«ΓΑΛΑΖΙΑ» ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Η Ν.Δ. ως άλλη Πηνελόπη υπομένει καρτερικά τη μοίρα της

Το περίφημο έλλειμμα του 2009 με την επιβεβαιωμένη πλέον αλλοίωση των στατιστικών στοιχείων ήρθε ξανά στο επίκεντρο της δημοσιότητας. Η έκθεση αναίρεσης της αντιεισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ξένης Δημητρίου – Βασιλοπούλου, με την οποία ζητείται η παραπομπή Γεωργίου σε δίκη κακουργηματικού χαρακτήρα, αποτελεί από μόνη της ηθική δικαίωση για την ελληνική κοινωνία. Η αντιεισαγγελέας αποδίδει στους κατηγορουμένους «σκοπούς να βλάψουν παράνομα το Δημόσιο, η δε ζημία ορίζεται σε 171.348.000.000 ευρώ». Αυτό είναι το έργο της κυβέρνησης Παπανδρέου. Αυτό το έργο συγκάλυψε και εν τέλει υπερασπίστηκε η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας από το 2009 και μετά. Η μια δικαίωση έρχεται μετά την άλλη για τον Κώστα Καραμανλή. Παρ’ όλα αυτά ο φυσικός ηγέτης της παράταξης δεν λέει να σπάσει τη σιωπή του, δεν αποφασίζει να μιλήσει στον κόσμο της Κεντροδεξιάς και να ξεκαθαρίσει τις προθέσεις του.

Οσο ο Οδυσσέας περιπλανιέται στις θάλασσες της αναβλητικότητας και του παρελθόντος οι μνηστήρες έχουν βγάλει τα ακόντια και αλληλοσκοτώνονται. Η Νέα Δημοκρατία ως άλλη Πηνελόπη υπομένει καρτερικά τη μοίρα της. Γνωρίζει ότι κανείς από τους μνηστήρες δεν έχει το ανάστημα για να καθίσει στον θρόνο της Ιθάκης.

Ναι, η Οδύσσεια μπορεί να είναι ένας μύθος. Ενας μύθος όμως είναι και ο Κώστας Καραμανλής για την Κεντροδεξιά. Η απουσία του από την πολιτική σκηνή έσπρωξε χιλιάδες ψηφοφόρους της παράταξης είτε στη συνειδητή αποχή είτε σε άλλα κόμματα. Και το χειρότερο όλων είναι ότι η νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφήρμοσαν ο διάδοχός του και οι συνεργάτες του (οι οποίοι δεν γνωρίζουν καν τι σημαίνει Κεντροδεξιά) εξόργισαν τόσο πολύ τον κόσμο της Κεντροδεξιάς, που κάποιους τους έστειλαν στην απέναντι πλευρά της δημοκρατίας: Στη Χρυσή Αυγή. Ας το καταλάβουν όλοι. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που ψήφισαν Χρυσή Αυγή είναι οργισμένοι κεντροδεξιοί και όχι φασίστες. Εκεί τους έστειλαν οι πολιτικές τύπου Χατζηδάκη, Κεφαλογιάννη, Μητσοτάκη και λοιπών νεοφιλελεύθερων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας.

Σε ποιους λοιπόν θα δώσει τα κλειδιά της παράταξης ο φυσικός ιδιοκτήτης της; Γιατί δεν επιστρέφει στην Ιθάκη του; Αν έχει αποφασίσει ότι αυτή δεν είναι η κατάλληλη στιγμή, γιατί δεν το κοινωνεί στον κόσμο; Τα ερωτήματα είναι πάρα πολλά και δυστυχώς παραμένουν αναπάντητα.

Αυτή η σιωπή δίνει τροφή για σενάρια και μπορεί να κάψει υποψηφιότητες σαν αυτές του Βαγγέλη Μεϊμαράκη ή του Απόστολου Τζιτζικώστα (που σαφώς πρέπει να αποσύρει την υποψηφιότητά του λόγω των δεσμεύσεων που έχει ως περιφερειάρχης ως το 2019), που αποτελούν στελέχη ικανά να σηκώσουν το βάρος μιας παράταξης η οποία στοχεύει να ξαναβρεθεί στην εξουσία. Ομως, χωρίς κάθαρση σε πρόσωπα και πολιτικές, χωρίς συγκεκριμένη κατεύθυνση ιδεολογική (ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός στην πράξη), κάθε υποψηφιότητα είναι καμένο χαρτί. Είναι στρατιώτης χωρίς όπλα.
Αυτή τη στιγμή η σιωπή μοιάζει με ταφόπλακα στον καραμανλισμό…

ΥΓ.: Η επίσημη στήριξη σε οποιοδήποτε πρόσωπο θα πρέπει να συνοδεύεται από την υπεράσπιση της πολιτικής που εφαρμόστηκε από το 2004 ως το 2009. Παράλληλα θα πρέπει να διαμορφωθεί μια πολιτική ατζέντα που θα ακολουθηθεί πιστά από τον νέο πρόεδρο της παράταξης. Η εποχή Σαμαρά πρέπει να μπει στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας ως μια κακή παρένθεση του κόμματος.
ΥΓ.1: Οι εκπρόσωποι των λόμπι τρομοκρατήθηκαν με την υποψηφιότητα του Τζιτζικώστα. O Μακεδόνας πολιτικός αποτελεί κεφάλαιο για το μέλλον της Κεντροδεξιάς. Η αποδοχή που είχε από τον κόσμο είναι αφετηρία για μια λαμπρή πολιτική καριέρα.

Θύμιος Λυμπερόπουλος