Ο πρώην πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, στην σημερινή συνέντευξή του στην “Εφημερίδα των Συντακτών”, επιχειρεί να πείσει πως φέρνει κάτι διαφορετικό στην πολιτική σκηνή.
Παίζει το χαρτί της εντιμότητας, της δικαιοσύνης και της ηθικής, δηλώνοντας ότι η Ελλάδα χρειάζεται ένα σοκ ανανέωσης. Ωστόσο, από όσα λέει στη συνέντευξη, παραμένει ασαφές πώς ακριβώς θα το πετύχει.
Μήνυμα αλλαγής… χωρίς λεπτομέρειες
Ο Τσίπρας δηλώνει αποφασισμένος να αποστασιοποιηθεί από τα προνόμια και τα αξιώματα, αφήνοντας σαφώς να εννοηθεί ότι προτεραιότητά του είναι η επαφή με τους πολίτες και η ανανέωση του πολιτικού συστήματος. Επαναλαμβάνει αρκετές φορές ότι «απελευθερώθηκε από τα προνόμια του βουλευτή», παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως μία σύγχρονη Ιφιγένεια, που θυσιάζεται για το καλό της κεντρο-αριστεράς και της πατρίδας.
Παράλληλα, επιχειρεί να τοποθετήσει τον εαυτό του ως πέρα από αριστερά και δεξιά, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για αποτελεσματική πολιτική, όπου η κοινωνική δικαιοσύνη και η ευημερία των πολλών μετράνε περισσότερο από ιδεολογικές ταμπέλες.
Από τη συνέντευξη αναδεικνύεται ότι ο Τσίπρας έχει καταλάβει τη διάθεση της κοινωνίας: η ελληνική κοινωνία είναι κουρασμένη από διαφθορά, σήψη θεσμών και κοινωνική ανισότητα. Τονίζει ότι χρειάζεται μια νέα περηφάνεια και πατριωτισμός, που να ξεπερνά τα παραδοσιακά πολιτικά όρια.
Κάθαρση, ανανέωση, πολιτική από τα κάτω προς τα πάνω και κάπου εκεί χάσαμε τον δράκο
Ωστόσο, οι λεπτομέρειες για το πώς θα γίνει αυτή η «κάθαρση» και η ανανέωση λείπουν. Μιλά για «νέα εργαλεία σκέψης και πράξης», αλλά δεν ξεκαθαρίζει αν αυτά θα είναι κόμμα, συνασπισμός ή εκλογικός συνδυασμός.
Ταυτόχρονα, η επανάληψη της «απομάκρυνσής του από τα προνόμια» φαίνεται να αποτελεί περισσότερο επικοινωνιακό τρικ παρά ουσιαστική πράξη ανανέωσης. Δεν παύει να είναι ενδιαφέρον ότι προσπαθεί να δώσει το μήνυμα ενός νέου ήθους και ήθους ηγεσίας, με συνταγές από τα παλιά.
Άλλωστε είναι παράδοξο να θες να φέρεις την αλλαγή από τα κάτω μέσω ενός ινστιτούτου που χρηματοδοτείται από την Πολιτεία και την ελίτ και στελεχώνεται και διευθύνεται από μέλη αυτής.
Η συνέντευξη Τσίπρα
Ο τίτλος και το περιεχόμενο του βιβλίου
Ερώτηση: Να ξεκινήσουμε, κύριε πρόεδρε, από μια ερώτηση στην οποία μπορείτε να δώσετε μια σύντομη απάντηση: Ποιος θα είναι ο τίτλος του βιβλίου σας;
Τσίπρας: Κάνετε λίγη υπομονή. Σε λίγες μέρες ο τίτλος του βιβλίου θα ανακοινωθεί από τον εκδοτικό οίκο που ανέλαβε την έκδοσή του.
Ερώτηση: Μπορείτε τουλάχιστον να μας πείτε κάτι άλλο για το βιβλίο σας; Για το περιεχόμενό του;
Τσίπρας: Το βιβλίο αυτό είναι για μένα ένα χρέος απέναντι στην ιστορία. Αλλά και μια προσωπική ανάγκη να μιλήσω για όλα όσα έγιναν, μικρά και μεγάλα, σε μια δύσκολη πολιτική διαδρομή, για τα οποία έχουν μιλήσει σχεδόν όλοι εκτός από εμένα που ήμουν πρωταγωνιστής.
