Οι δανειστές…ψήφισαν αρχηγό στη Ν.Δ. μέσω των «Financial Times»
Στη διάρκεια του Μνημονίου ξεφύτρωσαν τρεις τέσσερις ειδήμονες της ελληνικής κρίσης σε μεγάλα ξένα -κυρίως αγγλοσαξονικά- μέσα ενημέρωσης, οι οποίοι σχεδόν καθημερινά έπαιζαν τον ρόλο του προαγγέλου της βούλησης των δανειστών να επιβάλουν σκληρότερα μέτρα και της παροιμιώδους ανικανότητας των ελληνικών κυβερνήσεων να εφαρμόσουν τα συμφωνηθέντα.
Ειδικότερα μετά τις εκλογές του περασμένου Ιανουαρίου, αυτοί οι «επιφανείς σχολιαστές» ξεσάλωσαν. Και, γρήγορα, αντί να ασχολούνται με τα πραγματικά αδιέξοδα του Μνημονίου, εξελίχθηκαν στους πιο φανατικούς πολέμιους του Αλέξη Τσίπρα, περνώντας τον σε καθημερινή βάση «γενεές δεκατέσσερις», από κοινού βέβαια με τον ανόητο ελληνικό λαό που τον ανέδειξε στην εξουσία. Η προνομιακή πληροφόρησή τους από τις Βρυξέλλες και τους εκπροσώπους των δανειστών προσέδιδε σοβαροφάνεια και εγκυρότητα στις ανταποκρίσεις τους, αλλά αυτό που μετρούσε περισσότερο ήταν τα…κατηχητικού τύπου «τιτιβίσματα», που είτε έβριζαν τον Βαρουφάκη είτε διακωμωδούσαν τη διαπραγματευτική τακτική του Τσίπρα είτε πλειοδοτούσαν σε κινδυνολογία, φέρνοντας στο προσκήνιο συνεχώς το Grexit.
Σε αρκετές περιπτώσεις, ορισμένοι από αυτούς υπερέβησαν τα εσκαμμένα. Με προεξάρχοντες τους Χιούγκο Ντίξον του Reuters και Πίτερ Σπίγκελ των «Financial Times». Ο πρώτος, ακόμη και πρόσφατα, αμφισβήτησε το δικαίωμα της κυβέρνησης να απομακρύνει δημόσιους λειτουργούς με παραβατική συμπεριφορά, προβλέποντας ότι ο Τσίπρας… αυτοκτονεί επειδή απέπεμψε την Σαββαΐδου (για τέτοια εγκυρότητα μιλάμε…)! Ο δεύτερος, στα διαλείμματα από τα ξεκατινιάσματα στο twitter με τον (πράγματι ανεκδιήγητο) Βαρουφάκη, έβρισκε τρόπο να υπονομεύει την ελληνική διαπραγματευτική προσπάθεια με στοχευμένα δημοσιεύματα και «δηλητηριώδεις» ανταποκρίσεις.
Ειλικρινά, δεν είμαι σε θέση να ξέρω τα κίνητρα αυτών των κυρίων. Δεν μπορώ να γνωρίζω ούτε τους πραγματικούς εντολείς τους ούτε τις οικονομικές δοσοληψίες τους. Πάντως, την ανεξάρτητη και αδέσμευτη δημοσιογραφία μάλλον δυσκολεύονται να την υπηρετήσουν… Απόδειξη της ασχετοσύνης ή της… στράτευσής τους είναι η προχθεσινή ενασχόληση του Σπίγκελ με τις… δυναστείες της Νέας Δημοκρατίας και η πρόβλεψη ότι «αν δεν ανήκεις σε αυτές, είναι πολύ δύσκολο να γίνεις αρχηγός».
Το πιθανότερο είναι, λοιπόν, ότι ο αυτός ο τύπος, εκτός από το γραφείο του Κυριάκου και το σπίτι της Ντόρας, δεν διανοήθηκε να κάνει μια βόλτα ούτε στην τελευταία τοπική πριν αποφασίσει να γράψει. Επέλεξε να καταπιαστεί με την εσωκομματική μάχη, μόνο για να αναπέμψει ύμνους στην οικογένεια Μητσοτάκη, προτρέποντάς την να αποφύγει τον διχασμό, για να «ξαναζωντανέψει» τη Ν.Δ. με αρχηγό τον Κυριάκο.
Στο πρόσωπό του ο Σπίγκελ βλέπει τον πλέον «επιφανή» από τους τέσσερις υποψηφίους και τον μοναδικό που μπορεί να αποτελέσει αντίβαρο στον Τσίπρα! Δεν κρύβει, μάλιστα, ότι σε αυτόν… προσβλέπουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, που αρχίζουν και απογοητεύονται από τα «μπρος – πίσω» του πρωθυπουργού.
Στο… ρεπορτάζ (ο Θεός να το κάνει!) ζητά εμβόλιμα και τις απόψεις του Κωστάκη Μπακογιάννη, «ενός από τους αποτελεσματικότερους Ελληνες περιφερειάρχες», της αδελφής Ντόρας και διάφορων άλλων παραγόντων που δεν κατονομάζονται, αλλά καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι μόνο ο Κυριάκος «το ‘χει».
Και ο ίδιος ο Σπίγκελ φαίνεται ότι ενστερνίζεται αυτήν την άποψη, γιατί είναι… «νέος και γοητευτικός, σαν τον σημερινό πρωθυπουργό»! Επιπλέον, όμως, αρέσει σε «κάποιους νεοδημοκράτες μεταρρυθμιστές στην Αθήνα και σε κάποιους απογοητευμένους βετεράνους του Μνημονίου στις Βρυξέλλες». Γιατί, στη διάρκεια της υπουργικής θητείας του, «ο Κυριάκος έδωσε μια μάχη, περιστασιακά μοναχική, κατά της πελατειακής διαπλοκής»!
Σε σχέση με τον Τσίπρα, ο Κυριάκος, πάντα σύμφωνα με τον Σπίγκελ, έχει λαμπρές σπουδές και εργασιακή εμπειρία ως τραπεζίτης και υπάλληλος της (γνωστής και μη εξαιρετέας…) εταιρίας συμβούλων Mckinsey. Ισως γι’ αυτό αποτέλεσε μια «φωτεινή εξαίρεση» στην κυβέρνηση Σαμαρά, όπως παρατηρούν και οι «διεθνείς μνημονιακοί επιτηρητές»…
Αλλά, ακόμη κι αν ο Κυριάκος δεν τα καταφέρει, υπάρχει λύση, αφού «ο Κώστας Μπακογιάννης είναι ο μοναδικός αξιόπιστος μελλοντικός ηγέτης της Νέας Δημοκρατίας». Ποιος το λέει αυτό; Η μητέρα του; Οχι! Ενας πρώην υπουργός του Γιώργου Παπανδρέου, που το εκμυστηρεύτηκε στο αυτί του Σπίγκελ, διατηρώντας την ανωνυμία του!…
Σταματώ την παράθεση της φτηνής πολιτικής… αγιογραφίας, που έλαβε τη μορφή «έγκυρου ρεπορτάζ» από την Αθήνα, διατυπώνοντας μόνο μία ερώτηση: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που δεν έχει -υποτίθεται- την παλαιοκομματική νοοτροπία της οικογένειας, θεωρεί ότι αυτό το λαμπρό πόνημα του κάνει καλό; Κερδίζει πόντους στο εσωκομματικό κοινό, όταν υποδεικνύεται ως ο εκλεκτός των δανειστών; Αν το πιστεύει, σηκώνω τα χέρια ψηλά!
Γιώργος Χαρβαλιάς
