Ο αγαπητός ηθοποιός μιλά στο «ENJOY» για τους δύο ρόλους του στο θέατρο και στην τηλεόραση, που τον έχουν κάνει να τρέχει μαραθώνιο…
Ο πλούτος ταιριάζει… στον Γιάννη Στάνκογλου. Φέτος, τόσο στη μικρή οθόνη όσο και στο θεατρικό σανίδι, ο αγαπημένος ηθοποιός του θεάτρου μας υποδύεται ήρωες που τους άγγιξε το χέρι του Μίδα.
- Από τη Μαρία Ανδρέου
Στο γυαλί ο γοητευτικός ηθοποιός ενσαρκώνει τον πάμπλουτο αλλά σκιώδη Γεράσιμο Χατζημήτρο, στη σειρά εποχής του ΑΝΤ1 «Grand Hotel», ενώ στη μεγάλη θεατρική σκηνή του Παλλάς παίζει αυτή την περίοδο των εορτών τον γενναιόδωρο δισεκατομμυριούχο κύριο Γουόρμπακς, στο μιούζικαλ «Αnnie» και κλέβει τα βλέμματα από μικρούς και μεγάλους.
Το πολυβραβευμένο μιούζικαλ των Thomas Meehan, Charles Strouse και Martin Charnin έρχεται να μας θυμίσει ότι η ευτυχία μπορεί να μας βρει εκεί που δεν την περιμένουμε! Η σκηνοθέτις των μεγάλων μιούζικαλ Θέμις Μαρσέλλου, ένας πολυμελής θίασος, ζωντανή ορχήστρα, μικρά παιδιά και…ένας σκύλος αναλαμβάνουν να μας ταξιδέψουν σε έναν μαγικό κόσμο γεμάτο συναισθήματα, χιούμορ, συγκίνηση, μουσική και υπέροχα τραγούδια!
Ο Γιάννης Στάνκογλου στον ρόλο του δισεκατομμυριούχου Ολιβερ Γουόρμπακς, η Δανάη Παππά στο ρόλο της Γκρέις Φάρελ, της γραμματέως του, η Μαρία Κατσανδρή στον ρόλο της Μις Χάνιγκαν, της στριμμένης διευθύντριας του ορφανοτροφείου, ο Αργύρης Αγγέλου στον ρόλο του αδίστακτου Ρούστερ Χάνιγκαν και η Κατερίνα Σούσουλα στον ρόλο της πονηρής κοπέλας του, της Λίλι, μαζί με την Ανι, την οποία υποδύεται η μικρή Μυρτώ Φαραζή, δίνουν όλοι μαζί ρεσιτάλ ερμηνείας.
Μαζί με μια μεγάλη ζωντανή ορχήστρα, λαμπερές χορογραφίες, εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, σε μια φαντασμαγορική παραγωγή στη σκηνή του θεάτρου Παλλάς, το ταξίδι ενός μικρού κοριτσιού που ζει σε μια δύσκολη εποχή βιώνοντας το σκληρό πρόσωπο της ζωής, αλλά επιμένει να ονειρεύεται, να ελπίζει, να τραγουδάει και να πιστεύει σ’ ένα καλύτερο αύριο για όλους έχει αγκαλιαστεί από το αθηναϊκό κοινό!
Λίγα λόγια για το μιούζικαλ
Το μιούζικαλ «Αnnie», βασισμένο στο δημοφιλές κόμικς του Χάρολντ Γκρέι «Little Orphan Annie», ξεκίνησε το 1977 από το Μπρόντγουεϊ και έγινε παγκόσμιο φαινόμενο κερδίζοντας μεταξύ άλλων επτά βραβεία Tony και έξι βραβεία κριτικών (Drama Desk Awards), εκ των οποίων και το Tony Award for Best Musical. Δεν είναι τυχαίο πως δύο από τα τραγούδια του μιούζικαλ «Αnnie», το «Tomorrow» και το «Hard-Knock Life», θεωρούνται από τα δημοφιλέστερα τραγούδια μιούζικαλ όλων των εποχών. Το έργο έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες και παίζεται σε ολόκληρο τον κόσμο, σημειώνοντας παντού τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία.
