Η πολιτική είναι υπερβατικό πράγμα. Διαφέρει τα μέγιστα από την απλή διαχείριση και τα μαθηματικά. Διότι στην πολιτική ένα κι ένα δεν κάνει πάντα δύο.
Υπεισέρχονται αστάθμητοι παράγοντες, ακόμη και μεταφυσικοί: ο άνθρωπος, η ηθική, η Ιστορία, η περηφάνια κι η αξιοπρέπεια. Η ίδια η «ψυχολογία της αγοράς», που είναι το ήμισυ του παντός, είναι από μόνη της μη μετρήσιμο συμβατικά μέγεθος.
Δεν ξέρω τι θα έχει γίνει με τη μικρή Ελλάδα του Νότου, την Κύπρο, όταν θα διαβάζετε αυτές τις γραμμές. Ακούω πάντως ότι κάποιοι εγχώριοι ενδομύχως εύχονται την αποτυχία, να μη βρει η Κύπρος εναλλακτική λύση με τη Ρωσία. Βγάζουν καντήλες σε ένα ενδεχόμενο «κακό παράδειγμα», που παρά τις διαφορές συνθηκών Ελλάδας – Κύπρου θα δείχνει ότι υπάρχουν περιθώρια αλλαγών της στραγγαλιστικής μεθόδου «κόβω, πετσοκόβω και ξανακόβω». Δεν ξέρω στα πόσα κιλά βλακείας ο βλάκας θεωρείται πλέον προδότης, όταν εύχεται για μικροπολιτικούς λόγους την καταστροφή της Κύπρου…
Σίγουρα στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τα τεράστια ρωσικά κεφάλαια, η γεωπολιτική αλλά και οικονομική παρουσία που έχει η Μόσχα στην Κύπρο. Ομως ακόμη και σήμερα, ό,τι κι αν γίνει στην Κύπρο, μια πιθανή ελληνική επίδειξη πυγμής για αναθεώρηση της σε πολλά αποτυχημένης συνταγής είναι εφικτή και με μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας από την κυπριακή «απειθαρχία», αλλά για άλλους λόγους: το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας, του ελλαδικού προβλήματος, είναι πολύ μεγαλύτερο, άρα το ταρακούνημα της ευρωζώνης θα είναι πολύ ισχυρότερο.
Για να εξηγούμαι: Πρέπει να προχωρήσουμε στις μεταρρυθμίσεις, στις ιδιωτικοποιήσεις (πλην του νερού του Θεού), στην περιστολή της φοροδιαφυγής, της σπατάλης και της γραφειοκρατίας, γιατί είναι αναγκαία, όχι γιατί το επιθυμούν οι δανειστές. Τα αυτονόητα είναι επωφελή από μόνα τους. Ομως οφείλουμε μονομερώς να προχωρήσουμε σε μερικά μέτρα διάσωσης της κοινωνικής συνοχής και της αληθινής οικονομίας:
Πρώτον, να μειώσουμε άμεσα τον ΦΠΑ στην εστίαση στο 12%. Τελειώνει ήδη ο Μάρτιος και δεν πρέπει να χάσουμε κι άλλη τουριστική σεζόν.
Δεύτερον, να αυξήσουμε τις δόσεις ρύθμισης χρεών των ιδιωτών προς το Δημόσιο στις 80, 100, όσες κρίνουμε, ώστε να μπορέσουν να ρυθμίσουν και να πληρώσουν κι αυτοί που τώρα δεν δίνουν τίποτα.
Τρίτον, να καταργήσουμε το «χαράτσι», και να εφαρμόσουμε έναν νέο φόρο, ορθολογικοποιημένο, να απαλλαγούν ευρύτερες κατηγορίες. Λιοστάσια, κλειστά ακίνητα και χέρσα αγροτεμάχια τι θα αποδώσουν, με ιδιοκτήτες συχνά άνεργους ή με μισθό που δεν επαρκεί ούτε για την επιβίωση; Σε αυτές τις χιλιάδες περιπτώσεις δεν εισπράττεται χρήμα, μόνο οργή.
Τέταρτον, να κοπεί ο τσαμπουκάς των τροϊκανών εφόδων σε υπουργεία και υπηρεσίες, των παλαβών απαιτήσεων ακόμη και σε εξωφρενικές νομοθετικές λεπτομέρειες, που καμία σχέση δεν έχουν με τα δημοσιονομικά αποτελέσματα ή τα υπονομεύουν κι από πάνω. Η συμφωνία λέει για συνδρομή upon request, όχι ντου, όποτε, όπου κι όπως τους καπνίσει.
Στο οικονομικό μας επιτελείο, μόλις ακουστεί κάτι λογικό αλλά κόντρα στη στενή μνημονιακή λογική, η απάντηση είναι «δεν συμφωνεί η τρόικα, είναι αντίθετο στο Μνημόνιο». Απλή υπόθεση, αν π.χ. μειώσουμε στο 12% τον ΦΠΑ στην εστίαση, η τρόικα, ήτοι οι υπάλληλοί της εδώ, θα χοροπηδήξει. Βέβαιο είναι επίσης ότι θα απειλήσουν, αλλά με τι; «Θύμωσε ο Αγάς κι έκοψε τα…»; Ο κ. Στουρνάρας λέει, αν δεν κάνω λάθος, ότι έχουμε επιτέλους πλεόνασμα, άρα το «δεν θα έχουμε λεφτά για μισθούς, συντάξεις» μας τέλειωσε. Τα περισσότερα πλέον από αυτά που μας δίνουν πάνε στους ίδιους, για να ξοφλάμε τα δανεικά. Αρα θα διακόψουν τη χρηματοδότηση, δεν θα μας δώσουν τη δόση και δεν θα πληρώσουν τον εαυτό τους; Ή μήπως θα τινάξουν όλες τις συμφωνίες και την ευρωζώνη στον αέρα για κάτι λογικό και με καλύτερα εισπρακτικά αποτελέσματα; Οταν σε λίγες εβδομάδες θα δουν ότι με τον χαμηλότερο ΦΠΑ εισπράξαμε περισσότερα, τι θα πουν; Θυμίζω ότι το ίδιο έκανε η Γαλλία και είχε εντυπωσιακή αύξηση εσόδων.
Τα γράφω αυτά, γιατί διακρίνω στο οικονομικό επιτελείο σημάδια ιδρυματισμού, αποκοπής από την κοινωνία και τυφλής προσήλωσης στις επιθυμίες της τρόικας. Στο κάτω κάτω το Μνημόνιο, αδέρφια, είναι μια συμφωνία, δεν είναι τα τέσσερα Ευαγγέλια. Και στόχος είναι να λύσουμε τα προβλήματα, όχι να είμαστε καλοί στις γερμανικές ασκήσεις ακριβείας.
