Ο Αλ. Τσίπρας, οι δανειστές, η συμφωνία και μια απλή άσκηση λογικής
Σας καλώ σήμερα να λύσουμε μια απλή άσκηση λογικής. Ας υποθέσουμε ότι είστε ο δανειστής της Ελλάδας και όπου «δανειστής» τοποθετήστε καγκελάριους και πρωθυπουργούς χωρών-μελών της Ευρωπαικής Ενωσης, που αντιμετωπίζουν δυσκολία να επιχειρηματολογήσουν υπέρ μιας νέας δανειακής σύμβασης για την πατρίδα μας εξαιτίας του ανθελληνισμού που επικρατεί στις κοινές γνώμες τους. Εχετε απέναντί σας έναν πρωθυπουργό, της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ευρώπη μετά το 1989. Ο ηγέτης αυτός, που προεκλογικά έλεγε στον λαό του ότι θα καταργήσει το Μνημόνιο, θα δώσει παροχές 12 δισ. ευρώ και θα διεκδικήσει τη διαγραφή του χρέους σε ποσοστό 60%, μετεκλογικά κάνει μια μεγάλη στροφή.
Εγκαταλείπει τις παράλογες απαιτήσεις του, ζητά κατ’ ουσίαν την επέκταση του Μνημονίου, υιοθετεί το μοντέλο αξιολόγηση – δόση (απλώς τη χαρακτηρίζει καλλιτεχνικά «ρήτρα χρηματοδότησης» για να μην τον πάρουν είδηση), στέλνει στην Κομισιόν ένα κείμενο με το οποίο υπόσχεται να φορολογήσει ό,τι κινείται και ό,τι πετάει. Εναντι όλων αυτών, όμως, έχει μια ελάχιστη απαίτηση, για την υλοποίηση της οποίας είναι ικανός να παρακάμψει ακόμη και κάποιες από τις πλέον κόκκινες γραμμές του, όπως είναι το Ασφαλιστικό. «’Μπορείτε να μου επιμηκύνετε τις πληρωμές τόκων και τοκοχρεωλυσίων του χρέους, οι οποίες από το 2021 αυξάνονται και πάλι κατακόρυφα και δεν θα μπορώ να τις πληρώσω;» είναι το ερώτημά του. Και προσθέτει, υποθέτω, σε ελεύθερη μετάφραση: «Αυτή είναι μία λύση που ωφελεί και εμένα, γιατί κάτι έχω να προσφέρω στον λαό μου, που θα κληθεί σε νέες θυσίες, αλλά και σε εσάς. Θα έχετε να λέτε στους πολίτες σας ότι, μεταθέτοντας για αργότερα τις πληρωμές για τα δάνεια που μας έδωσαν, διασφαλίζετε τα χρήματά τους». Ελάτε τώρα να λύσουμε την άσκηση.
Εσείς, αν ήσασταν ο δανειστής, τι θα κάνατε, αν σας πρότεινε ο «Χ» Τσίπρας μια τέτοια λύση, συνοδευόμενη από γενναίες τομές στο Ασφαλιστικό, ακόμη και με αναστολή καταβολής πρόωρων συντάξεων. Θα λέγατε «ναι ή «όχι»;
Οποιος αγοράζει την πιθανότητα να πουν «όχι» οι δανειστές τότε δεν έχει παρά να πιστέψει το κλίμα της δραματοποίησης που δημουργείται και να τρέξει στην τράπεζα να σώσει τα λεφτά του, καθώς η δραχμή είναι προ των πυλών. Οποιος πιστεύει ότι η Μέρκελ και οι άλλοι ηγέτες θα ανατινάξουν την ευρωζώνη, όταν ο Ελληνας πρωθυπουργός ουσιαστικά τούς τα έχει δώσει όλα, τότε μπορεί να παίξει στοίχημα υπέρ της ελληνικής χρεοκοπίας.
Επειδή όμως οι Γερμανοί και οι λοιποί δορυφόροι τους δανειστές είναι τέκνα του δυτικού ορθολογισμού, έχω βάσιμους λόγους να πιστεύω ότι θα δώσουν στον Τσίπρα αυτά τα ελάχιστα που ζήτησε -χαμηλό πλεόνασμα, επιμήκυνση του χρέους- για να του πάρουν τα μεγάλα που παραχωρεί: Την ενσωμάτωση της Αριστεράς στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Στην πραγματικότητα αυτά δεν αποτελούν παραχωρήσεις για τους ίδιους, αλλά προσαρμογή σε αυτονόητες παραδοχές. Ούτε ο στόχος για υψηλό πλεόνασμα μπορεί να υπηρετηθεί ούτε το χρέος είναι δυνατό να αποπληρωθεί μετά το 2021.
Mανώλης Κοττάκης