Το μιούζικαλ «Annie» έχει γίνει οκτώ (!) φορές κινηματογραφική ταινία με κορυφαία τη χολιγουντιανή παραγωγή του 1982, που ήταν το κύκνειο άσμα του μεγάλου σκηνοθέτη Τζον Χιούστον. Ο Γιάννης Στάνκογλου δεν δίνει μόνο μαθήματα υποκριτικής στο «Αnnie», καθώς φέτος, στο σίριαλ του ΑΝΤ1 «Grand Hotel», ως νέος χαρακτήρας στην ιστορία, φέρνει τα πάνω κάτω στις ζωές των ανθρώπων του πολυτελούς ξενοδοχείου. Στον πρώτο κύκλο της σειράς ακούσαμε πολλά για τον διαβόητο Χατζημήτρο. Στον δεύτερο κύκλο της δραματικής σειράς του ΑΝΤ1 το πρόσωπο που αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο του υποκόσμου έρχεται και αναλαμβάνει δράση.
Ο Γεράσιμος Χατζημήτρος (Γιάννης Στάνκογλου) φέτος έκανε check in στο «Grand Hotel» με μεγάλη δυναμική. Ο Γεράσιμος Χατζημήτρος, ο αδίστακτος αριβίστας που δεν διστάζει να φτάσει στα όρια της ωμότητας, παραπλανά τον Χαραλάμπη και μετατρέπει την περιοχή των προσφύγων σε βιομηχανική ζώνη… αλλά ερωτεύεται και το λάθος πρόσωπο!
Κύριε Στάνκογλου, βλέποντας το παραμυθένιο μιούζικαλ για μικρούς και μεγάλους «Αnnie» καταλαβαίνεις μεμιάς ότι τη ζωή των ηρώων την καθορίζουν με έναν τρόπο η πολιτική και το χρήμα. Τα ορφανά στο ορφανοτροφείο ζουν σε άσχημες συνθήκες, ο δισεκατομμυριούχος Γουόρμπακς επισκέπτεται μέχρι τον πρόεδρο της Αμερικής, μετά το κραχ του 1929, βλέποντας τη γενικευμένη καταστροφή, και όλοι τους μιλάνε για το πώς να διώξουν τον φόβο και να ξεκινήσουν να δουλεύουν με ελπίδα από την αρχή. Αναμφίβολα, αυτό το έργο είναι τρομερά επίκαιρο. Δεν θα μπορούσε να αφορά το σήμερα και όσα ζούμε στη χώρα μας με την ακρίβεια να καλπάζει και να έχει στοιχειώσει τις ζωές μας;
Ακριβώς έτσι είναι… Τι γίνεται σήμερα στην Ευρώπη, στην Ελλάδα; Οικονομική στενότητα και αβεβαιότητα. Η οικονομία ορίζει την κοινωνία, θέλουμε δεν θέλουμε. Το θεατρικό μας έργο μάς πάει στην εποχή του 1930 στην Αμερική, όπου η χώρα και οι πολίτες της έχουν καταστραφεί οικονομικά και υπάρχουν πολλοί φτωχοί στους δρόμους, άστεγοι, άνθρωποι έχουν πέσει από τα μπαλκόνια από τη χρεοκοπία των επιχειρήσεών τους. Κάποιοι έχουν παραμείνει πλούσιοι, αλλά οι μικρομεσαίοι έχουν γίνει φτωχοί και οι φτωχοί ζητιάνοι. Σήμερα στην Ελλάδα υπάρχει ανέχεια, οι άνθρωποι δουλεύουν για να επιβιώσουν και μέχρι εκεί, αλλά δεν έχουμε φτάσει στο οικονομικό κραχ της Αμερικής που πραγματικά τα σπίτια δεν είχαν να φάνε. Ωστόσο το μιούζικαλ αυτό έχει μια αλήθεια διαχρονική. Γιατί πάντα θα υπάρχουν στον πλανήτη μας πλούσιοι και φτωχοί, πάντα θα υπάρχουν εποχές που η οικονομία θα είναι σε ύφεση και πάντα θα γίνονται πόλεμοι ανά την οικουμένη, όπως τώρα στη Γάζα και την Ουκρανία, που θα επηρεάζουν όλο τον κόσμο. Και εκεί έρχεται η τέχνη, το θέατρο, με αλήθεια και γράφει ένα μιούζικαλ, το «Αnnie», με ηρωίδα ένα κοριτσάκι, ένα πανέξυπνο παιδάκι που τραγουδάει, χορεύει, αισιοδοξεί για τη ζωή και ψάχνει να βρει τους γονείς του, πέρα από το αν έχει φαγητό να φάει ή δεύτερο ρούχο να φορέσει. Ιεραρχεί τις ανάγκες της και βάζει προτεραιότητα το πιο βασικό: την αγάπη, η οποία της έχει λείψει μέσα στο ορφανοτροφείο, την πατρική ασφάλεια, τη μητρική αγκαλιά, την εύρεση των γονέων της. Στο ορφανοτροφείο έχει ένα πιάτο φαγητό, αλλά αυτό που δεν έχει είναι αγάπη.
