Η ώρα του Αντώνη Σαμαρά έφτασε. Πρέπει να αποφασίσει εάν θα κλείσει ο ίδιος την παρένθεση που άνοιξε το αποτέλεσμα των εκλογών ή θα συνεχίσει την εκκρεμότητα που βουλιάζει την παράταξη αλλά και τον ίδιο σε ιστορικά χαμηλά. Ενα είναι το βέβαιο, ότι η κατάσταση αυτή ούτε μπορεί ούτε πρέπει να συνεχιστεί έτσι. Οφείλει ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός να σηκώσει το γάντι που του έχει ρίξει εδώ και καιρό μια σειρά από στελέχη και να πάρει τις αποφάσεις του.
Η εκκαθάριση του περιβάλλοντός του είναι ένα βήμα. Και ο ίδιος γνωρίζει ότι δεν αρκεί κάτι τέτοιο, για να αντιστραφεί το κλίμα απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ που κυριαρχεί πολιτικά αυτήν την περίοδο. Το έχουμε γράψει και το πιστεύουμε, ότι ο μήνας του… μέλιτος γι’ αυτήν την κυβέρνηση αργά ή γρήγορα θα πάρει τέλος. Οι πρώτοι που θα το συνειδητοποιήσουν είναι αυτοί που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία. Η φορολογία που έρχεται, έστω και αν πασπαλιστεί με άχνη περί στήριξης των μη εχόντων, για να γεμίσουν τα ταμεία, θα είναι σκληρή.
Αυτό πλέον αρχίζει να προδιαγράφεται, όπως και οι μύχιοι στόχοι ενός ΣΥΡΙΖΑ, πολλά στελέχη του οποίου ξεχειλίζουν από αλαζονεία σε αντίθεση με την προσπάθεια του Τσίπρα και των κοντινών του ανθρώπων να κρατούν χαμηλούς τόνους. Και όσο, από την άλλη πλευρά, υπάρχει μια παράταξη ζαλισμένη σαν κοτόπουλο τόσο πιο εύκολα θα ανοίγουν περπατησιά ο Τσίπρας και οι συνιστώσες του. Εάν δε κάποιοι μετά την αριστερή παρένθεση, που αποδείχτηκε φιάσκο ολκής, ονειρεύονται ότι οι συνιστώσες θα ανατρέψουν τον Τσίπρα, τότε μάλλον δεν ξέρουν καλά αυτήν την Αριστερά. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να ανατραπεί από κανέναν Λαφαζάνη και κανέναν Καλύβη. Πλανώνται, εάν ποντάρουν σε κάτι τέτοιο. Η εξουσία είναι τόσο ισχυρή κόλλα, και κυρίως για κάποιους που την ονειρεύονταν χρόνια, που όχι μόνο θα τους κρατά ενωμένους, αλλά σιγά σιγά θα τους εξαπλώσει στον κρατικό μηχανισμό.
Φοβούμαι ότι η Κεντροδεξιά χάνει πολύτιμο χρόνο σε δείπνα και τσιμπούσια, όταν μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ στρώνει το τραπέζι της εξουσίας, και μάλιστα μπουφέ με χορηγία της μεσαίας τάξης. Οι ώρες ευθύνης, και όχι μόνο του Αντώνη Σαμαρά, αλλά και των άλλων στελεχών της Κεντροδεξιάς, είναι μεγάλες. Γιατί όλοι ξέρουν την αλήθεια. Είναι αυτή που λένε στα τετ α τετ και στις συναντήσεις τους. Η καμαρίλα, όμως, ποτέ δεν έδωσε καθαρές λύσεις.
Να ξέρουν οι εναπομείναντες στην κεντροδεξιά παράταξη ότι οι πολίτες τούς παρατηρούν όλους. Εχουν και μνήμη και κρίση. Παράλληλα έχουν θυμό και απογοήτευση. Στο χέρι της ηγεσίας και των στελεχών της είναι να μην τους απομακρύνουν οριστικά από την παράταξη.
Η ευθύνη είναι δική τους. Ας την αναλάβουν, πριν θυμίσουν όλα ένα πουκάμισο αδειανό…
Νίκος Ελευθερόγλου
