Οσο εντυπωσιακό κι αν είναι για πολλούς το εκλογικό αποτέλεσμα, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ανεξήγητο ή μη αναμενόμενο. Δυστυχώς ο τρόπος που ασκείται κυρίως η τηλεοπτική δημοσιογραφία μάλλον μπερδεύει παρά βοηθά τους πολίτες να αντιληφθούν τα γεγονότα και να κατανοήσουν τις αιτίες που οδηγούν σε αυτά. Το ίδιο ισχύει και για τις δημοσκοπήσεις και τις βασισμένες σε αυτές αναλύσεις, το κυριότερο από τα εργαλεία που χρησιμοποιούν τα κανάλια και οι αστέρες τους, οι οποίες και αυτή τη φορά διαψεύστηκαν ανησυχητικά παταγωδώς από τα αποτελέσματα.
Αν ο σεβασμός στην πραγματικότητα ήταν μεγαλύτερος, πολλοί θα είχαν μικρότερες προσδοκίες, καλύτερες συμπεριφορές και ακριβέστερες στοχεύσεις. Και πολύ περισσότεροι θα είχαν ψηφίσει αποτρέποντας το ανησυχητικό ρεκόρ αποχής.
Στο εκλογικό σώμα μας έχουν σχηματιστεί δύο σημαντικοί πόλοι. Ο ένας, κάτι παραπάνω από το ένα τρίτο, θεωρεί δυνατή την επιστροφή στην προ Μνημονίων εποχή. Σε αυτόν συνυπάρχουν τα βαρύτερα χτυπημένα από την κρίση λαϊκά στρώματα με όσους θέλουν να διατηρήσουν τα κεκτημένα της θέσεως που κατέχουν ή του διορισμού τους.
Ο άλλος είναι μικρότερος αλλά πιο καθοριστικός για την ανάδειξη του τελικού νικητή. Αποτελείται από ό,τι πιο δυναμικό έχει απομείνει στη χώρα: επιχειρηματίες, ελεύθεροι επαγγελματίες, ευρωπαϊστές, πατριώτες, με πίστη στα ιδανικά της δημοκρατίας, κοινωνικά ευαίσθητοι, ανοιχτοί σε ιδέες και προκλήσεις. Αυτοί προσπαθούν κυριολεκτικώς να ανασάνουν για να επιβιώσουν μέσα σε ένα ασφυκτικά κρατικοδίαιτο περιβάλλον. Γνωρίζουν ότι δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι ως χώρα, συνεπώς αγωνιούν για τον τρόπο εφαρμογής του τρίτου Μνημονίου.
Ο Αλ. Τσίπρας επιχειρεί να εδραιώσει την πρωτοκαθεδρία του στον πρώτο πόλο. Ισορροπεί μεταθέτοντας την υλοποίηση των υποχρεώσεών του και αξιοποιεί τα μέγιστα το πληγωμένο συναίσθημα απελπισμένων ανθρώπων. Γιατί λοιπόν αυτοί να μην τον επιλέξουν για να εφαρμόσει πιο ευνοϊκά για τους ίδιους το Μνημόνιο που υπέγραψε; Γιατί να είναι πειστικότερος ο λόγος όσων τους οδήγησαν έως εδώ για αποτελεσματικότερη εφαρμογή; Μόνο για τα ψέματα και τις ανακολουθίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ στο επτάμηνο; Αστεία πράγματα.
Οπως αστείος είναι και ο τρόπος που απευθύνεται στον δεύτερο πόλο η Νέα Δημοκρατία. Πόσο πειστική μπορεί να γίνει δίχως μία έμπρακτη απόδειξη συγγνώμης για τα πεπραγμένα της; Δίχως έστω μία υπόσχεση αυτοκριτικής που να κοστίσει σε κάποιους; Πόσο ελκυστική και φερέγγυα μπορεί να δείξει δίχως ούτε μία νέα ιδέα, μία νέα πρόταση ούτε ένα νέο πρόσωπο; Γι’ αυτό και ούτε μία ψήφος παραπάνω!
Τα αστεία τέλειωσαν όμως, καθώς η μόνο κατ’ ευφημισμόν «νέα» κυβέρνηση έχει προθεσμία έως το τέλος του έτους για να υλοποιήσει το μισό Μνημόνιο. Τα περισσότερα από όσα πρέπει να γίνουν είναι τα πιο δύσκολα πολιτικά, όπως το Ασφαλιστικό, η φορολογία των αγροτών και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Διαφορετικά, ο δρ Β. Σόιμπλε μας το είπε καθαρά πριν από τις εκλογές : «Η ελληνική κοινωνία πρέπει να αποφασίσει αν θα προχωρήσει στη διαδικασία προσαρμογής μέσα ή έξω από τη νομισματική ένωση».
Γι’ αυτό ψηφίσαμε. Για το GREXIT που μας περιμένει στη γωνία.
Αυτό όμως είναι ένα ανεξήγητο που αντέχει μπροστά στην κοινή λογική! Πώς και γιατί το πραγματικό δίλημμα των εκλογών όλοι απέφυγαν να μας το θέσουν ψυχρά και ωμά; Ας ευχηθούμε να μη μας θέσουν έτσι τις απαντήσεις τους!
Γιώργος Στράτος
Μ.Η.Τ. 232120