατικό παράγοντα, χωρίς να απολέσει το φιλελεύθερο πνεύμα της».
Ομως ο Ράμφος τραβάει μια κόκκινη γραμμή στο ζήτημα της πυρηνικής οικογένειας, την οποία επιχειρούν από κοινού κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση να στρεβλώσουν εν μια νυκτί. Με τα δυο πιο ισχυρά κόμματα του Κοινοβουλίου να λαμβάνουν περισσότερο υπόψη το χάιδεμα μιας ιδεολογικής ομάδας, παρά το αντικειμενικό συμφέρον των παιδιών και της μορφής της κοινωνίας που επιχειρείται να κατασκευαστεί.
ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ
Έλληνας φιλόσοφος και συγγραφέας
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939. Προτού ολοκληρώσει τις σπουδές του στη Νομική Αθηνών άρχισε σπουδές Φιλοσοφίας στο Παρίσι. Από νεαρός ασχολήθηκε με τον μαρξισμό και το 1960 εντάχθηκε στη νεολαία της ΕΔΑ. Εγραφε στο περιοδικό της Πανσπουδαστικής, όμως λίγα χρόνια αργότερα έκοψε τους δεσμούς του με την Αριστερά. Το διάστημα 1969-1975 υπήρξε καθηγητής στο Université Paris 8. Εχοντας επιρροές από τον Κορνήλιο Καστοριάδη, επέστρεψε το 1975 στην Ελλάδα και συνέχισε το συγγραφικό έργο του. Είχε παρουσία στη δημόσια ζωή με συνεντεύξεις στα ΜΜΕ, δημόσιες ομιλίες και άρθρα. Αν και τη δεκαετία του ’80 χαρακτηριζόταν «νεορθόδοξος», από τη δεκαετία του ’90 θεωρείται υποστηρικτής του «εκσυγχρονισμού». Δίδαξε στο ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν και στο Ιδρυμα Θεοχαράκη. Εχει συγγράψει περισσότερα από 30 βιβλία.