Να φωτίσω όλες τις πτυχές της δραματικής περιόδου 2015-2019, γνωστές, λιγότερο γνωστές, και άγνωστες. Και να απαντήσω με γεγονότα, στοιχεία, ντοκουμέντα, στην πρωτοφανή κακοποίηση, διαστρέβλωση και δολοφονία της αλήθειας, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, για μια κρίσιμη περίοδο της πατρίδας μας.
Με τους ενόχους για το σκοτάδι της χρεοκοπίας να εμφανίζονται ως κατήγοροι εκείνων που ανέλαβαν την ευθύνη να ξελασπώσουν το μέλλον. Το βιβλίο όμως είναι χρέος και απέναντι στους πολίτες.
Με την κρίση καταστράφηκαν ή απαξιώθηκαν ζωές, έπεσε δραματικά το βιοτικό επίπεδο, έκλεισαν επαγγελματικοί ορίζοντες, πλήρωσαν βαρύ τίμημα οικογένειες. Οφείλουμε να μιλήσουμε σε αυτές και αυτούς. Να πούμε την αλήθεια. Και για τις επιλογές μας. Και αυτοκριτικά όταν χρειάζεται. Να πούμε την αλήθεια και για τις επιλογές των ανθρώπων του παλαιού συστήματος. Ξέρετε, αυτών των αποτυχημένων που δίνουν, ακόμη και σήμερα, μαθήματα.
Ερώτηση: Το βιβλίο σας, δηλαδή, αφορά στο δύσκολο πρόσφατο παρελθόν;
Τσίπρας: Όχι βέβαια, επιτρέψτε μου να τελειώσω. Συμπυκνώνοντας την εμπειρία του παρελθόντος, επιχειρώ μέσα από τις σελίδες του να απαντήσω σε κρίσιμα ερωτήματα του σήμερα. Πού βαδίζει η χώρα; Ποιες σημαντικές ευκαιρίες έχασε; Πώς μπορεί να επιβιώσει η ελπίδα, όταν η κοινωνία πολιορκείται από ένα καθεστώς αδικίας, διαφθοράς, κατεδάφισης του κράτους δικαίου, συγκάλυψης, ψεύδους και εξαπάτησης;
Τι να κάνουμε ως κοινωνία και ως χώρα για να ξεφύγουμε από την κατάσταση πολιορκίας και να ανοίξουμε ένα δρόμο δικαιοσύνης και προόδου; Συνεπώς το βιβλίο είναι η δική μου κατάθεση για το χτες, αλλά ταυτόχρονα το διαπερνούν, εντελώς συνειδητά, ο προβληματισμός, οι σκέψεις, οι προτάσεις μου, το όραμά μου, επιτρέψτε μου να πω, για το σήμερα και το αύριο.
Η παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα
Ερώτηση: Ποιο ήταν εκείνο το καθοριστικό γεγονός, που σας ώθησε στην παραίτηση από το βουλευτικό αξίωμα;
Τσίπρας: Δεν υπήρξε κανένα καθοριστικό γεγονός. Υπήρξε η προσωπική και πολιτική ασφυξία που μου προκαλούσαν, όπως και σε εκατομμύρια Έλληνες, κάθε μέρα, όλο και πιο οδυνηρά θα έλεγα, οι καθεστωτικές πρακτικές της κυβέρνησης. Και η εμφανής αδυναμία της δημοκρατικής αντιπολίτευσης να ανοίξει ένα δρόμο δημοκρατικής διαφυγής.
Η παράλυση των θεσμών, της Δικαιοσύνης, της ίδιας της Βουλής με τους σημερινούς της συσχετισμούς, μου δημιουργούσε την αίσθηση της πολιτικής ασφυξίας εντός της. Και με παρακινούσε να διαθέσω όποιο πολιτικό κεφάλαιο μου έδωσαν οι πολίτες, όχι στη διατήρηση των προνομίων του βουλευτή, αλλά στην προσπάθεια να αντιστραφεί η πορεία απογοήτευσης της κοινωνίας και φθοράς της δημοκρατίας.
