Συναγερμό έχουν σημάνει οι επιδημιολόγοι για την επανεμφάνιση και την εξάπλωση με ραγδαίους ρυθμούς μίας από τις 17 χαρακτηριζόμενες «παραμελημένες» τροπικές ασθένειες, κατά κύριο λόγο στη Συρία, αλλά και σε όλες τις χώρες όπου καταφεύγουν Σύροι πρόσφυγες, της νότιας Ευρώπης περιλαμβανομένης, όπως επισημαίνουν. Πρόκειται για τη δερματική λεϊσμανίαση, μια παρασιτική λοίμωξη που μεταδίδεται από τη σκνίπα (όπως το καλαζάρ) και προκαλεί δερματικά έλκη, τα οποία μοιάζουν με αυτά της λεπρωματώδους λέπρας και αφήνουν παραμορφωτικές βλάβες στο δέρμα, εάν δεν αποβούν μοιραίες.
Ο λόγος για τον οποίο ανησυχούν οι γιατροί του αμερικανικού κέντρου τροπικών λοιμώξεων, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση (στο ιατρικό περιοδικό «PLOS»), είναι ο ρυθμός εξάπλωσης των κρουσμάτων, τα οποία, αν δεν περιοριστούν, «θα διακινδυνεύσουμε μια κατάσταση παρόμοια με αυτή που προκλήθηκε στην Αφρική από τον Εμπολα το 2014», όπως υπογραμμίζουν. Το 2011 στη Συρία είχαν καταγραφεί 23.000 περιστατικά.
Το 2014 είχαν σχεδόν διπλασιαστεί – έφτασαν τα 41.000. Στο γειτονικό Λίβανο μεταξύ 2000 και 2012 είχαν αναφερθεί μόλις έξι περιστατικά, αλλά το 2013 εκτοξεύτηκαν στα 1.033. Ανάλογη επιδημική εξάπλωση καταγράφεται σε Τουρκία, Ιορδανία, ανατολική Λιβύη, Υεμένη, Ιράκ αλλά και στη νότια Ευρώπη! Καθώς, μάλιστα, ανάμεσα στο τσίμπημα από τη σκνίπα που μεταδίδει το παράσιτο ως τη μόλυνση του ανθρώπου μεσολαβεί διάστημα έως και έξι μηνών, ουδείς μπορεί να γνωρίζει πόσοι χιλιάδες φορείς κυκλοφορούν εκτός Συρίας.
Η επανεμφάνιση της νόσου -γνωστή στο παρελθόν στην περιοχή ως «έκφυμα της Ανατολής», «νόσος της Χαλέπας», «έλκος της Βαγδάτης»- αποδίδεται στην κατάρρευση του συστήματος υγείας της Συρίας εν μέσω του πολέμου, καθώς πάνω από τα μισά δημόσια νοσοκομεία έχουν κλείσει ή καταστραφεί, με τους ασθενείς να ταξιδεύουν δεκάδες χιλιόμετρα σε αναζήτηση περίθαλψης.
Μ.Η.Τ. 232120