Ή τώρα ή ποτέ

Ή βρίσκεις το τσαγανό και λες «όχι» ή σκύβεις το κεφάλι

Ποιο είναι το ζητούμενο στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην ελληνική κυβέρνηση και στους δανειστές; Να βρεθεί μια βιώσιμη λύση στο οικονομικό ζήτημα και να επιμεριστούν απολύτως δίκαια τα φορολογικά βάρη προς τους Ελληνες πολίτες. Νέα Μνημόνια που πολλαπλασιάζουν τις αυτοκτονίες απαγορεύονται. Συνέχιση της τραγωδίας την οποία ζει η κοινωνία απορρίπτεται.

Ο δρόμος στον οποίο πρέπει να πορευτεί η κυβέρνηση έχει ήδη υποδειχθεί από την πλειονότητα του ελληνικού λαού. Ολες οι πολιτικές δυνάμεις οφείλουν να το σεβαστούν. Με μια φωνή, κοινωνία, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, κόμματα πρέπει να βροντοφωνάξουν ότι η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν δέχεται να βρίσκεται σε οικονομική κατοχή από διεθνή και εγχώρια συμφέροντα. Θέλουμε ως χώρα να πληρώσουμε τα χρέη μας, έστω κι αν αυτά δεν τα δημιούργησε ο ελληνικός λαός. Ας σταματήσουν λοιπόν οι αστείες συμπεριφορές δημοσιολογούντων, που χωρίς καμία πρόταση σπρώχνουν την κυβέρνηση σε ακόμη ένα λάθος. Στο τέλος θα ζουν σε αυτή τη χώρα μερικές χιλιάδες άνθρωποι, αλλά τότε δεν θα υπάρχει κόσμος για να ξεπληρώνει τα χρέη με τα οποία φορτώθηκαν οι Ελληνες πολίτες. Και τότε, θάλασσα, γη, ορυκτός πλούτος, ενέργεια θα δοθούν ως τρόπαιο στους νταβατζήδες. Αυτή είναι η επιδίωξή τους.

Ακόμη και σε δύσκολες στιγμές στην Ιστορία αυτού του τόπου υπήρχαν άνθρωποι που έβαζαν το εθνικό συμφέρον και το όνομα της Ελλάδας πάνω απ’ όλα. Ακόμη και ο δικτάτορας Μεταξάς, που κατάργησε τη δημοκρατία, την κρίσιμη ώρα άκουσε τον ελληνικό λαό και με δύο «όχι», ένα στους δανειστές και ένα στους κατακτητές, έκανε εθνικά υπερήφανη όχι μόνο εκείνη τη γενιά αλλά και όσες ακολούθησαν. Εσείς, εκλεγμένοι με δημοκρατικές διαδικασίες, θα σεβαστείτε την ελληνική κοινωνία;

Εδώ και πέντε χρόνια -με την πλήρη υποταγή των κυβερνώντων- αφαιρέθηκε ιδρώτας και αίμα από εκατομμύρια εργαζομένους. Φτάνει πια αυτός ο διασυρμός. Ας υπερασπιστούμε όλοι τη λαϊκή εντολή και, αν οι δανειστές μας δεν συνεργαστούν, ας γίνουμε οι πρώτοι που θα αποτινάξουμε τον ζυγό. Χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβεις ότι σου στερούν το οξυγόνο για να κάνουν τη χώρα σου αποικία; Η Ευρώπη της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της ισότητας, που οραματίστηκαν οι μεγάλοι ηγέτες του παρελθόντος, δεν έχει καμιά σχέση με την Ευρώπη του νεοφιλελευθερισμού και της διαπλοκής που δημιούργησαν οι σημερινοί πολιτικοί νάνοι. Αν αυτές είναι οι αρχές και οι επιδιώξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τότε δεν μας κάνουν. Ας τις κρατήσουν για λογαριασμό τους.

Οι στιγμές που ζούμε είναι ιστορικές. Είναι από αυτές που ή βρίσκεις το τσαγανό και βγάζεις από την ελληνική ψυχή σου ένα περήφανο «όχι» ή σκύβεις το κεφάλι, τη μέση και υποκλίνεσαι. Μετά ακολουθούν οι αναμνηστικές φωτογραφίες με τον χαμογελαστό Σόιμπλε…
Θέλω να πιστεύω ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα επιλέξει το σωστό κάδρο…

Θύμιος Λυμπερόπουλος