Είναι μια αντισυμβατική πρωτοβουλία με κίνητρα ηθικά. Ήθελα πριν απ’ όλα να αισθάνομαι καλά με τον εαυτό μου, με τη συνείδησή μου.
Δεν ήθελα πια να απολαμβάνω προνόμια, όταν αισθανόμουν ότι δεν είχα καμιά δυνατότητα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες όσων με εμπιστεύτηκαν. Αλλά και κίνητρα πολιτικά. Αποφάσισα να απελευθερωθώ από δεσμεύσεις, αξιώματα και μηχανισμούς. Να βγω έξω από το πολιτικό σύστημα, που κατά τη γνώμη μου, ως έχει, δεν μπορεί τίποτα πια να δώσει στην κοινωνία και την πατρίδα.
Μια φυγή προς τα μπρος, για να χρησιμοποιήσω την έκφραση του Γιάννη Σκαρίμπα. Προς την κοινωνία, τους πολίτες, όσους αρνούνται με όρους μάχης, ή και με όρους σιωπηλής αποδοκιμασίας, να συμμορφωθούν με τη σημερινή πραγματικότητα.
Ερώτηση: Επαναλαμβάνετε αυτό που λέτε και στη δήλωση της παραίτησής σας, ότι ασφυκτιάτε στο σημερινό πολιτικό σύστημα και στο σημερινό Κοινοβούλιο. Δεν υπάρχουν περιθώρια για την προοδευτική αντιπολίτευση να ασκεί το ρόλο και τα καθήκοντά της;
Τσίπρας: Όχι. Δεν υπάρχουν. Όσο τουλάχιστον αυτή δείχνει συμφιλιωμένη με τη σημερινή σήψη και δεν διακινδυνεύει υπερβάσεις. Αυτή είναι η γνώμη που διαμόρφωσα μέσα από βασανιστικό προβληματισμό, με βάση την εμπειρία, τις εξελίξεις μετά τις τελευταίες εκλογές, αλλά και τις αξίες που θέλω να υπηρετώ. Αυτός είναι και ο λόγος που με οδήγησε να πω όχι στην ασφάλεια του επαγγελματία πολιτικού και να συναντηθώ με την ανασφάλεια του πολίτη. Παρότι ξέρω ότι κανείς πολιτικός δεν μπορεί να νοιώσει πλήρως την ανασφάλεια του πολίτη.
Σοκ εντιμότητας και ανάγκη αλλαγής
Ερώτηση: Και τι κατά τη γνώμη σας πρέπει να γίνει; Αν βρισκόσασταν σε θέση ευθύνης και πάλι, ποιες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα θα φέρνατε;
Τσίπρας: Πιστεύω ότι η πατρίδα μας χρειάζεται ένα μεγάλο, αποφασιστικό, σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Να ξανασυνδεθεί η πολιτική με την ηθική και το πολιτικό σύστημα με τους πολίτες. Χρειάζεται ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Θεσμικό, οικονομικό, κοινωνικό. Χρειάζεται μια νέα περηφάνεια, όχι με την εθνικιστική έννοια του όρου.
Την περηφάνεια του αυτοσεβασμού. Τη χαρά να ζούμε σε μια χώρα δίκαιη, δημιουργική, που νοιάζεται για αυτούς που έχουν μείνει πίσω, που έχει όραμα για το μέλλον. Μίλησα πρόσφατα για την ανάγκη ενός νέου πατριωτισμού, όσον αφορά στη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου. Πιστεύω ότι ένας νέος πατριωτισμός, που ξεπερνά τους εύλογους ιδεολογικούς διαχωρισμούς, χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ την περίοδο της μεταπολίτευσης, σε όλα τα πεδία της κοινωνικής και πολιτικής δράσης.
