Εικαστική σπουδή στην παιδική ψυχή

Ο γυναικολόγος Γιώργος Αλέκου παρουσιάζει 22 έργα του, πάνω στα οποία αποτυπώνονται τα «προσωπάκια» που τον έχουν εμπνεύσει

Από τη
Γιώτα Βαζούρα
Φωτό: Χρήστος Ζήνας

Ενα κατάξανθο χαριτωμένο κοριτσάκι έχει νευριάσει γιατί ψάχνει τα παιχνίδια που του πήρε η αδερφή του. Πιο δίπλα ένα αγοράκι βγάζει μια κραυγή αγωνίας βλέποντας τα πάντα γύρω του να έχουν καταρρεύσει από τη μανιασμένη λύσσα του πολέμου. Στον ίδιο χώρο ένας μικρός αλητάκος παρατηρεί με θράσος τους γύρω του, ενώ δύο μικρά σφιχταγκαλιάζονται με το κύμα να τους βρέχει τα πόδια. Για καθένα από τα παραπάνω παιδιά δεν υπάρχει μια αλήθεια ούτε μονάχα μια ιστορία. Πίσω από τα ζωηρά και άλλοτε θλιμμένα βλέμματά τους «κρύβονται» όλες οι «Παιδικές… αλήθειες», όπως αποτυπώθηκαν στον καμβά του εικαστικού Γιώργου Αλέκου.

Στην έκθεσή του, η οποία φιλοξενείται την περίοδο αυτή στην γκαλερί «Thanassis Frissiras», παρουσιάζοντας 22 πίνακες ζωγραφικής, στους οποίους τα παιδιά έχουν τον πρώτο λόγο.

Δύο χρόνια έρευνα

Ο καλλιτέχνης, ο οποίος είναι γυναικολόγος στο επάγγελμα, όπως εξηγεί στη «δημοκρατία», φιλοτέχνησε αυτή τη σειρά έργων του τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Αποτελεί το αποτέλεσμα διετούς έρευνας πάνω στην παιδική ψυχή, όπως αυτή πραγματοποιήθηκε μέσα από τα ταξίδια του ανά την υφήλιο.

«Είναι μια έκθεση που αφορά το παιδί. Παρουσιάζονται, λοιπόν, όλες οι πτυχές της ζωής τους σε παγκόσμιο επίπεδο. Βλέπουμε δηλαδή τα παιδιά του δυτικού κόσμου, τα παιδιά του πολέμου αλλά και τα παιδιά της Αφρικής. Αλλωστε, ας μην ξεχνάμε πως τα παιδιά λένε πάντα αλήθειες» λέει.
Κάνοντας αποκλειστικά ανθρωποκεντρική ζωγραφική, ο εικαστικός δηλώνει πως εκείνο που τον ελκύει στα μοντέλα του είναι το βλέμμα. «Ζωγραφίζω βιωματικά. Τα περισσότερα από τα παιδικά πρόσωπα που βλέπετε εδώ τα έχω γνωρίσει από κοντά. Εχω μιλήσει με τις μητέρες τους, με τα ίδια, τα έχω παρατηρήσει. Ενα από αυτά είναι ανιψάκι, ενώ ένα μικρό είναι το παιδί μιας γυναίκας που έχω ξεγεννήσει. Βέβαια, υπάρχουν και κάποια παιδιά που δεν τα έχω γνωρίσει διά ζώσης. Τα έχω δει μέσα από τις εικόνες γνωστών φωτορεπόρτερ και με ενέπνευσαν να τα ζωγραφίσω» τονίζει.

Οπως συμβαίνει στον πίνακά του με τίτλο «Κραυγή», το οποίο απεικονίζει ένα αγοράκι του πολέμου να κλαίει με λυγμούς απελπισμένο γι’ αυτά που αντικρίζει. Αυτός ο πίνακας -μαζί με το κοριτσάκι που κλαίει γιατί του έχουν πάρει τα παιχνίδια- συγκαταλέγονται στα αγαπημένα έργα του.

Αρκετά από αυτά, δε, έχουν προκύψει κατά τη διάρκεια των ταξιδιών του στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το κορίτσι από τη φυλή Ζουλού, το οποίο έβγαλε φωτογραφία όταν επισκέφθηκε τη Νότιο Αφρική, αλλά και μια παρέα πέντε παιδιών που συνάντησε στο Παρίσι.

* Info: Η έκθεση ζωγραφικής του Γιώργου Αλέκου με τίτλο «Παιδικές… αλήθειες» θα φιλοξενείται στην γκαλερί «Thanassis Frussiras Gallery» (Κριεζώτου 7, Αθήνα) μέχρι τις 2 Απριλίου

«Στο σπίτι ζωγραφίζω μέχρι το πρωί»

Γυναικολόγος στο επάγγελμα, ο Γιώργος Αλέκου γνώρισε την τέχνη της ζωγραφικής και μαγεύτηκε από εκείνη χάρη στη μητέρα του, η οποία ήταν αυτοδίδακτη εικαστικός. Στο πλευρό του θείου του Αγγελου Καλογερίδη πάλι έμαθε να φτιάχνει τα πρώτα του σκίτσα από κάρβουνο και απέκτησε βασικές γνώσεις για τη φωτογραφία. «Σπούδασα Ιατρική, ωστόσο μετά τα 35 μου χρόνια αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά με τη ζωγραφική. Γράφτηκα σε σχολές και παρακολούθησα μαθήματα. Είναι αρκετά δύσκολο να συνδυαστούν οι επαγγελματικές μου υποχρεώσεις με την τέχνη. Πλέον, όμως το έχω συνηθίσει. Τελειώνω αργά το βράδυ από το γραφείο και πηγαίνω σπίτι και ζωγραφίζω μέχρι το πρωί» συμπληρώνει, τονίζοντας πως οι καλλιτέχνες που τον έχουν επηρεάσει είναι ο Λούσιαν Φρόιντ και η Τζένι Σαβίλ.