Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου το επικοινωνιακό επιτελείο της Ν.Δ. μάς ειδοποίησε να στηθούμε μπροστά στις τηλεοράσεις για να δούμε ένα ενδιαφέρον σποτ. Το κάναμε. Το φιλμάκι διάρκειας δύο λεπτών με υπόκρουση από ταινίες θρίλερ παρουσίαζε μια εκδοχή της ιστορίας όπως θα μπορούσε να γραφτεί, αν κέρδιζε τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ. Θυμίζω τι προέβλεπε:
«Φεβρουάριος: Διαπραγμάτευση από το μηδέν ζητά ο ΣΥΡΙΖΑ. Δεν έπιασε η μπλόφα. Οι αγορές μάς γυρίζουν την πλάτη. Μάρτιος: Χάθηκε η δόση των 7,2 δισ. ευρώ. Αγωνία για “κούρεμα” καταθέσεων. Πρόβλημα ρευστότητας. Αδεια τα κρατικά ταμεία. Απρίλιος: Εβδομάδα παθών. Διακόπτεται η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση. Στάση πληρωμών. Χάνουν τις επιδοτήσεις οι αγρότες. Μάιος: Closed. Ρεκόρ ακυρώσεων στον τουρισμό. Δεν καταβλήθηκαν οι συντάξεις. Χάος. Κλειστές οι τράπεζες. Τέλος η βενζίνη. Ελλείψεις φαρμάκων. Εθνικό λουκέτο».
Σήμερα βρισκόμαστε στο δεύτερο μισό του Μαρτίου. Αν εξαιρέσει κανείς το πρόβλημα της ρευστότητας και το εκδικητικό γερμανικό μπλόκο στις κοινοτικές χρηματοδοτήσεις, μπορεί να ισχυριστεί ότι συνέβη κάτι από τα παραπάνω; Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά φτάνει μόνο ένα: Η συνέντευξη του προέδρου της Ν.Δ. Αντώνη Σαμαρά στην εφημερίδα «Αγορά». Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης προέβλεψε ότι σύντομα ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράψει νέο μνημόνιο, εξέλιξη που απέχει από την προετοιμασία της δικής του κυβέρνησης για προληπτική πιστωτική γραμμή. Υποστήριξε επίσης -σωστά- ότι η Αριστερά εγκατέλειψε το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Η κριτική που κάνει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι ολόσωστη αλλά με μια διαφορά: Είναι η κριτική που γίνεται από ένα συστημικό κόμμα προς ένα άλλο. Δεν είναι η κριτική που κάνει ένα συστημικό κόμμα σε ένα ριζοσπαστικό κόμμα που θέλει να βγάλει την Ελλάδα από την Ε.Ε. και να τη μετατρέψει σε… Βόρειο Κορέα. Κατά τούτο ο ίδιος ο πρόεδρος της Ν.Δ. απέσυρε με έναν τρόπο τη θεωρία της αριστερής παρένθεσης. Αλλωστε, όσο περνά ο χρόνος και οι προβλέψεις πέφτουν έξω, δεν μπορεί να κάνει και διαφορετικά. Ο Τσίπρας υποκρίθηκε ότι ξεκίνησε τη διαπραγμάτευση από το μηδέν, αλλά τελικώς υπέγραψε την παράταση του Μνημονίου.
Επιχείρησε να πει ότι δεν θέλει τη δόση των 7,2 δισ. ευρώ, αλλά την περιμένει ασμένως. Η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση διακόπηκε προσωρινά δι’ ασήμαντον αφορμή, αλλά συνιστάται ελληνική task force για την ανθρωπιστική κρίση. Βεβαίως, αυτή η ρεαλιστική στροφή συνιστά βιαία ωρίμανση για το κόμμα της Αριστεράς και δικαίωση για την Κεντροδεξιά, αλλά ταυτόχρονα σημαίνει ενσωμάτωση της Αριστεράς και μη-παρένθεση. Ο νέος πρωθυπουργός, όπως φαίνεται και από τις πρώτες αποφάσεις του ΚΥΣΕΑ (διακρατικές συμφωνίες με Αμερικανούς), είχε κάνει από νωρίς τις συμφωνίες του και πατά γερά στο έδαφος στις συγκρούσεις του με τη Γερμανία.
Η όλη εξέλιξη αποδεικνύει ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. είχε εσφαλμένη πληροφόρηση, γι’ αυτό και στάθμισε λάθος τις εξελίξεις. Κάποιος κάπου κάποτε είχε ρωτήσει την ηγεσία της Ν.Δ. αν οι ΗΠΑ θα στήριζαν Τσίπρα και η απάντηση που είχε λάβει ήταν «αποκλείεται να παραδώσουν τη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ σε αυτόν». Κάποιος κάπου κάποτε είχε εκφράσει την άποψη ότι αυτές οι εκλογές δεν κερδίζονται με τον φόβο, αλλά είχε γίνει δεκτός με χαμόγελα συγκατάβασης. Κάποιος πάλι λέει σήμερα στην ηγεσία της Ν.Δ. ότι ήδη βρισκόμαστε σε μια νέα εποχή και είναι λάθος να κάνει τους λογαριασμούς της με τα δεδομένα της παλαιάς.
Μανώλης Κοττάκης