Τσίπρας: Η διαφθορά, η χειραγώγηση της Δικαιοσύνης, η παράλυση των θεσμών, η προκλητική στήριξη του μεγάλου πλούτου εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας, η εξασθένιση της διεθνούς θέσης της χώρας, η διακυβέρνηση με όρους προσωπικού πλουτισμού, απαιτούν την αφύπνιση και την κινητοποίηση των πολλών, που βλέπουν τη ζωή τους και το αύριο να εκποιούνται προς όφελος λίγων.
Και βέβαια την ανασύνταξη, ανασύνθεση πιο σωστά, της προοδευτικής αντιπολίτευσης. Που στη σημερινή πολυκερματισμένη μορφή της, με περίκλειστα και αναξιόπιστα σχήματα, δεν μπορεί να παίξει το ρόλο που το Σύνταγμα ορίζει και η κοινωνία χρειάζεται.
Τσίπρας: Είμαστε από τους τελευταίους στην Ευρώπη στην αμοιβή της εργασίας και από τους πρώτους στη φορολόγησή της. Πρωταθλητές στη χαμηλή φορολόγηση των μερισμάτων, στη χειραγώγηση της ενημέρωσης, στην έκπτωση του κράτους δικαίου, στην ανικανότητα και τη διαφθορά, που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές.
Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Λέω λοιπόν ότι δεν πάει άλλο. Με μια κυβέρνηση που έχει οικοδομήσει ένα καθεστώς διαφθοράς και με έναν πρωθυπουργό που λειτουργεί ως ολιγάρχης.
Παραίτηση άλλων βουλευτών;
Ερώτηση: Αν έτσι έχουν τα πράγματα, πιστεύετε ότι θα ήταν λύση να παραιτηθούν κι άλλοι βουλευτές;
Τσίπρας: Δεν πρόκειται να υποδείξω σε κανέναν, αυτό που μόνο η συνείδησή του αποφασίζει. Και με την ευκαιρία να ξεκαθαρίσω εδώ, ότι διάλεξα εν πλήρη συνειδήσει το δρόμο έξω από το σύστημα – μέσα στην κοινωνία, χωρίς καμιά συνεννόηση με κανέναν. Και δεν έχω καμιά πρόθεση να αναπαράγω τακτικές «στρατολόγησης» ή διάσπασης, που το μόνο που καταφέρνουν είναι να εντείνουν την απογοήτευση της κοινωνίας.
Εννοώ, με δυο λόγια, αυτό που είπα στη δήλωσή της παραίτησής μου. Αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω με τους πολίτες, να τους αφουγκραστώ, να βαδίσω μαζί τους στο δρόμο που μαζί θα ανοίξουμε. Η αυτάρκεια και η αυταρέσκεια κάποιου αυτόκλητου Μεσσία, που στρατολογεί τους μαθητές του, είναι το τελευταίο που χρειάζεται η πατρίδα και η κοινωνία μας σήμερα. Μόνο η πράξη των πολλών μπορεί να γίνει κινητήρας μιας πορείας προς την πρόοδο, έξω από το σημερινό τοξικό τέλμα. Σ’ αυτή θέλω να αφιερώσω την ενέργειά μου.
Αφουγκράζοντας τον λαό
Ερώτηση: Μας δίνετε εδώ την ευκαιρία να σας ρωτήσουμε. Πώς ένας πολιτικός, δοκιμασμένος μάλιστα, κατεβαίνει στο λαό για να τον αφουγκραστεί, όπως λέτε, σε μια εποχή που οι πολιτικοί δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στο κοινωνικό σύνολο;
Τσίπρας: Οι πολιτικοί δεν είναι δημοφιλείς γιατί όλο και περισσότερο μοιάζουν μεταξύ τους. Γιατί δεν πείθουν ότι τους αφορά περισσότερο το συλλογικό όραμα και το κοινό καλό από το προσωπικό τους συμφέρον και την επανεκλογή τους. Ξέρετε τι μου είπε μια φοιτήτρια που συνάντησα στη Σορβόννη με καταγωγή από την Έδεσσα; «Δε μπορώ πια να διακρίνω τον αριστερό από τον δεξιό βουλευτή.
