Βαριά «ήττα» (και εσωκομματική γκρίνια) για Παππά, που επέμενε ότι τα κανάλια έπρεπε να είναι τέσσερα
Ρεπορτάζ
Σπύρος Κάραλης
Aφού επί μήνες κυβέρνηση και ΕΣΡ έπαιζαν την κολοκυθιά -και το αδιαφανές τηλεοπτικό τοπίο ζει και βασιλεύει-, χθες το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο απεφάνθη ότι οι άδειες των ιδιωτικών καναλιών θα είναι επτά και όχι τέσσερις, όπως έλεγαν ο Νίκος Παππάς και… η Φλορεντία.
Ολοι σχεδόν οι καναλάρχες με «προσωρινές» άδειες πανελλαδικής εμβέλειας θα μπορούν δηλαδή να συνεχίσουν να εκπέμπουν, εφόσον φυσικά συμμετάσχουν στον διαγωνισμό. Υπενθυμίζεται ότι τον περασμένο Σεπτέμβριο (όταν ο αρμόδιος υπουργός κ. Παππάς πραγματοποιούσε τις κατά μόνας συναντήσεις με βαρόνους των ΜΜΕ), στον διαγωνισμό που είχε τότε διενεργήσει η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης, είχε αποφασιστεί να δοθούν μόνο τέσσερις άδειες – απόφαση που (τελικά) με απόφαση του ΣτΕ, στις αρχές του 2017, κρίθηκε αντισυνταγματική.
Αστοχίες
H χθεσινή εξέλιξη συνιστά ακόμη μία βαριά ήττα του νυν υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, ο οποίος με τις αστοχίες του φέρει τη βασική ευθύνη της ολοκληρωτικής αποτυχίας της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. να βάλει τάξη στο θολό τοπίο των ΜΜΕ και όσων κρύβονται πίσω τους. Αμετανόητος, ωστόσο, ο κ. Παππάς, σε μια επίδειξη φθηνής προπαγάνδας και πολιτικής αμετροέπειας, ερμήνευσε τη συντριπτική για αυτόν απόφαση του ΕΣΡ ως δικαίωση του ίδιου, με μια επιθεωρησιακού τύπου δήλωση στην οποία υποστηρίζει άλλα αντ’ άλλων, καταπίνοντας ουσιαστικά όσα το περασμένο καλοκαίρι υποστήριζε επικαλούμενος σχετική μελέτη του Ινστιτούτου Φλορεντίας: Οτι, δηλαδή, η ελληνική τηλεοπτική αγορά σηκώνει το πολύ τέσσερις άδειες.
«Η σημερινή απόφαση του ΕΣΡ είναι ένα πρώτο σημαντικό βήμα στον δρόμο για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών, η οποία έχει καθυστερήσει δεκαετίες, στερώντας από το Δημόσιο χρήματα τα οποία έπρεπε να έχουν εισπραχθεί.
Τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης περί απεριόριστου αριθμού αδειών ανήκουν πλέον στο καλάθι των αχρήστων οριστικά» σημειώνει, μεταξύ άλλων, ο κ. Παππάς, για τον οποίο βράζει κυριολεκτικά ο κομματικός μηχανισμός του ΣΥΡΙΖΑ, χρεώνοντας προσωπικά παιχνίδια και ερασιτεχνισμούς σε ένα κορυφαίο ζήτημα δημοκρατίας και διαφάνειας.