Σπουδαίο συναίσθημα η αγάπη;
Το Α και το Ω. Σαν το οξυγόνο. Το πιο βασικό. Ολοι την έχουμε ανάγκη, μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι, φτωχοί, μορφωμένοι και μη. Η ζωή χωρίς αγάπη είναι δυσβάσταχτη. Και αυτήν την ανάγκη της αποδοχής, της συντροφικότητας, του ανήκειν τη βάζει στην κορυφή του έργου το μιούζικαλ «Αnnie».
Τι συνδέει τον ήρωά σας με τη μικρή Ανι;
Ηταν κι αυτός -μικρός- ορφανός, φτωχός και πάλεψε πολύ για να τα καταφέρει. Αρα ξέρει τι σημαίνει ορφάνια. Ο κύριος Γουόρμπακς μέσα στα Χριστούγεννα βρίσκει νόημα ζωής με την Άνι, καθώς δεν έχει κάνει τη δική του οικογένεια και δεν έχει παιδιά. Αρχίζει να βλέπει ξανά τη ζωή μέσα από τα αθώα μάτια αυτού του κοριτσιού. Γίνεται και ο ίδιος παιδί καθώς πηγαινοέρχεται μαζί της από τις επιχειρήσεις του μέχρι τα χρηματιστήρια, τον πρόεδρο των ΗΠΑ, τα εστιατόρια και τα σινεμά. Η Ανι τού αλλάζει τη ζωή, του δίνει χαρά, ενέργεια, αισιοδοξία για το αύριο με τον αυθορμητισμό της, μοιράζεται μαζί της πράγματα όπως έναν περίπατο με τα πόδια στη φωτισμένη Νέα Υόρκη. Γι’ αυτό και θέλει να την υιοθετήσει, γιατί βρίσκει νόημα στη ζωή. Προφανώς ο κύριος Γουόρμπακς το έβαλε σκοπό να πλουτίσει και να ζει με υπηρέτες και γραμματείς μέσα σε ένα παλάτι, αλλά κανένας τραπεζικός λογαριασμός δεν του έφτιαχνε το κέφι ή δεν του κάλυπτε το κενό. Η αυθόρμητη αγκαλιά της Ανι όταν του είπε «δεν θα ήθελα κανέναν άλλο μπαμπά εκτός από εσάς» -τι ωραία αυτή η φράση- νομίζω ότι ήταν γι’ αυτόν το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο.
Τι μαγικό έχουν τα παιδιά; Τα δικά σας παιδιά άλλαξαν τη ροή της ζωής σας, το σκεπτικό σας, την ψυχολογία σας;
Τα παιδιά πρώτα απ’ όλα έχουν αθωότητα. Αυτό είναι ανεκτίμητο. Σε αγαπάνε χωρίς να περιμένουν κάτι. Θέλουν μόνο να παίξουν ή να συζητήσουν μαζί σου. Εχουν καθαρή ψυχή και καθαρή ματιά. Με το που έγινα μπαμπάς, άλλαξε η ζωή μου. Δεν ήμουν ξανά ποτέ ο ίδιος. Εγινα πιο δοτικός, λιγότερος εγωιστής, πιο υπομονετικός, πιο εργατικός. Το μέλλον είναι τα παιδιά και σε αυτά ανήκει. Τα παιδιά αλλάζουν τους γονείς και όχι οι γονείς τα παιδιά. Με τα παιδιά μαθαίνεις να ακούς. Γιατί, αν δεν ακούς τι σου λένε τα παιδιά, δεν μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί τους. Ετσι είναι… Με την έλευση των παιδιών μαλάκωσαν και ο ναρκισσισμός μου και ο εγωισμός μου. Μεγάλο πράγμα αυτό. Τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν, θέλω να είμαι φίλος τους, να βγαίνουμε έξω μαζί, να καθόμαστε στο σπίτι ν’ ακούμε τραγούδια, να βλέπουμε ταινίες, να παραγγέλνουμε φαγητό, να μιλάμε.