Κάνουν τα ίδια πράγματα. Μιλάνε με τον ίδιο σχεδόν τρόπο κι ας λένε άλλα λόγια». Αυτή η διαπίστωσή της με προβλημάτισε και με στεναχώρησε γιατί δεν είναι μόνο η φοιτήτρια αλλά πολλοί συμπολίτες μας μοιράζονται παρόμοιες σκέψεις. Αν λοιπόν δεν αλλάξουμε εμείς, αν δε κάνουμε τη διαφορά πρωτίστως ηθικά, αξιακά, πολιτισμικά, πως θα πείσουμε ότι είμαστε άλλο;
Πως θα αλλάξουμε τον κόσμο αν δείχνουμε βολεμένοι με τον σημερινό; Ο Αριστοτέλης μας έμαθε πως δεν αρκεί ο Λόγος, δηλαδή τα επιχειρήματα, χρειάζεται και το Ήθος, δηλαδή ποιος είσαι και τι πράττεις εσύ που μιλάς, αν θέλεις να πείσεις.
Ανανέωση του πολιτικού σκηνικού
Ερώτηση: Η ανανέωση του πολιτικού σκηνικού, στην οποία αναφέρεστε, αφορά το χώρο της Αριστεράς και της κεντροαριστεράς; Ή, έχει να κάνει μόνο με την κυβερνητική εναλλαγή;
Τσίπρας: Προφανώς αφορά όλο το πολιτικό σύστημα, που έχει πια χάσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης πλειοψηφίας. Αφορά όμως κυρίως την Αριστερά, την προοδευτική παράταξη. Πιστεύω ότι ήρθε ο καιρός, έχουμε μάλιστα καθυστερήσει, για μια μεγάλη, τολμηρή, αποφασιστική ανανέωση στις πρακτικές, τη γλώσσα, το ύφος, το ήθος, αλλά και τα πρόσωπα.
Ήρθε ο καιρός να αλλάξει ριζικά η αντίληψή μας για τα αξιώματα, τα προνόμια που απορρέουν από αυτά, και τη μιζέρια της αναπαραγωγής τους. Ναι, πιστεύω, ότι πρέπει να υπάρξει μια «εισβολή» νέων ηθών και προσώπων στην πολιτική. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει με όρους εργαστηρίου, «εδώ μέσα», αλλά με όρους κοινωνίας, «εκεί έξω».
Μια κοινωνία που επιμένει, εξεγείρεται, αντιστέκεται, απαιτεί αυτό που για το καθεστώς είναι «ανέφικτο», τότε θα παράγει και τα πολιτικά στελέχη και τα σχήματα εκείνα που θα την εκπροσωπήσουν. Να γιατί είναι ανάγκη, μεταξύ άλλων, οι πολίτες να μετατρέψουν την απογοήτευση σε πράξη και διεκδίκηση. Και να γιατί, μεταξύ άλλων, διάλεξα την ανασφάλεια να βρεθώ από τα βουλευτικά έδρανα, ανάμεσά τους.
Κινήσεις “εκτός πλαισίου”
Ερώτηση: Αυτό εννοούν συνομιλητές σας, όταν προϊδεάζουν για κινήσεις «εκτός πλαισίου»;
Τσίπρας: Ακριβώς αυτό. Αν ως πλαίσιο ορίσουμε το σημερινό πολιτικό σύστημα, την κατακερματισμένη δημοκρατική αντιπολίτευση, τα ΙΧ κόμματα και τα κόμματα που γεννήθηκαν με τον εμβρυουλκό της διάσπασης -και την ιδιοποίηση βουλευτικών εδρών, που καλά κρατεί- τότε είναι πολύ συγκεκριμένο το περιεχόμενο τον κινήσεων που προτίθεμαι να κάνω.
Καμιά συναλλαγή, κανένα παρασκήνιο, καμιά προσπάθεια που αναπαράγει φθαρμένες πρακτικές. Στην κολυμπήθρα της κοινωνίας, με εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του λαού -αυτή είναι η απόφασή μου. Μπορεί να έχασα τα βουλευτικά μου προνόμια, αλλά είμαι τουλάχιστον ελεύθερος να διεκδικήσω το προνόμιο να πορευτώ μαζί με τους πολλούς. Δεν τολμάω να πω «σαν ένας από αυτούς». Αλλά ναι, θα ήθελα να είμαι μαζί τους «σαν ένας από αυτούς».
