Εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε» έγραψε το 1971 ο Διονύσης Σαββόπουλος στον «Μπάλλο» του, που ερμήνευσε αξεπέραστα η Μαρίζα Κωχ. Οι στίχοι αυτού του εμβληματικού τραγουδιού, γεμάτοι από δεκάδες συμβολισμούς, αποτελούν ένα εναργές βοήθημα για όποιον θέλει όχι μόνο να κατανοήσει τα τεκταινόμενα στην περιοχή μας, αλλά και να δράσει αναλόγως με τα συμφέροντά του.
Δυστυχώς για εμάς τους Ελληνες, τα Βαλκάνια είναι και «παίξε και γέλασε»! Το επιβεβαιώνουν πανηγυρικά γεγονότα, όπως η Διάσκεψη των υπουργών Εσωτερικών και Αμυνας χωρών της κεντρικής Ευρώπης και των Βαλκανίων με θέμα την ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων, δηλαδή την αντιμετώπιση του Προσφυγικού, που συγκαλεί ο Αυστριακός υπουργός Αμυνας στις 8 Φεβρουαρίου στη Βιένη – ερήμην τόσο της Ευρωπαϊκής Ενωσης όσο και της χώρας μας, οι οποίες δεν έχουν προσκληθεί!
Θα συμμετάσχουν οι υπουργοί Εσωτερικών και Αμυνας Ουγγαρίας, Σλοβακίας, Τσεχίας, Κροατίας, Σλοβενίας, Σερβίας, Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Το εξωφρενικό είναι ότι αυτό δεν συμβαίνει για πρώτη φορά. Εναν χρόνο πριν, πάλι με αυστριακή πρωτοβουλία, είχε συγκληθεί η επίσης εξωθεσμική Διάσκεψη της Βιένης για τα δυτικά Βαλκάνια, που είχε πραγματοποιηθεί σε επίπεδο υπουργών Εσωτερικών και Εξωτερικών, στην οποία και πάλι δεν είχαμε προσκληθεί!
Ηταν τότε που το υπουργείο Εξωτερικών είχε ανακαλέσει την πρέσβη μας στην Αυστρία ώστε να διαμαρτυρηθεί, για να αρνηθεί στη συνέχεια τις εξηγήσεις της Αυστριακής υπουργού Εσωτερικών, χαρακτηρίζοντάς τη μάλιστα… persona non grata (!), και τελικώς, έπειτα από όλον αυτόν τον σαματά, ύστερα από δυόμισι μήνες, η πρέσβης μας επέστρεψε στη Βιένη. Γι’ αυτό είναι και «γέλασε»…
Για κλάματα, πέρα από την προϊούσα αποσύνθεση της ευρωπαϊκής συνοχής σ’ ένα τόσο μείζον ζήτημα, είναι το γεγονός ότι η σύσκεψη της 8ης Φεβρουαρίου σαφώς δείχνει και τη δεινή θέση στην οποία έχει περιέλθει η χώρα μας: Μεταξύ αδυναμίας και ανυποληψίας…
Στη διάσκεψη αυτήν, οι συμμετέχοντες θα επεξεργαστούν περαιτέρω ενέργειες υλοποίησης της ειλημμένης απόφασής τους ότι τα νότια σύνορα της Ευρώπης είναι τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
Η εμπειρία των φρακτών που σήκωσαν οι «χώρες του Βίσενγκραντ» (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία), με τις οποίες η Αυστρία έχει συμφωνήσει πλήρως, είναι αποκαλυπτική τού τι θα ακολουθήσει. Ο Αυστριακός υπουργός Αμυνας κ. Doskozil το δήλωσε απερίφραστα: «Θα αλλάξω τον νόμο, ώστε να μπορώ να προστατεύω τα σύνορα εκτός Αυστρίας χωρίς να υπάρχει καμιά αποστολή της Ε.Ε.».
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά στο τι θα σημαίνει αυτό για εμάς, με δεδομένες την εικόνα των κέντρων υποδοχής στα νησιά του Αιγαίου και την κραυγή απόγνωσης των κατοίκων τους.
Για τους κληρονόμους των Αψβούργων και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας και τον «φιλελληνισμό» τους μπορούμε να πούμε και να θυμηθούμε πολλά. Προηγουμένως, όμως, θα ήταν καλό να κάνουμε την αυτοκριτική μας για την ένταση της δικής μας παρουσίας στη γειτονιά μας. Απουσιάζουμε συστηματικά από τα Βαλκάνια!
Από την περιοχή όπου, όπως επιβεβαιώνουν η πρόσφατη αλλά και η απώτερη ιστορική εμπειρία -αλλά και γλαφυρά περιγράφουν οι στίχοι του «Μπάλλου»-, ο μόνος τρόπος για να επιβιώσεις είναι ο εξής: «Και το τραγούδι λέει πως παίρνω την ευθύνη, πως είμαι αρχηγός σ’ αυτό το πανηγύρι».
Γιώργος Στράτος
*Δικηγόρος – δημοσιογράφος
Μ.Η.Τ. 232120