Το Παλλάς ντύθηκε χριστουγεννιάτικα, εξωτερικά και εσωτερικά, πάνω στη σκηνή μυρίζει Χριστούγεννα. Το «Αnnie», αναμφισβήτητα, είναι η τέλεια χριστουγεννιάτικη έξοδος για μικρούς και μεγάλους. Σας αρέσουν τα Χριστούγεννα;
Δεν θα έλεγα ότι είναι η αγαπημένη μου γιορτή, γιατί υπάρχει μια υπερκατανάλωση υλικών αγαθών που δεν συνάδει με το θρησκευτικό μήνυμα των ημερών, όπως ότι Χριστός ήρθε στη Γη ταπεινός μέσα σε μια φάτνη. Για εμάς τους ηθοποιούς, από την άλλη μεριά, οι γιορτές αυτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς είναι γιορτές που τις περνάμε μακριά από την οικογένειά μας, τους φίλους μας, καθώς έχουμε διπλές παραστάσεις. Είναι γιορτές με πολλή δουλειά για τους καλλιτέχνες, μαζί με συναδέλφους στη σκηνή και πολύ κόσμο. Αλλά κι αυτό έχει τη χάρη του. Είναι σημαντικό να ξέρεις ότι ο κόσμος σε επέλεξε για να ταξιδέψει μαζί σου νοερά τα Χριστούγεννα. Είναι τιμή μας και πρέπει να σεβόμαστε το εισιτήριο κάθε θεατή. Να του προσφέρουμε ένα ωραίο θέαμα.
Ποιος είναι γονέας, κ. Στάνκογλου, αυτός που γεννά ή αυτός που μεγαλώνει ένα παιδί;
Και ο ένας και ο άλλος γονέας, και ο βιολογικός και αυτός που υιοθετεί. Αλλά για μένα γονέας είναι αυτός που αγαπάει το παιδί του, αυτός που του μαθαίνει
τη ζωή, τους δίνει εφόδια, το εμπιστεύεται και θέλει να τον κάνει έναν ελεύθερο άνθρωπο για να εξερευνήσει τον κόσμο και να κάνει ώριμες επιλογές. Οι άνθρωποι που υιοθετούν παιδιά με συγκινούν πολύ και αυτό σας το λέω χωρίς δεύτερη σκέψη. Ο ήρωας του έργου, ο κύριος Γουόρμπακς, θέλει να δώσει τα πάντα, αγάπη, θαλπωρή, μόρφωση στη μικρή Ανι. Να γίνει πραγματικός γονέας για την Ανι. Και έχει κριτήριο του τι σημαίνει καλός μπαμπάς. Γιατί και αυτός ως ορφανός είχε ονειρευτεί έναν τέτοιο πατέρα. Ο κύριος Γουόρμπακς, όταν βοηθά την Ανι να βρει τους πραγματικούς γονείς της, το κάνει, πρώτον, γιατί θέλει πραγματικά να τους βρει, βάζει πρώτα την Ανι και μετά τα θέλω του, και, δεύτερον, γιατί σε περίπτωση που την υιοθετήσει, θέλει να είναι για πάντα μαζί και να μην υπάρξουν εκπλήξεις στο μέλλον, για να μην αποχωριστούν, και αυτό να είναι επίπονο και για τους δυο. Πάντως το ότι η Ανι τον θέλει για πατέρα της κάτι σημαίνει. Τα παιδιά έχουν κεραίες αγάπης. Συντονίζονται με την αγάπη. Από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια… λέει ο λαός μας.