Η συνέχεια – Νέα πολιτικά εργαλεία
Ερώτηση: Και τελικά; Ποια θα είναι η συνέχεια; Νέο κόμμα, κόμμα – ομπρέλα, ή εκλογικός συνδυασμός; Και πότε; Και συμπληρωματικά: Ο ενιαίος Συνασπισμός του 1989-90 και ο πολυτασικός ΣΥΡΙΖΑ είναι μοντέλα που μπορούν να λειτουργήσουν και σήμερα;
Τσίπρας: Καταρχάς, για να απαντήσω στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, κανένα μοντέλο του χτες δεν μπορεί να λειτουργήσει σήμερα, χωρίς τουλάχιστον τις απαραίτητες μεγάλες μετατροπές. Δεν μπορείς να κάνεις την ίδια επανάσταση δυο φορές έλεγε ένας Ισπανός επαναστάτης.
Στην ερώτησή σας όμως για τη συνέχεια, απαντώ πολύ καθαρά: Τίποτε από αυτά. Με παλιό διαβατήριο κανένας δεν πρόκειται να περάσει στη νέα εποχή, και απλώς θα διαιωνίζεται η καθεστωτική στασιμότητα και ασυδοσία. Επιμένω, επαναλαμβάνω, ξαναλέω: Το πολιτικό σύστημα, σε όλες τις εκφράσεις του, έχει ξεπέσει στη συνείδηση του λαού. Της μεγάλης πλειοψηφίας τουλάχιστον.
Τα κόμματα, η Δικαιοσύνη, η Βουλή, οι θεσμοί, επίσης. Είναι αυταπάτη και βόλεμα να περιμένουμε κάτι θετικό από ένα σύστημα που δεν θέλει και δεν μπορεί. Χρειαζόμαστε νέα εργαλεία σκέψης και πράξης, διαφορετικά θα βαλτώσουμε όλοι σε μια αδιέξοδη κατάσταση. Οι πολίτες -αυτή είναι η δύναμη της αλλαγής σήμερα. Μόνον αυτοί, «αποκάτω», μπορούν να ανατρέψουν τα δεδομένα «επάνω». Να βάλουν τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις.
Η Ελλάδα του 2015 – Απάντηση στον πρωθυπουργό
Ερώτηση: Η παραίτησή σας προκάλεσε …εχθρικές τοποθετήσεις από αντιπάλους και πρώην συντρόφους. Και, πρώτα, ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε την Ελλάδα του 2015, χώρα – παρία. Τι τού απαντάτε;
Τσίπρας: Απαντώ, εν συντομία, ότι το 2015 παραλάβαμε όντως μια χώρα-παρία και διεθνώς απαξιωμένη. Μια Ελλάδα ρημαγμένη, με 1/4 της οικονομίας κατεστραμμένο, την ανεργία στο 27%, ουρές σε κοινωνικά ιατρεία, σε παντοπωλεία, αλλά και σε κάδους σκουπιδιών, δεμένη πισθάγκωνα από τους δανειστές, με ένα χρέος αγχόνη. Μια κοινωνία χωρίς ελπίδα και προοπτική.
Ο ίδιος και η παράταξή του, μαζί με τους συνοδοιπόρους και τους σπόνσορες της διαφθοράς, που ήταν ένοχοι γι’ αυτή την εθνική τραγωδία, κραύγαζαν ‘Γερούν γερά’ και ‘βάστα Σόιμπλε’, όσο εμείς δίναμε τη μάχη για τη σωτηρία της πατρίδας. Και το 2019 τους παραδώσαμε μια Ελλάδα εκτός μνημονίων και επιτροπείας, με ρυθμισμένο χρέος, δεκάδες δισεκατομμύρια στα δημόσια ταμεία, δώδεκα συνεχή τρίμηνα ανάπτυξης, ενισχυμένη διεθνή θέση στα Βαλκάνια και την Ευρώπη. Και όμως επιμένουν στη δολοφονία της αλήθειας, χωρίς καμιά ντροπή.
