Το ’χω γράψει πολλές φορές. Η αληθινή πολιτική επιστήμη, ο μόνος τρόπος να ερμηνεύεις ορθά και να προβλέπεις τα πράγματα, είναι η Ιστορία. Η αληθινή. Οχι τα ψευτοπροοδευτικά Μίκυ Μάους. Η Ιστορία που αναγνωρίζει και μετράει στα σοβαρά τα έθνη, την ταυτότητα, τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους.
Η ψευτοθρησκεία που καλείται Αριστερά νομίζει ότι η Ελλάδα συνορεύει με τον… καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Μαζί με τη χαζοχαρούμενη νεοφιλελεύθερη «Δεξιά» νομίζουν ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του και ότι ο τουρκικός ισλαμοφασισμός είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, γι’ αυτό παρεκτρέπεται σε τραμπουκισμούς, γενοκτονίες και κουρέλιασμα του διεθνούς δικαίου καθ’ εκάστην.
Πολλοί δε ημέτεροι, ντεμί φιλελεύθεροι ή ανθρωποφάγοι νεοφιλελεύθεροι, νομίζουν ότι η Γερμανία γεννήθηκε χθες, ότι είναι απλά ο σπαστικός αλλά ισχυρός διαχειριστής της ευρωπαϊκής πολυκατοικίας και ότι θέλει απλά να μας νοικοκυρέψει και, αν είμαστε πειθαρχικοί, μια μέρα θα δένουμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα και ο Σόιμπλε θα βουρκώσει από συγκίνηση για το αποτέλεσμα των ανιδιοτελών κόπων του.
Αναμφίβολα, πολλά από αυτά που απαιτεί το Βερολίνο, το νοικοκύρεμα του κράτους μας, είναι πράγματα αυτονόητα, που θα έπρεπε να τα είχαμε κάνει μόνοι μας εδώ και πολλά χρόνια, πριν παχύνουν οι πασόκοι και βγάλουν τα ζιβάγκο και φορέσουν τα γυαλιστερά κοστουμάκια σαν τραγουδιάρηδες. Ξέρετε αυτό το γκρι ασημί της λαμογιάς.
Η Γερμανία όμως δεν γεννήθηκε χθες. Εχει Ιστορία, πεπραγμένα, εθνικό χαρακτήρα και ομολογημένες επιδιώξεις, που λίγο αλλάζουν. Μόνο τα μέσα δεν είναι τα ίδια.
Το ’χα γράψει κι εγώ ότι δεν μπορεί, οι Τεύτονες ηγέτες και «σοφοί» βλέπουν ότι δεν βγαίνει το πράγμα, ότι δεν θα μαζέψουν έτσι τα λεφτά τους. Εγραφα κι έλεγα ότι οι Γερμανοί αυτοπαγιδεύτηκαν στη λαϊκιστική ρητορική τους κατά των «ακαμάτηδων Νοτίων», αλλά ότι, αφού η Ανγκελα καθαρίσει με τις εκλογές, θα ’ρθει στα συγκαλά της και θα χαλαρώσει τον δημοσιονομικό κι αντιαναπτυξιακό ζουρλομανδύα που μας φόρεσε.
Λοιπόν, έκανα λάθος. Ο γερμανικός τσαμπουκάς της Frau Kanzler και ο οικονομικός Αττίλας της στην Κύπρο, το μαστίγωμα του Λουξεμβούργου και η όλη ηγεμονική επιβολή του Βερολίνου οδήγησαν τη δημοτικότητά της στα ύψη. Οι Γερμανοί έχουν μια εθνική ευφορία ανάλογη του αυστριακού Ανσλους και του περιπάτου του Αδόλφου το 1938 στην Πράγα, όταν οι Τσέχοι είχαν δύο νεκρούς από τροχαίο. Φοβερή «αντίσταση».
Γιατί λοιπόν να αλλάξουν στάση μετά τις εκλογές; Γιατί να θέλει η καγκελάριος να πέσει η δημοτικότητά της; Αφού της βγαίνει.