Είναι ευτυχισμένος ο κ. Γουόρμπακς;
Οχι. Πολλές ώρες δουλειάς, άγχος, προχωράει με γνώμονα το χρήμα. Δεν γεμίζει όμως η ψυχή με το χρήμα. Ούτε αν είσαι πλούσιος και επιτυχημένος πάει να πει ότι είσαι και ευτυχισμένος. Ο Γουόρμπακς όμως είναι καλής πάστας άνθρωπος. Δεν έχει αλλοτριωθεί από το χρήμα, δεν έχει διαβρωθεί ως χαρακτήρας. Τα σκληρά παιδικά του χρόνια ήταν καταλυτικά για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του, δεν ξεχνά πώς μεγάλωσε και από πού καταγόταν και πού έφτασε.
Οταν ο δισεκατομμυριούχος κ. Γουόρμπακς πηγαίνει μαζί με την Ανι σε μια σύσκεψη όπου ηγείται ο πρόεδρος της Αμερικής, γίνεται μια εξαιρετική συζήτηση για τον φόβο. Τι είναι φόβος για τον άνθρωπο;
Δεν μιλάνε απλώς για τον φόβο. Μιλάνε αρχικά για την ιδέα του φόβου. Και μόνο η ιδέα του φόβου γονατίζει τον άνθρωπο, του κόβει τα πόδια. Με την ιδέα του φόβου ο άνθρωπος δεν αντιδρά σωστά. Γιατί πολλά από αυτά που στριφογυρίζουν στο μυαλό μας μένουν μόνο στο μυαλό μας ως σκέψεις και δεν γίνονται πραγματικότητα. Δεν ελέγχει ο άνθρωπος τη ζωή και το μέλλον. Δεν συμβαίνουν όσα δύσκολα σκεφτόμαστε ή τα πιο άσχημα πραγματικότητα τόσο στη ζωή μας όσο και στην κοινωνία. Ο φόβος μπορεί να μας σώσει από κινδύνους, αλλά δεν μπορεί να καθορίζει τη ζωή μας. Τη ζωή μας πρέπει να την καθορίζουν η ελπίδα και ο αγώνας μας και ότι όλα θα πάνε καλά. Τι κάνει η Aνι; Παρά τις άθλιες συνθήκες που ζει μέσα στο ορφανοτροφείο, ελπίζει, κάνει πλάκα, λέει αστεία, χορεύει, τραγουδά. Η ζωή δεν μπορεί να είναι συνέχεια μαύρη και θλιβερή ούτε αιώνιο παραμύθι. Τα πάντα όλα αλλάζουν. Ολα, και τα δύσκολα και τα εύκολα, τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα, πάντα περνάνε… Ολα είναι περαστικά, αυτό πρέπει να σκεφτόμαστε.
Πάντως ένας πόλεμος σήμερα στην Ευρώπη φοβίζει τους πάντες. Οι Γερμανοί, οι Πολωνοί ανησυχούν…
Δυστυχώς. Ο άνθρωπος δεν μαθαίνει από τα λάθη του και από την Ευρώπη έχουν ξεκινήσει και ο Α΄ και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Ο άνθρωπος είναι σαν να ζει και να προετοιμάζεται για τον πόλεμο. Η ανθρωπότητα ξεχνά; Δεν ξέρω. Αλλά έπρεπε να είχε πάρει τα μαθήματά της…
Οι γονείς σήμερα περνούν ώρες με τα παιδιά τους;
Με τις 13 ώρες εργασίας, που είναι πλέον και πρόθεση του κράτους; Οι άνθρωποι σήμερα εργάζονται όχι μόνο 13 ώρες, αλλά και 16 ώρες, σε δυο δουλειές, και πάλι λεφτά δεν τους μένουν στην τσέπη. Γιατί το θέμα είναι το πόσο αμείβονται και πόσο κάνουν τα τρόφιμα στο σούπερ μάρκετ, τα ενοίκια των σπιτιών και η ΔΕΗ τους. Οι γονείς τρέχουν και επιβλέπουν όσο μπορούν, και αναλαμβάνουν και οι παππούδες από δίπλα