Κύριε υπουργέ Επικρατείας, άραγε πιάνετε τους παλμούς και τις αρρυθμίες των ανθρώπων του μόχθου; Απαντήστε σε αυτό και μετά επιτεθείτε και στον κύριο Ανδρουλάκη
Aκουσα με προσοχή την παρέμβαση που έκανε ο αξιότιμος υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος στην εκπομπή του Παύλου Τσίμα στον Σκάι για τις εξαγγελίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη στη ΔΕΘ, η οποία είχε ως κεντρικό επιχείρημά της το κλασικό και αναμενόμενο «πού θα βρείτε τα λεφτά;».
- Του Μανώλη Κοττάκη
Αναμενόμενη η επιχειρηματολογία του κυρίου υπουργού, αν και δεν απαντά σε ένα άλλο κεντρικό ερώτημα: «Εντάξει, το ΠΑΣΟΚ δεν λέει πού θα βρει τα λεφτά, αλλά και η Ν.Δ. δεν απαντά τι τα έκανε τα λεφτά». Γιατί λεφτά υπήρχαν από την Ευρώπη και πέρασαν πολλά από το χέρια της κυβέρνησης τα τελευταία έξι χρόνια, αλλά είναι ένα θέμα το πού κατέληξαν.
Το κοινοτικό χρήμα μέσω του ΕΣΠΑ, του Ταμείου Ανάκαμψης, της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής έρευσε πολύ, θα «μόχλευε», υποτίθεται, την ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας, αλλά οι πραγματικοί δικαιούχοι του δεν το απόλαυσαν. Δεν έφτασε ποτέ σε αυτούς, πλην εξαιρέσεων. Γι’ αυτό και σήμερα η διαμαρτυρία είναι ότι μεγάλο μέρος του χρήματος πήγε στη διαπλοκή, μεγάλο μέρος πήγε σε Φεράρι, Πόρσε και ακίνητα της επαρχιακής μαφίας κ.λπ. Θέλω να σταθώ σε μερικές θέσεις που διατύπωσε ο αξιότιμος κύριος Σκέρτσος. Η πρώτη ήταν ότι χρειαζόμαστε περισσότερες συναινέσεις.
Μάλιστα. Σωστό. Πότε, αλήθεια, ανακάλυψε η Ν.Δ. τη σημασία της συναινέσεως όλα αυτά τα χρόνια; Εάν εξαιρέσει κανείς το ρεσιτάλ συναίνεσης που επιδεικνύει κάθε φορά που θέλει να νομοθετήσει την επιστολική ψήφο για ευνόητους λόγους και για τις εθνικές εκλογές και την αγωνία της να διορίσει προέδρους της αρεσκείας της στις ανεξάρτητες Αρχές, πότε άραγε η Κεντροδεξιά υπήρξε συναινετική αυτή την εξαετία; Οταν μήπως διακήρυσσε σε επίπεδο πρωθυπουργού ότι δεν πιστεύει στην αξία του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών και δεν θα το συγκαλέσει ποτέ ξανά για τα εθνικά θέματα; Τότε ήταν συναινετική; Οταν παγίως νομοθετεί μονομερώς και δεν εισάγει ούτε προς απόρριψη πρόταση νόμου της αντιπολίτευσης, μείζονος και ελάσσονος;
Τότε; Οταν νομοθέτησε στο αναθεωρημένο Σύνταγμα ότι μπορεί να εκλεγεί μονοκομματικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας με 149 ψήφους; Οταν διέγραψε πρώην πρόεδρό της και πρώην πρωθυπουργό επειδή τόλμησε να διατυπώσει ανησυχίες για τα εθνικά θέματα; (Να μη θυμίσω ότι ανάμεσα στα επιχειρήματα της διαγραφής Σαμαρά ήταν ότι προσέβαλε, υποτίθεται, τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας στον οποίο σήμερα το υπουργείο Εξωτερικών εξαπολύει δημοσίως πυρ ομαδόν για το καλώδιο και για «εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων»!).
Η συναίνεση είναι δυστυχώς άγνωστη λέξη σε αυτή τη μονοκομματική κυβέρνηση γιατί ο πρωθυπουργός από ιδιοσυγκρασία σιχαίνεται να μοιράζεται την εξουσία του. Αν ο πρωθυπουργός ανακαλύπτει τη συναίνεση σήμερα, είναι γιατί ευρίσκεται σε αδυναμία και γνωρίζει πως, αν επικρατήσουν χαμηλοί τόνοι, τον απαλλάσσουν από την υποχρέωση να δίδει εξηγήσεις για τα σκάνδαλα. Ακόμα και τους βουλευτές του, που ποτέ δεν εξετίμησε, τους έριξε στα σκυλιά με τις νόμιμες επισυνδέσεις. Θα παραδοθούν σε λίγο στην κοινή γνώμη ως απατεώνες για να φύγει κάθε υποψία ευθύνης από την αυλή του. Η συναίνεση αυτή που επιζητεί το Μαξίμου λοιπόν σήμερα είναι ύποπτη γιατί αυτό που ζητείται είναι συναίνεση στη συνενοχή.
