Ο Ερντογάν αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο και το σχέδιό του
Οι εκλογές της 7ης Ιουνίου 2015 αποτέλεσαν έναν σταθμό, ένα σημείο καμπής για τη νεότερη ιστορία της Τουρκίας.
Κι αυτό γιατί, αφενός μεν, σταμάτησε η ανοδική πορεία του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ), ενός κόμματος που εγκαινίασε με όρους άσκησης εξουσίας το πολιτικό σουνιτικό Ισλάμ στην Τουρκία, αφαιρώντας από τον Νταβούτογλου την αυτοδυναμία και από τον Ερντογάν τη δυνατότητα να οδηγήσει το πολίτευμα σε μετεξέλιξη από προεδρευόμενη σε προεδρική δημοκρατία·
αφετέρου δε, οι εκλογές της 7ης Ιουνίου έδωσαν τη δυνατότητα στους Κούρδους, στους ημιαφομοιωθέντες λαούς, εθνικές και θρησκευτικές ομάδες της Τουρκίας, αλλά και σε ομάδες πολιτών που δεν ενστερνίζονται τον κεμαλισμό και ταυτόχρονα αντιστέκονται στον εθνοφυλετικό-ισλαμικό φασισμό, να εκφραστούν πολιτικά μέσα από τα ψηφοδέλτια του Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP). Το γεγονός αυτό, που έγινε για πρώτη φορά μετά το 1923, αφού έκτοτε και ως την 7η Ιουνίου 2015 «όλα τα ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά» όσον αφορά οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων που δεν ήταν Τούρκοι και μουσουλμάνοι σουνίτες, εκτόξευσε τα ποσοστά του HDP στο 13,1%, στέλνοντας 80 βουλευτές στο τουρκικό Κοινοβούλιο.
Τα συγκεκριμένα αποτελέσματα είχαν και ένα άλλο θετικό αποτέλεσμα για τους λαούς της Τουρκίας αλλά και για τους γειτονικούς λαούς και κράτη. Αποκάλυψαν τον πραγματικό χαρακτήρα και την κρυφή ατζέντα του Ερντογάν, μια ατζέντα που επιφυλάσσει τον ρόλο του εκλεκτού έθνους στους Τούρκους σουνίτες μουσουλμάνους και των υποτακτικών σε όλους τους άλλους, τους… υποδεέστερους λαούς, έθνη και θρησκευτικές ομάδες!
Γι’ αυτό αμέσως μετά την ήττα του ΑΚΡ ο ίδιος ο Ερντογάν, επειδή νιώθει πραγματική απέχθεια και αλλεργία για οτιδήποτε διαφορετικό από το τουρκοϊσλαμικό ΑΚΡ, τορπίλισε δύο πράγματα: πρώτα τις προσπάθειες για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας και στη συνέχεια τη διαδικασία εξεύρεσης πολιτικής λύσης στο Κουρδικό. Το πρώτο οδήγησε τη χώρα στις εκλογές της 1ης Νοεμβρίου. Το δεύτερο, στην επανέναρξη των εχθροπραξιών μεταξύ του τουρκικού κράτους και του ΡΚΚ, που στοίχισαν τη ζωή σε περίπου 1.500 άτομα, με τελευταία θύματα τους 102 νεκρούς της βομβιστικής επίθεσης στην Αγκυρα, μια ενέργεια που έκαναν πράκτορες του τουρκικού κράτους.
Το διάστημα της προεκλογικής εκστρατείας ο Ερντογάν αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο αλλά και το σχέδιό του. Εκτός του ότι οδήγησε στον θάνατο 1.500 ανθρώπους, με ψυχραιμία σφαγέα, στράφηκε εναντίον εφημερίδων, περιοδικών, τηλεοράσεων, δημοσιογράφων αλλά και νέων ανθρώπων, απλών πολιτών που εξέφρασαν απόψεις αντίθετες προς το ΑΚΡ και προς το πρόσωπό του.
Οσοι ερμηνεύουν επιφανειακά τις εξελίξεις στην Τουρκία δεν ανησυχούν, όσοι όμως γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα στη νεοοθωμανία αντιλαμβάνονται ότι έχουν στηθεί τα θεμέλια για τη δημιουργία μιας χιτλερικού τύπου Τουρκίας, με τη μόνη διαφορά να είναι η ιδεολογία, η οποία αντί για εθνοφυλεκτική ναζιστική θα έχει επιπλέον και θρησκοληπτικά χαρακτηριστικά. Αντί της αρίας η εκλεκτή φυλή θα είναι η τουρκική, με συνεκτικό ιστό και θρησκευτική ανωτερότητα το σουνιτικό Ισλάμ. Αυτό που θα δούμε να εξελίσσεται σταδιακά θα κάνει τις εικόνες των προσφύγων που πνίγονται στο Αιγαίο, με ευθύνη της Τουρκίας, ψυχαγωγικές ταινίες κινουμένων σχεδίων!
Αυτό διακυβεύεται στις σημερινές εκλογές, από το αποτέλεσμα των οποίων θα κριθεί πραγματικά η πορεία της Τουρκίας τον 21ο αιώνα.
Οσον αφορά το αποτέλεσμα, ακόμα και οι πιο φιλικές εταιρίες δημοσκοπήσεων δίνουν οριακά στο ΑΚΡ τον μαγικό αριθμό 276, που εξασφαλίζει την αυτοδυναμία με έναν βουλευτή, ενώ στο HDP δίνουν πάνω κάτω τα ίδια ποσοστά με εκείνα της 7ης Ιουνίου.
Κατά την άποψή μας, το πιο πιθανό είναι να μην αποκτήσει αυτοδυναμία το ΑΚΡ, όμως, ακόμα και στην περίπτωση που την αποκτήσει, ένα είναι δεδομένο: ότι η τουρκική κοινωνία έχει οδηγηθεί σε διχασμό καθώς και ότι ένας αυταρχικός Ερντογάν θα οδηγήσει τη χώρα του σταδιακά, αντί στο νεοοθωμανικό… μεγαλείο, στον διαμελισμό.
Σάββας Καλεντερίδης
Μ.Η.Τ. 232120