Η Ν.Δ. νοσεί και η ίαση θα έρθει μόνο με κάθαρση
Και τι να γράψω; Προσπαθώ να ξετυλίξω το κουβάρι της εκλογής του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και δεν βρίσκω ούτε αρχή ούτε τέλος. Παντού σημάδια παρακμής. Υποψήφιοι χωρίς ιδεολογικό προσανατολισμό, χωρίς επαφή με την κοινωνία, χωρίς ρεαλιστική προσέγγιση των πραγματικών και μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Ελληνας πολίτης. Λες και δημιούργησαν έναν δικό τους κόσμο και προσπαθούν να παρασύρουν σε αυτόν όσους συνήθισαν να άγονται σαν πρόβατα από έργα και λόγια πάσης φύσεως ηγετών ή εθνοσωτήρων.
Η Νέα Δημοκρατία βιώνει μία από τις χειρότερες στιγμές της ιστορίας της. Ούτε το ένδοξο παρελθόν της ούτε οι πολυάριθμοι οπαδοί της μπορούν να βάλουν φρένο σε αυτόν τον μεγάλο κατήφορο. Η έλλειψη ενός ηγέτη που θα συσπειρώσει την παράταξη, που θα της προσθέσει αίγλη και πολιτική οντότητα, είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Κακά τα ψέματα… Σχεδόν κανείς (με εξαίρεση ίσως τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη) από τους υποψηφίους που διεκδικούν την προεδρία του κόμματος δεν έχει το ειδικό βάρος για να αναμετρηθεί με τους «δράκους» που εισχώρησαν και παραμένουν στο εσωτερικό του κόμματος. Και επειδή όπου υπάρχουν δράκοι υπάρχει κι ένα μεγάλο παραμύθι, οφείλουμε όλοι να το ακούσουμε προσεκτικά, αλλά να μην είμαστε τόσο αφελείς ώστε να το πιστέψουμε.
Η κάθαρση που ζητά η οικογένεια της Κεντροδεξιάς είναι πολύ πιθανό να μην έρθει ούτε τώρα. Ποιος είναι σε θέση να ξεκινήσει μια ρήξη με όσους -εντός των τειχών της παράταξης- αλλοίωσαν τη φυσιογνωμία της, αμαύρωσαν το παρελθόν της και υποθήκευσαν το μέλλον της;
Αυτό που βλέπουμε σήμερα δεν είναι η Νέα Δημοκρατία. Είναι ένα συνονθύλευμα διαφορετικών ιδεών, ανθρώπων με διαφορετικές αφετηρίες και διαφορετικές κατευθύνσεις, τους οποίους οι συγκυρίες έφεραν μαζί στην ίδια κομματική στέγη. Οι ίδιες συγκυρίες έφεραν στον «αφρό» του κόμματος και στη διεκδίκηση της προεδρίας τέσσερα στελέχη με ετερόκλητο παρελθόν και μοναδικό συνδετικό στοιχείο τη λατρεία για εξουσία.
Η επόμενη ημέρα θα είναι ένας μεγάλος Γολγοθάς για όποιον επικρατήσει. Το καράβι μπάζει νερά και η πορεία του σκορπίζει φόβο στους επιβάτες (οπαδοί της Κεντροδεξιάς). Η εικόνα παρακμής είναι μια ολοζώντανη πραγματικότητα, που, όσο κι αν καλλωπιστεί με ωραία λόγια και προοπτικές ελπίδας, δεν μπορεί να κρύψει την πικρή αλήθεια: Η Νέα Δημοκρατία νοσεί. Νοσεί βαριά. Με ασπιρίνες δεν έρχεται η ίαση. Αυτή θα έρθει μόνο με κάθαρση. Και την κάθαρση θα την επιβάλει αυτός που γεννήθηκε ηγέτης. Αυτός που έχει τα κότσια να κουβαλήσει στις πλάτες του τη λαοφιλέστερη παράταξη της χώρας. Αυτός που θα τολμήσει και θα συγκρουστεί. Μόνο αυτός μπορεί να γιατρέψει ένα άρρωστο κόμμα και να το μετατρέψει σε ένα υγιές κίνημα, που θα προσφέρει πραγματικές υπηρεσίες στην κοινωνία και την πατρίδα.
ΥΓ.: Η επικράτηση του Βαγγέλη Μεϊμαράκη μπορεί να λειτουργήσει -υπό προϋποθέσεις- ως ελπίδα ανασυγκρότησης της παράταξης. Με άμεση επιστροφή στον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό, με αποδοχή και οδηγό την εφηρμοσμένη πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή και άμεση περιθωριοποίηση όσων με τις πολιτικές τους έγιναν «λομπίστες», εξυπηρετώντας τα μεγάλα συμφέροντα.
ΥΓ. 1: Ας σταματήσει, επιτέλους, αυτό το fame story με τις τηλεοπτικές αναμετρήσεις των υποψηφίων. Είπαμε, και η παρακμή έχει τα όριά της…
Θύμιος Λυμπερόπουλος
