Ποιο πραγματικό συμφέρον της χώρας θα μπορούσε να εξυπηρετήσει η προκήρυξη πρόωρων εκλογών; Τι επιπλέον θα είχε να προσφέρει το αποτέλεσμά τους στην παρούσα συγκυρία, που θα ήταν τόσο καταλυτικό για την αντιμετώπιση των δραματικών προβλημάτων μας;
Μπορεί να εννοηθεί σαν τέτοιο το ξεκαθάρισμα λογαριασμών στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ; Πόσο αποδεκτό είναι για τα μέλη του ένα ιδεολογικό, κομματικό πρόβλημά τους, που αφορά τη διάσταση ανάμεσα στις διακηρύξεις και στην κυβερνητική πράξη, να μετατίθεται για να λυθεί στις πλάτες ενός δοκιμαζόμενου λαού; Εκτός κι αν θεωρούν ότι το σύνολο του εκλογικού σώματος αποτελεί δυνάμει… ανοιχτό συνέδριο τους!
Μήπως ο λόγος είναι η ουσιαστική απώλεια της δεδηλωμένης; Πιστεύει ο πρωθυπουργός ότι με το εκλογικό αποτέλεσμα θα κατακτήσει την… αυτοδυναμία για να την ανακτήσει πάλι; Ούτε γι’ αστείο. Τότε για ποιον λόγο αποφεύγει να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας από την παρούσα Βουλή; Για να μην ταυτιστεί με τις μνημονιακές δυνάμεις; Γιατί αυτό που ψήφισε αυτός δεν ήταν το τρίτο Μνημόνιο; Αστεία πράγματα.
Τα σοβαρά είναι άλλα. Πόσες δυνάμεις απομένουν σε μία κοινωνία που δεν έχει πλέον ούτε στόχους ούτε όραμα; Αυτά πώς θα καθοριστούν; Με διαρκείς εκλογικές αναμετρήσεις όπου θα κυριαρχούν πάλι ανέξοδα λαϊκίστικα συνθήματα ή με επιχειρήματα και συναινετικές, συνθετικές διαδικασίες ενός εθνικού διαλόγου για το παρόν και το μέλλον μας;
Χρειαζόμαστε εκλογές για να συζητήσουμε και, επιτέλους, να αποφασίσουμε τι θέλουμε να κάνουμε με όλα τα ανοιχτά μεγάλα ζητήματά μας; Ή μήπως στην προεκλογική περίοδο αυτήν τη φορά θα μιλήσουμε ειλικρινά και με αριθμούς για την Υγεία, την Παιδεία, το Ασφαλιστικό και για το πώς μπορεί να βγει ο λογαριασμός τους;
Πώς θα ανακάμψουν οι δείκτες μιας οικονομίας που καταρρέει καθημερινά και ραγδαία; Πότε θα αποφασίσει ο πολιτικός κόσμος να ακούσει από τις παραγωγικές τάξεις πώς βγαίνουν τα λεφτά, τι πρέπει να γίνει με το φορολογικό και πώς έρχονται οι επενδύσεις;
Ολα αυτά που υπογράφουμε πέντε χρόνια τώρα ποιοι θα τα υλοποιήσουν; Είναι δυνατόν η όποια κυβέρνηση να σηκώσει μόνη της το βάρος του Αρμαγεδδώνα; Μια κοινωνία που ξεθεμελιώθηκε βίαια και βάναυσα μπορεί να ξαναβρεί τον βηματισμό της με αναπαραγόμενες φτηνές αντιπαλότητες που δεν αντιστοιχούν πουθενά και αφορούν μόνο διαταραγμένους επαγγελματίες της πολιτικής;
Η ελπίδα να εμφανιστούν πρόσωπα και σχήματα πιο άξια για να διαχειριστούν την κατάσταση, ανάμεσα στους βουλευτές και τα κόμματα της νέας εθνικής αντιπροσωπείας, θα μπορούσε να είναι ένας λόγος.
Δυστυχώς δεν υφίσταται δι’ αμφοτέρους. Οι εκλογές αυτές θα γίνουν με λίστα και για την ποιότητα των επιλογών των αρχηγών και των επιτελείων τους έχουμε ήδη σαφή δείγματα. Οπως γνωστά μάς είναι και τα «κόμματα-αστέρια» που πιθανότατα θα αποκτήσουν κοινοβουλευτική εκπροσώπηση σε μια τέτοια περίπτωση. Ποιος είπε ότι δεν έχει και παρακάτω; Κατηφορίζουμε… καμαρωτά! Και πολύ… αντρίκεια!
Ισως, τέλος, ο λόγος ενός εκλογικού αιφνιδιασμού από την πλευρά του κ. Τσίπρα να είναι η κατάσταση των άλλων κομμάτων. Μα αυτός και αν δεν στέκει. Μόνο με εκλογές θα τους θυμίσει ότι… υπάρχουν! Αν κάποιος ισχυριστεί ότι «εντάξει, αλλά και πάλι τώρα δεν θα έχουν κάτι διαφορετικό να πουν στον λαό» ας μου επιτρέψει να του θυμίσω πώς πάνε χρόνια που δεν του λένε τίποτα απολύτως!
Γιώργος Κ. Στράτος
Μ.Η.Τ. 232120