Η έκρηξη κρατικής (φραντσέζικης) βίας, που πέτυχε την κουρούπα του σοφού καθηγητού κατακούτελα, δεν πέρασε απαρατήρητη. Ο λαός αντιδράΗ πατρίς προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ και η ελληνική φύση να ξεπεράσει το αντάριασμα από το θλιβερό άκουσμα της βάναυσης επίθεσης στον Γιάνη με το ένα «ν». Εμείς κοιτάμε μπροστά.
Γι’ αυτό κάμομεν σύνδεση με τα προηγούμενα (δηλαδή το χθεσινό φύλλο):
Ο Τζόνυ Πυροσκί είναι κρυσταλλομάντης, ενεργειακός θεραπευτής ρέικι και βοηθός πιστολάκι σε γνωστό κομμωτήριο της Μόρντορ.
Μόλις έμαθε τα δυσάρεστα για το βίαιο αντάμωμα του γητευτή των κάπιταλ κοντρόλς με τον Γαλάτη αστυνομικό, ήπιε δύο τζιν τόνικ, κατάπιε αμάσητες τις συνοδευτικές ελιές και έπεμψε επιστολή στη στήλη με την παράκληση να δημοσιευτεί σε μουσκεμένο από δάκρυα χαρτί.
Μια και ο υπογράφων έχει καρδιά από βολφράμιο (πολύ σκληρό μέταλλο) και σπάνια κλαίει, τα δάκρυα που μούσκεψαν το τυπογραφικό χαρτί είναι δανεικά (με χαμηλό επιτόκιο).
Ωστόσο, δάκρυα είναι κι αυτά και διά τούτο κατάλληλα ως συνοδευτικά του κειμένου της επιστολής που έχει ως εξής:
«Είμαι αγανακτισμένος, θυμωμένος, τρομαγμένος, συγχυσμένος, αχτένιστος και θέλω να μείνω μόνος για να τα βρω με τον εαυτό μου, αλλά θα το ξεπεράσω. Αυτό που δεν μπορώ να υποκριθώ ότι δεν νιώθω είναι θλίψη. Από τη στιγμή που άκουσα ότι κάποιος αχρείος βασανιστής παίδεψε τη γραμμωμένη κορμάρα του διανοούμενου νταγλαρά Γιάνη και χαϊδεμένου (από τα μίντια, που του κάνουν αδιάκοπα φιλικά σπατ-σπατ στην πλάτη), δεν μου μπαίνει ύπνος και δεν με βρίσκει ξύπνιος. Δεν πεινάω, δεν διψάω, στον πλανήτη δεν χωράω και στον πόνο κολυμπάω. Γιατί η Ελλάδα δεν έχει κηρύξει ΑΚΟΜΑ πόλεμο στην Γαλλία; Πόσες προσβολές θα ανεχθούμε ακόμα; Δεν φτάνει που έχουν την Αφροδίτη της Μήλου στο Μουσείο του Λούβρου, θέλουν να τυραννάνε και τέτοια ύπαρξη σαν τον Γιάνη μας, που στόμα έχει και μιλιά δεν έχει; Απαιτώ εδώ και τώρα να φύγει μια μοίρα αλεξιπτωτιστών με κατεύθυνση τη Γαλλία, να συλλάβουν αυτόν τον άθλιο βασανιστή, να τον φέρουν αλυσοδεμένο και φιμωμένο (σε στιλ bondage) στην Ελλάδα για να τον δικάσουμε και να τον καταδικάσουμε».
Συνεχίζεται…
Μ.Η.Τ. 232120