Η σκηνή του λυντσαρίσματος ενός ανυπεράσπιστου ανθρώπου από τον όχλο είναι πάντα σοκαριστική και τραβά τα φώτα της δημοσιότητας επάνω της. Το γεγονός έχει κάποια χρονική διάρκεια ζωής, λόγω των συνεχών τηλεοπτικών επαναπροβολών του συμβάντος, των αλυσιδωτών αντιδράσεων που προκαλεί, των αλληλοκατηγοριών, των συζητήσεων σχετικά με την επίρριψη ευθυνών για την ολιγωρία των δυνάμεων ασφαλείας, και όλων των σχετικών και συναφών αντιδράσεων μιας κοινωνίας διχασμένης μεν, αλλά ακόμη ανέτοιμης να αποδεχθεί την λογική μιας αρχόμενης εμφυλιοπολεμικής σύρραξης.
Το ερώτημα είναι αν το περιστατικό ήταν κατασκευασμένο ή όχι, δεδομένου ότι η μετάθεση του ενδιαφέροντος της κοινής γνώμης σε ένα βίαιο και ωμό γεγονός τέτοιου μεγέθους επιτρέπει ενδεχομένως την σε πρώτη τουλάχιστον φάση ανώδυνη ψήφιση δυσάρεστων μέτρων στο «πληττόμενο» από την βία ελληνικό κοινοβούλιο, και σε δεύτερη, την συγκράτηση του αυθόρμητου γέλωτος για τον περίπλου του πρωθυπουργού γύρω από νήσους του Αιγαίου και τους αντικατοπτρισμούς τους στα θολά νερά του αγεωγράφητου αν-εγκέφαλού του.
Υπάρχει δυνατότητα μεθόδευσης ενός τέτοιου περιστατικού; Αρκεί ένας κυβερνητικός «μπούχαχας» και πέντε «τσογλάνια του δρόμου», με την όποια επικάλυψη τίτλων εξουσίας και προσβεβλημένων εθνικών φρονημάτων ο καθένας τους αντιστοίχως, να δημιουργήσουν ένα σκηνικό βίας χωρίς απροσδόκητες συνέπειες για την συνέχεια της ταλαίπωρης ζωής μας; Ή όλα αυτά είναι απλά η αφορμή για να βιώσουμε τα πρόδρομα κύματα ενός επερχόμενου κοινωνικού βρασμού; Θ’ αντέξει άραγε η κατσαρόλα ή θα γίνουμε έρμαιο της πυρομανίας βλακών (δι)ανοητών της «(ριζο)σπαστικής αριστεράς» και μογγολοειδών ουρακοτάνγκων της «ελληνικής ζούγκλας»;
Χρίστος Γούδης, δημοτικός σύμβουλος με την «Ελληνική Αυγή» στο Δήμο Αθηναίων
Μ.Η.Τ. 232120