Περί κόστους
Το δεύτερο θέμα τώρα. Ρώτησε ο κύριος Σκέρτσος το παλαιό κόμμα του ΠΑΣΟΚ αν μετρά το κόστος των παροχών του. Αλήθεια, αξιότιμε κύριε υπουργέ: Εσείς μετράτε το κόστος των πολιτικών σας στους πολίτες; Το κόστος είναι μέγεθος οικονομικό, είναι και μέγεθος ψυχικό. Προσφάτως ένας επιχειρηματίας, δεξιός δεξιότατος από τα νιάτα του, όταν ο υπουργός Επικρατείας υπηρετούσε σε γραφεία υπουργών του ΠΑΣΟΚ, μου διαμαρτυρήθηκε για το εξής: «Μας λέει η κυβέρνηση ότι έχει μειώσει 82 φόρους. Εγώ γιατί αισθάνομαι πως σχεδόν κανένας από αυτούς δεν αφορά την επιχείρησή μου της οποίας το κόστος λειτουργίας συνεχώς αυξάνεται; Λένε για τους συριζαίους ότι μας φορολογούσαν, σωστά, αλλά και ετούτοι που είναι και δικοί μας δεν πάνε πίσω. Μας έχουν διαλύσει. Μπορεί να μην το λένε φόρους, αλλά δεν θες να ξέρεις τι έχουμε πληρώσει σε ρεύμα. Τι στο νταβατζιλίκι των παρόχων για τα POS. Πόσα χιλιάρικα ετησίως.
Τι θέματα μας έχει ανοίξει στη λειτουργία μας η ψηφιακή κάρτα για την οποία υπερηφανεύονται. Τι με τις διαρκείς ανόδους τιμών στις προμήθειές μας». Εριξα μια ματιά στη λίστα με τους φόρους που μειώθηκαν επί Ν.Δ. να δω αν ο άνθρωπος είχε δίκιο. Αν εξαιρέσει κανείς τον ΕΝΦΙΑ, τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών κατά μία μονάδα και τις αρχικές αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος, η κυβέρνηση ζητά να της λέμε μπράβο που μειώνει φόρους για συμβόλαια υγείας και ασφάλισης ακινήτων για να αυξάνεται (μαζί με τον κουμπαρά του νέου Ασφαλιστικού) ο τζίρος των ασφαλιστικών εταιριών. Ωραία.
Η κυβέρνηση ζητά να της λέμε μπράβο που κατάργησε ή καταργεί την εισφορά αλληλεγγύης και το τέλος επιτηδεύματος 15 χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης, το «κανονικό» γι’ αυτήν θα ήταν να ισχύουν για πάντα. Η κυβέρνηση ζητά να της λέμε μπράβο που μείωσε τον ΦΠΑ στον take away καφέ και τον φόρο στα μερίσματα. Και αφού επέτυχε τόσο πολύ το κυνήγι της φοροδιαφυγής κατά των μικρομεσαίων, τους ταράσσουν από πάνω και στους ελέγχους. Με μανία. Μία καταστηματάρχισσα στο νησί μου, αγανακτισμένη για την πολλοστή επίσκεψή τους, τους φώναξε και τους είπε: «Τελειώνετε, γράψτε με, μου χαλάτε το μαγαζί». Αλλος καταστηματάρχης στο Παγκράτι μόνο που δεν μου έκλαιγε στο τηλέφωνο από την ταραχή του έπειτα από αιφνίδια επίσκεψη που τον βρήκε νόμιμο. «Ετρεμαν τα πόδια μου, φίλε, μην επινοήσουν κάτι, τα φέρνουμε βόλτα με δυσκολία στο όριο».
Την ίδια ώρα αυτοί οι άνθρωποι ακούν να χορεύουν τα εκατομμύρια των λαμογίων στον ΟΠΕΚΕΠΕ, μαθαίνουν ότι τα δάνεια των μεγάλων στις τράπεζες «κουρεύονται» κατά 80%, μαθαίνουν ότι κάποιοι μεγάλοι απαλλάσσονται και αισθάνονται «υπέροχα» που ψήφισαν Ν.Δ. και της έδωσαν και μεγάλη πλειοψηφία. Την ψυχική οδύνη αυτών των ανθρώπων εσείς που μετράτε, και καλά κάνετε, τις παροχές του ΠΑΣΟΚ τη μετράτε; Μετρούν τα κομπιούτερ σας την ψυχική οδύνη των φορολογουμένων, αξιότιμε κύριε υπουργέ; Πιάνουν τους παλμούς και τις αρρυθμίες των ανθρώπων του μόχθου; Απαντήστε σε αυτό, αξιότιμε κύριε υπουργέ, και μετά επιτεθείτε και στον κύριο Ανδρουλάκη. Το ηλιοβασίλεμα πάντως δεν είναι μονάδα μέτρησης.
Μ.Η.Τ. 232120