ΑΝΟΗΤΟΙ…ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΝΤΕΣ

Κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών που ζει η χώρα

Φοβάμαι ότι κάποιοι δεν έχουν αντιληφθεί την κρισιμότητα των στιγμών που ζει η χώρα ούτε τη δεινή θέση, στην οποία βρίσκεται το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που, για να έχει ελάχιστες ελπίδες πολιτικής επιβίωσης, χρειάζεται ένα διάστημα ηρεμίας, ανασυγκρότησης, ακόμη και… περισυλλογής.

Οι τρεις «επισπεύδοντες» στη διαδικασία ανάδειξης νέου αρχηγού νομίζουν ότι όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από αυτούς και η κοινή γνώμη της χώρας έχει την όρεξη ή την πολυτέλεια να ασχολείται με την αφεντιά τους. Κάνουν μέγιστο λάθος και προσφέρουν κάκιστη υπηρεσία στην ιστορική παράταξη της Ν.Δ. Οι οπαδοί της οποίας (όσοι έχουν απομείνει…) έχουν πολύ σοβαρότερα προβλήματα από το να ασχολούνται με τον τηλεοπτικό διαγκωνισμό δευτεροκλασάτων αυτοχριζόμενων… δελφίνων.
Αυτοί οι οποίοι πιέζουν τον Μεϊμαράκη για άμεση εκλογή προέδρου έχουν πιστέψει ότι σε συνθήκες κοινωνικής νεύρωσης μπορούν να υφαρπάξουν με μιντιακό ρεσάλτο την αρχηγία.

Καταρχάς, αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν ότι τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης, στη στήριξη των οποίων ευελπιστούν, δεν έχουν καμία απήχηση στις τάξεις των απλών νεοδημοκρατών. Επιπλέον όμως, αν οι διαδικασίες γίνουν μέσα στην… τούρλα του καλοκαιριού και χωρίς να έχει ξεκαθαρίσει η προοπτική διάσωσης της χώρας, κινδυνεύουν να εκφυλιστούν σε χαμηλής αισθητικής μικροκομματική παρωδία, που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε ανάδειξη υποψηφίου με εξαιρετικά χαμηλό δείκτη αντιπροσωπευτικότητας. Και εν τέλει, στη διάσπαση, για να μην πω στη διάλυση, της Ν.Δ.

Από τους 900.000 ανθρώπους που έσπευσαν στις εσωκομματικές κάλπες το 2009 είναι ζήτημα αν ανταποκριθεί στη διαδικασία το… 5%. Και θα πρόκειται κυρίως για μέλη ιδιωτικών κομματικών «στρατών», απαξιωμένων «γαλάζιων» βαρώνων, αυτόκλητων «δεξιών σωτήρων» και ξεφτισμένων πολιτικών τζακιών που προκαλούν αισθήματα ναυτίας και απέχθειας στη συντριπτική πλειονότητα του εκλογικού σώματος.

Στην παρούσα -τραγική για τη χώρα- συγκυρία δεν υπάρχει λαϊκό «ρεύμα» γύρω από κάποια υποψηφιότητα και, αν υπήρχε, θα αφορούσε πολύ βαριά ονόματα, όπως αυτά των κυρίων Καραμανλή και Αβραμόπουλου, οι οποίοι όμως δεν ενδιαφέρονται να μετάσχουν στην κούρσα και πολύ περισσότερο σε μια αμφιλεγόμενη διαδικασία-εξπρές.

Σήμερα οι «επισπεύδοντες» συνθέτουν μια παράδοξη… τρόικα με μοναδική συγκολλητική ουσία την εμμονή στον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και την αντίληψη ότι «και να μην υπήρχε το Μνημόνιο, θα έπρεπε να το είχαμε εφεύρει». Δεν εκφράζουν ούτε τη λαϊκή Δεξιά ούτε τον χώρο του ριζοσπαστικού Κέντρου. Την πάρτη τους εκφράζουν μόνο και αυτό έχει φανεί από την πολιτική πορεία τους…

Γιώργος Χαρβαλιάς