Σχέση με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και μη ανταγωνισμός
Ερώτηση: Παραιτηθήκατε από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Θα παραιτηθείτε κι από μέλος του κόμματος; Και είπατε πως δεν θα είσθε αντίπαλος με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Με ποιο τρόπο δεν θα είναι ανταγωνιστικό αυτό που θα ετοιμάσετε;
Τσίπρας: Η δήλωσή μου είναι νομίζω σαφής. Η σχέση μου με τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν μια σχέση ζωής, αλλά έχει κλείσει. Και αν κάποιος καταλαβαίνει την απόφασή μου να μην είμαι πια βουλευτής και να επιχειρήσω μια «πορεία στο λαό» ως ανταγωνιστική, τότε κάνει λάθος. Είναι απόφαση υπέρβασης και όχι ανταγωνισμού
Τοποθέτηση στην κλίμακα Αριστερά – Δεξιά
Ερώτηση: Στην κλίμακα Αριστερά-Δεξιά πού τοποθετείτε τον εαυτό σας; Κάποιοι, ανάμεσα τους και πρώην σύντροφοι σας, υποστηρίζουν ότι είσθε πλέον ένας κεντρώος πολιτικός. Τι λέτε;
Τσίπρας: Αν ως Αριστερά εννοούμε την Αριστερά της αντίστασης, αλλά και της ευθύνης, των κινημάτων αλλά και της διακυβέρνησης, της ιστορίας αλλά και του σήμερα, της προγραμματικής καθαρότητας αλλά και της ενωτικής ετοιμότητας, τότε με κάθε μετριοφροσύνη τοποθετώ τον εαυτό μου, στον εντελώς αντίθετο πόλο από τη Δεξιά.
ην οποία, παρεμπιπτόντως, μια χαρά βολεύει η ανέξοδη ρητορεία, ο μίζερος ανταγωνισμός για το ποιος είναι πιο αριστερός, η δημοπρασία επαναστατικών φράσεων. Αρκεί να δει κανείς προς τα πού στρέφει τα πυρά του ο προπαγανδιστικός μηχανισμός της κυβέρνησης, για να καταλάβει… Σε κάθε περίπτωση όμως, λίγη σημασία έχει πόσο αριστερά στη κλίμακα θα τοποθετήσουμε τον εαυτό μας.
Αυτό που μετράει είναι να είμαστε αποτελεσματικοί, για το λαό και τη χώρα μας. Άσπρος γάτος- Μαύρος γάτος, σημασία έχει να πιάνει ποντίκια έλεγε ο κινέζος ηγέτης Ντενγκ Σιαοπίνγκ. Εγώ θα το πω αλλιώς: αριστερές πολιτικές είναι αυτές που αλλάζουν μια χώρα στην κατεύθυνση της κοινωνικής δικαιοσύνης και της ευημερίας των πολλών.
Οι όμορφες θάλασσες
Ερώτηση: Κλείνοντας πώς ονειρεύεστε αυτές τις πιο “όμορφες θάλασσες”; Τι χαρακτηριστικά θα έχουν;
Τσίπρας: Μα σαν τις ελληνικές θάλασσες. Του ήλιου και της δικαιοσύνης. Με φουρτούνες αλλά και πανέμορφα νησιά, με βραχώδεις επικίνδυνες ακτές και γαλήνια ακρογιάλια. Θάλασσες που για να τις ταξιδέψει κανείς χρειάζεται όχι μόνο τόλμη, αλλά και πείρα, και γνώση.
Όχι μόνο καλό καπετάνιο, αλλά και άξιο πλήρωμα, με γερά χέρια και κοφτερό μυαλό. Θάλασσες τέλος, που πρέπει να σεβαστείς τη δύναμή τους και να αναζητάς πάντα με υπομονή και εξυπνάδα τον ούριο άνεμο για να χαράξεις τη ρότα που οδηγεί σε ασφαλές λιμάνι.