και οι γιαγιάδες. Διάβασα μια έρευνα που λέει ότι η Ελλάδα και η Βουλγαρία είναι από τις πιο φτωχές χώρες της Ευρώπης. Οταν υπάρχει φτώχεια, αγριεύουν τα πράγματα, και κοινωνικά και πολιτικά. Οταν υπάρχουν αγαθά για να αγοράσεις αλλά δεν υπάρχουν χρήματα για να τα πάρεις, υπάρχουν θλίψη στην κοινωνία και θυμός. Λένε ότι η νέα γενιά Ελλήνων σήμερα μεταναστεύει στο εξωτερικό. Μα πώς να μη γίνει και αυτό; Οταν ο μισθός είναι 1.000 ευρώ τον μήνα, πώς θα ζήσει ο νέος άνθρωπος και πώς θα κάνει οικογένεια;
Ο σύγχρονος άνθρωπος αντέχει τις δυσκολίες;
Ο άνθρωπος αντέχει. Ο άνθρωπος, με την πίστη, με την οικογένεια, τους φίλους, τη φύση, τη μουσική, τα βιβλία, τον χορό, το θέατρο, αντέχει. Το θέατρο δημιουργεί άλλον τρόπο σκέψης στον άνθρωπο, τον κάνει να ονειρεύεται. Πιστεύω ότι με την έλευση της Τεχνητής Νοημοσύνης οι ηθοποιοί του θεάτρου είναι οι μόνοι που δεν θα πληγούν. Δεν παίζουν ρομπότ στο θέατρο αλλά άνθρωποι στο σανίδι με συναίσθημα, γνώση και ψυχές.
Ο πιο καταλυτικός ρόλος στον νέο κύκλο του «Grand Hotel», της σειράς εποχής του ΑΝΤ1, είναι αυτός του Γεράσιμου Χατζημήτρου. Κινεί τους πάντες και τα πάντα. Τι άνθρωπος είναι ο Χατζημήτρος, υπάρχουν σαν κι αυτόν στις μέρες μας;
Υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα. Ο Χατζημήτρος είναι μεγάλος απατεώνας, δολοπλόκος, άνθρωπος με εξουσία, με λεφτά, που τα έκανε με παρανομίες και όχι με τον σταυρό στο χέρι. Είναι ένας πολύ δύσκολος χαρακτήρας, έχει έναν στρατό να κινεί από πίσω του στα κρυφά, αυτός μπαινοβγαίνει στα σαλόνια και άλλοι κάνουν για αυτόν τις βρόμικες δουλειές. Ο Χατζημήτρος υπηρετεί το κακό, διατάσσει δολοφονίες, κάνει συμφωνίες ακόμα και με τον διάβολο. Κινείται με βάση την απληστία, τα πάθη του, δεν τον νοιάζει να βγάλει τους πρόσφυγες από τα σπίτια τους και με δόλιο τρόπο να πατήσει επί πτωμάτων αρκεί να κάνει το εργοστάσιο και να βγάλει χρήματα από αυτό. Φαίνεται ότι βοηθάει τους πρόσφυγες μέσω του Χαραλαμπή, που θέλει να κατεβάσει για πολιτικό αλλά ουσιαστικά θέλει να τους ρίξει στην παγίδα. Είναι δόλιος. Τον ενδιαφέρει μόνο το χρήμα. Οχι, τον ενδιαφέρει και η εξουσία, να τον υπολογίζουν. Εχει διάφορα απωθημένα και κόμπλεξ. Από αυτόν περιμένω μόνο το χειρότερο. Και όχι μόνο αυτό… Περιμένω στο τέλος να τα καταφέρει και να βγει και στον αφρό. Να βγάλει καλή πλευρά δεν το περιμένω, θα είναι μεγάλη έκπληξη για μένα που τον υποδύομαι.
Τι εύχεστε για τα φετινά Χριστούγεννα;
Να κάνουμε πάντα το καλό και να μη βρίσκουμε αφορμές για να υπηρετούμε το κακό! Πρέπει να μάθουμε να μη δρούμε με βάση το «εγώ» μας, αλλά με το «μαζί» και το «εμείς».
