Η Τουρκία, εδώ και καιρό, έχει βάλει πλώρη να γίνει υπερδύναμη. Μάλιστα, με βάση το Σχέδιο 2023*, που είναι ήδη σε πλήρη υλοποίηση σε όλους τους τομείς του τουρκικού κράτους, η Τουρκία θα είναι μια υπερδύναμη, η οποία, εκπροσωπώντας τις μουσουλμανικές και τουρκόφωνες χώρες από την Αδριατική ως το Σινικό Τείχος, θα είναι σε θέση να ορίζει τις τύχες του κόσμου. Δηλαδή η Τουρκία, από μία χώρα που έως τώρα καλείται να υλοποιήσει γεωπολιτικούς σχεδιασμούς και αποφάσεις που λαμβάνονται από τις μεγάλες δυνάμεις, θα μετατραπεί σε πληθυσμιακή, οικονομική, τεχνολογική, στρατιωτική και πολιτισμική -λόγω Ισλάμ- υπερδύναμη, που όχι μόνο δεν θα δέχεται να εφαρμόσει πολιτικές άλλων, αλλά είναι η ίδια που θα ορίζει τις παγκόσμιες πολιτικές και τις τύχες του κόσμου!
Στο πλαίσιο αυτού του σχεδιασμού και των μεγαλεπήβολων σχεδίων που προαναφέρθηκαν, η Τουρκία έχει αναπτύξει επιμέρους στρατηγικές για διάφορους τομείς, όπως το εξωτερικό εμπόριο, η πυρηνική τεχνολογία, η αεροδιαστημική, η δορυφορική τεχνολογία, η αεροναυπηγική, η ναυπηγική, η πυραυλική τεχνολογία, η αμυντική βιομηχανία, η υψηλή τεχνολογία κ.ά.
Ως αποτέλεσμα αυτής της στρατηγικής, μέσα σε 10 χρόνια είδαμε τις εξαγωγές της Τουρκίας να εκτινάσσονται από τα 36 στα 150 δισ. δολάρια, την αεροδιαστημική και την αεροναυπηγική της να εξελίσσονται με αξιόλογους ρυθμούς και με στόχο η Τουρκία να εκτοξεύσει τους δικούς της δορυφόρους** και να παράγει το δικό της επιθετικό ελικόπτερο, μαχητικό αεροσκάφος και άρμα μάχης, ενώ είδαμε σταδιακά η Τουρκία να κάνει σταθερά αλλά αποφασιστικά βήματα στον τομέα της ανάπτυξης της εγχώριας αμυντικής βιομηχανίας, με μόνιμο μέλημά της την απόκτηση υψηλής τεχνολογίας, που είναι και το μεγάλο μειονέκτημά της.
Ως αποτέλεσμα της υψηλής στρατηγικής του τουρκικού κράτους, με ορίζοντα το 2023, η Τουρκία, το 2007, και αφού το συγκεκριμένο πακέτο αποτέλεσε αντικείμενο ανατολίτικου παζαριού για αρκετά χρόνια με όλες τις ενδιαφερόμενες χώρες, υπέγραψε με την ιταλοαγγλική AGUSTAWESTLAND συμφωνία συμπαραγωγής 50 επιθετικών ελικοπτέρων Τ-129 και 9 ελικοπτέρων έγκαιρης διείσδυσης. Το πρωτότυπο Τ-129 πέταξε για πρώτη φορά το 2011 και το πρόγραμμα προχωρεί με ταχείς ρυθμούς, με το κονσόρτσιουμ των κατασκευαστριών εταιριών TUSAS και AGUSTAWESTLAND (συμμετέχουν και οι τουρκικές ASELSAN, TAI), με την ενεργό υποστήριξη της τουρκικής κυβέρνησης, να εργάζεται στην κατεύθυνση της προώθησης του επιθετικού ελικοπτέρου σε φιλικές προς την Τουρκία χώρες, όπως για παράδειγμα το Πακιστάν!
Ανάλογες εξελίξεις υπάρχουν σε διάφορους άλλους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας της Τουρκίας, όπως για παράδειγμα της παραγωγής μεταφορικού αεροσκάφους, άρματος μάχης, φρεγατών, υποβρυχίων, μαχητικού αεροσκάφους, δορυφόρων τύπου GOKTURK κ.λπ.
Ενώ είναι σε εξέλιξη όλα αυτά τα προγράμματα, η τουρκική κυβέρνηση έκανε ένα γενναίο και ρηξικέλευθο βήμα προς την κατεύθυνση της αεροπορικής άμυνάς τηξ, η οποία αποτελεί στην κυριολεξία την αχίλλειο πτέρνα της Τουρκίας, προς μεγάλην… τέρψιν των Ελλήνων αεροπόρων.
Η Τουρκία, επωφελούμενη από τη μια πλευρά από τα εσωτερικά προβλήματα των ΗΠΑ, οι οποίες είναι διστακτικές στη χορήγηση ευαίσθητης υψηλής τεχνολογίας στην τουρκική αμυντική βιομηχανία, και από την άλλη από την ισχυρή βούληση της Κίνας να πλασάρει στις διεθνείς αγορές το υπερσύγχρονο πυραυλικό σύστημα αεροπορικής άμυνας FD-2000, είναι πολύ κοντά στη λήψη της τελικής απόφασης για την προμήθεια του κινεζικού συστήματος, εξασφαλίζοντας, φυσικά, την παραχώρηση υψηλής τεχνολογίας και συμπαραγωγή του στην Τουρκία, για να ακολουθήσει στη συνέχεια η πώλησή του σε ξένες αγορές!
Φυσικά, το σύστημα αυτό θα διασυνδεθεί με το σύστημα αεροπορικής άμυνας του ΝΑΤΟ, με προφανή τον κίνδυνο της κλοπής του νατοϊκού λογισμικού από του Κινέζους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλεια του ΝΑΤΟ και των ίδιων των ΗΠΑ.
Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα και ούτε πηγαίνουν όλα όπως τα έχει σχεδιάσει η Τουρκία. Το γιατί θα το δούμε στο άρθρο μας της Κυριακής. Ομως τα γράφουμε όλα αυτά για να καταδείξουμε τα εξής βασικά ζητήματα, σε αντιδιαστολή με αυτά που πράττουν οι ελληνικές κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες:
Πρώτον, τη στρατηγική του τουρκικού κράτους για τους προαναφερθέντες τομείς.
Δεύτερον, την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας όχι μόνο ως αμυντικό αλλά ως γεωπολιτικό εργαλείο.
Τρίτον, τη θαρραλέα στάση των τουρκικών κυβερνήσεων απέναντι στις νατοϊκές και αμερικανικές ενστάσεις σε ενοχλητικές επιλογές, όπως αυτή του FD-2000.
Τα συμπεράσματα δικά σας, δεδομένης και της επικείμενης διάλυσης της, ούτως ή άλλως, αδύναμης ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας!
*Το 2023 συμπληρώνονται 100 χρόνια από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας
Σάββας Καλεντερίδης
