Tην ανάγκη ενίσχυσης της διεθνούς προστασίας των χριστιανών που διώκονται λόγω της πίστης τους υπογράμμισε σε παρέμβασή του ο ευρωβουλευτής και πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Βαγγέλης Μεϊμαράκης στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.
Πρόκειται για τεράστιο θέμα που ανέδειξε στο πρώτο θέμα της η «δημοκρατία» του περασμένου Σαββάτου, γράφοντας για τις ελληνορθόδοξες κοινότητες της Μέσης Ανατολής που αργοσβήνουν αβοήθητες από την Ελλάδα, ύστερα από αιώνες κραταιάς παρουσίας στην περιοχή. Ο κ. Μεϊμαράκης επισήμανε ότι «σήμερα περισσότεροι από 380.000.000 χριστιανοί ζουν υπό καθεστώς σοβαρών διώξεων εξαιτίας της πίστης τους, αριθμός που αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια, αποδεικνύοντας ότι η θρησκευτική ελευθερία δέχεται συστηματικές πιέσεις».
Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στη Μέση Ανατολή, στη Νιγηρία, καθώς και σε άλλες περιοχές της Αφρικής και της Ασίας, όπου οι χριστιανοί βρίσκονται αντιμέτωποι με ακραία βία, τρομοκρατικές επιθέσεις και διακρίσεις που απειλούν την ίδια τους την επιβίωση, τη στιγμή που παρατηρείται μαζική καταστροφή ναών και μνημείων παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Στο πλαίσιο αυτό τόνισε ότι η Ευρώπη οφείλει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, προστατεύοντας όσους απειλούνται, διασφαλίζοντας την ελευθερία συνείδησης και στηρίζοντας ενεργά τις χριστιανικές κοινότητες που βρίσκονται σε κίνδυνο.
Οπως υπογράμμισε, «η θρησκεία πρέπει να ενώνει, όχι να διχάζει και γι’ αυτό απαιτούνται περισσότερη θρησκευτική διπλωματία, περισσότερη συνεργασία και βαθύτερος διάλογος μεταξύ κρατών, θεσμών και κοινωνιών». Κλείνοντας σημείωσε ότι η προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας αποτελεί υποχρέωση απέναντι στις αξίες, στις αρχές και την Ιστορία μας. Σχετική μελέτη που δημοσίευσε η «δημοκρατία» αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι στις αρχές του 20ού αιώνα οι χριστιανοί αποτελούσαν περίπου το 26% του πληθυσμού στη σημερινή Συρία, στον Λίβανο, σε Ισραήλ – Παλαιστίνη και στην Ιορδανία. Το 2015 ο αριθμός αυτός είχε μειωθεί δραματικά στο 8%.
Η μείωση αυτή αποδίδεται σε έναν συνδυασμό ιστορικών γεγονότων και συνεχιζόμενων πολιτικών και στρατιωτικών κρίσεων. Οι γενοκτονίες από τους Νεότουρκους (Αρμενίων, Ποντίων, Ασσυρίων) εισήγαγαν μια κουλτούρα πολιτικής εξόντωσης των χριστιανικών πληθυσμών, με χιλιάδες θύματα και μαζικές μετακινήσεις των επιζώντων σε αναζήτηση ασφάλειας.