Εχω δε αρχίσει να αντιλαμβάνομαι τη μέθοδο και τον πολιτικό στόχο: ντουφεκίζουμε την Κύπρο, γονατίζουμε την Ελλάδα κι έτσι σφίγγουν οι κώλοι σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και λοιπούς μαντρωμένους στο ευρώ, το οποίο τελικά η Γερμανία ελέγχει και τυπώνει. Η δε Γαλλία, πάλι, περιδεής βλέπει τη γερμανική παρέλαση ψελλίζοντας το γνωστό «πουρκουά». Είναι παλαιά η μέθοδος και βαθιά στο γερμανικό DNA. Παλιά το έγραφαν και σε ανακοινώσεις της Κομαντατούρ στους τοίχους. Λέγεται παραδειγματισμός. Καίω δυο χωριά και εκτελώ τους κατοίκους, για να φρονηματίσω τους υπολοίπους. Βρομοδουλειά, κοπιάζεις. Γιατί δεν είναι μικρό πράγμα, δεν ψοφάνε εύκολα οι ηλιοκαμένοι Νότιοι και σου ανοίγει μετά και η όρεξη για μερικές Πίλσεν.
Μετά τις εκλογές λοιπόν η φίλη μας η Ανγκελα, με λυμένα τα χέρια, μας επιφυλάσσει τα χειρότερα. Πιστεύω ότι θα θελήσει να περιλάβει κι άλλους από τους ακαμάτηδες που ζουν γύρω από τη Μεσόγειο, κουνώντας τους το ελλαδικό και κυπριακό παράδειγμα σαν βούρδουλα.
Ο Σωτήρης, φίλος από το Βερολίνο, μου άναψε το φως και είδα ακόμη καλύτερα! Τι είπε η Μέρκελ το 2011 στο συνέδριο του κόμματος της στη Λειψία, διακοπτόμενη από παρατεταμένα χειροκροτήματα, όπως δημοσιεύτηκε στο επίσημο περιοδικό του CDU στο Βερολίνο;
«Wir haben unser Ziel erreicht: Wir haben Deutschland wieder an die Spitze geführt. Deutschland sei wieder Stabilitätsanker und Wachstumslokomotive in Europa».
«Φτάσαμε στον στόχο μας: Οδηγήσαμε τη Γερμανία ξανά στην κορυφή. H Γερμανία είναι και πάλι εγγυήτρια σταθερότητας και ατμομηχανή ανάπτυξης στην Ευρώπη».
Ξανά; Σε σχέση με πότε; Πότε ήταν η Γερμανία ξανά στην κορυφή, «ατμομηχανή της Ευρώπης»; Ξέρω μόνο το απόγειο του Γ΄ Ράιχ, 1938 με 1942.
Η Ιστορία λοιπόν επαναλαμβάνεται. Η Γερμανία έχει την ίδια εθνική ατζέντα, αλλά χρησιμοποιεί άλλα μέσα. Τα κεφάλαιά της που, σύμφωνα με το τελευταίο αλαζονικό τευτονικό αστείο, σε αντίθεση με τους πεζικάριους της Βέρμαχτ ΔΕΝ παθαίνουν κρυοπαγήματα στον ρωσικό χειμώνα.
Η απάντηση στις ομολογημένες και εφαρμοσμένες προθέσεις του Βερολίνου δεν μπορεί να είναι η μετωπική σύγκρουση κι ο αυτοχειριασμός. Οφείλουμε να εφαρμόσουμε ένα σχέδιο εξόδου από την κρίση μέσα στο ευρώ, κατάκτησης της μέγιστης δυνατής αυτάρκειας και συγκρότησης συμμαχιών απέναντι στην νέα γερμανική Υβρη, διότι περί Υβρεως πρόκειται, κι ύστερα να πάρουμε τις μεγάλες αποφάσεις μας. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να δεχτούμε την ολική μας έκπτωση και υποταγή, ως έθνος και κοινωνία. Το πώς, σε επόμενο κείμενο…
