Ακουσα χθες με προσοχή τη συνέντευξη που έδωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό Κόκκινο η αναπληρώτρια υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Τασία Χριστοδουλοπούλου, κατά τη διάρκεια της οποίας ανακοίνωσε την πρόθεσή της να περάσει τη νομοθετική ρύθμιση για την απονομή της ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών χωρίς δημόσια διαβούλευση. Συμφωνώ με την πρωτοβουλία της υπουργού, από εντελώς διαφορετική αφετηρία βεβαίως, διαφωνώ όμως με τη φιλοσοφία της ρύθμισης και τη μεθόδευση της ψήφισής της.
Συμφωνώ γιατί σε ανύποπτο χρόνο, από το 2005, με το βιβλίο μου «Οι νησίδες του καινούργιου» υποστήριζα ότι σε καιρούς παγκοσμιοποίησης ο νέος εθνικός κορμός πρέπει να διαμορφωθεί από τους γηγενείς, τους παλιννοστούντες Ποντίους – Βορειοηπειρώτες (στους οποίους επίσης φερθήκαμε με ρατσισμό, καταργώντας τη υποδείξει της τρόικας τις πενιχρές συντάξεις – δεξιά κυβέρνηση το έκανε αυτό!), τους απόδημους Ελληνες (μέσω της παροχής δικαιώματος ψήφου) και τους νόμιμους μετανάστες. Συμφωνώ γιατί πιστεύω πολύ σε αυτό που ο ιστορικός Νίκος Σβορώνος όριζε ως την αφομοιωτική δύναμη του Ελληνισμού: τη μοναδική ικανότητα που διαθέτει λόγω κληρονομιάς και ιστορίας να ενσωματώνει διαφορετικούς πληθυσμούς αλλά και να ενσωματώνεται σε αυτούς.
Οι Ρωμαίοι μάς κατέκτησαν με τα όπλα και εμείς ως κατακτημένοι τούς κατακτήσαμε με τα γράμματα. Συμφωνώ γιατί η Ελλάδα απέδειξε ότι μπορεί να συνυπάρχει και πρόσφερε τεράστια υπηρεσία στην Ευρώπη με την ενσωμάτωση 1.000.000 μεταναστών στην επικράτειά της. Συμφωνώ, τέλος, γιατί λόγω της δουλειάς μου έχω γνωρίσει πολλά παιδιά μεταναστών, αριστούχους μαθητές, όπως ο Καζίμ από τη Σιέρα Λεόνε ή η Φιορέλα από την Αλβανία, που πληρώνουν ένα χιλιάρικο το κεφάλι κάθε χρόνο για να ανανεώνουν άδειες παραμονής. Πού διαφωνώ με την υπουργό; Στη διπλή μεθόδευση της επιβολής.
Στη μεθόδευση της επιβολής χωρίς διαβούλευση. Ως φιλελεύθερος συντηρητικός χρειάστηκε να κάνω πολλά χιλιόμετρα διαλόγου για να κάνω την υπέρβασή μου από παλαιότερες θέσεις μου και να πειστώ ότι, ναι, αξίζει να γίνουν αυτά τα παιδιά Ελληνες πολίτες, όχι για λόγους ουμανιστικούς ή ιδεολογικούς, αλλά για λόγους εθνικούς, πατριωτικούς. Τέτοια ρύθμιση χωρίς διάλογο και με μόνη προϋπόθεση την αυθεντία της μοναδικής σκέψης που νομίζει ότι έχει η Αριστερά δεν περνά.
Διαφωνώ επίσης με τον υποχρεωτικό τρόπο απονομής της ιθαγένειας. Ελληνας πολίτης γίνεσαι από επιλογή, όχι από επιβολή. Θα μπορούσε να προηγηθεί προηγουμένως το στάδιο της πολιτογράφησης που δίνει σε όποιον το αποκτά πλήρη αστικά δικαιώματα, πλην της ψήφου, και με την ενηλικίωση ή κοντά σε αυτήν να απονέμεται και η ιθαγένεια έπειτα από ελεύθερη επιλογή – αίτηση του μετανάστη. Ετσι, ναι. Θα πρότεινα στην κυρία υπουργό να το ξανασκεφτεί.
Μανώλης Κοττάκης
